Lieve Theo! Hier ben ik weer, je oude vriend God. Was het weer even mis, jongen? Tijdens onze vorige Blendle/Cafeyn-briefwisseling verklaarde je me voor de zoveelste keer dood in het Parool en stuurde ik dit briefje terug. Vandaag verklaar je mijn nederige dienaars weer tot vijanden van de democratie.
Ik moest wel lachen. De aanleiding voor jouw column is een uitspraak van Sybrand Buma. De CDA-topman had wat nuances geplaatst bij de massale heiligverklaring van de vrije meningsuiting. Jij bent het er niet mee eens. Je vindt het vrije woord een belangrijkste pijler onder de democratie. ‘Maar christelijke partijen als het CDA en de vrijheid van meningsuiting hebben altijd al op gespannen voet met elkaar gestaan.’ En dan verklaar je tot slot dat alle godsdienstigen in hun hartje niks met democratie hebben.
Theo, je leeft in het verleden
Ik moest lachen om die gedachtesprong. Van de CDA-topman naar alle godsdienstigen, dat vinden we een echte giller hierboven. Onder de engelen is het al jarenlang een running joke om te bedenken waar de ‘C’ van het CDA deze week voor staat. Deze opmerking van Sybrand was toevallig weer de eerste keer in heel lange tijd dat ik het eens was met de beste man. Het CDA godsdienstig? Theo, geniaal!
Weet je wat het probleem is? Het probleem is dat je in het verleden leeft. Je leeft nog in de tijd dat het CDA onder de christelijke politieke partijen viel. Je leeft nog in de tijd dat ik een gevaarlijke speler was en geen gemarginaliseerde hobby. Je leeft nog in de tijd dat een stel christenhonden jou voor de rechter daagde omdat je hen christenhonden noemde. Maar dat is meer dan twintig jaar geleden, Theo! Die christenhonden die jou voor de rechter daagden (want ellendige christenhonden waren zij), die christenhonden nemen anno 2016 allang geen aanstoot meer aan dit soort woorden.
Je mept wat in de lucht
Je denkt dat de vrijheid van meningsuiting voor mijn gelovigen een hinderlijke wesp is die ze dood willen slaan. Onzin, Theo, en een stroman. Zo werkt het christendom allang niet meer. Ze laten je al decennia met rust. Je haalt een vijand van stal die er allang niet meer is. Waarom? Omdat je niet zonder mij kunt, Theo.
Jarenlang was jij de wesp die mij venijnig probeerde te steken. Op mijn beurt cirkelde ik ook om jouw hoofd. Float like a butterfly, sting like a bee. Het was ons heilige spel en het land keek ademloos toe. Maar de helden van toen zijn dood en het spel is veranderd, Theo. Niemand zit meer te wachten op jouw aanvallen op mijn christendom omdat niemand jou of dat christendom nog relevant vindt. En dus sla je wat in het luchtledige als een eenzame oude man.
Ik heb even vermaakt toegekeken, maar nu toch besloten om je de waarheid te zeggen. We zijn namelijk lotgenoten, de antigodsdienstige babyboomer met een column en de christelijke God. Achtergebleven zonder game, zonder publiek. Het verschil is dit: een god heeft de neiging om met zijn tijd mee te evolueren. Nu jij nog, Theo. Ik weet dat je het kunt. Liefs van je favoriete hemelse steekvlieg.
