Jonger schip beter voor bedrijfsopvolger

A/B MS BELVONA – Eddy Joos vaart met zijn vrouw Gemma Cobbaut en hun zoon Robin op de 1300-tonner Belvona. Ze hebben het schip te koop gezet, omdat ze een jonger schip willen kopen. Ze vinden het namelijk belangrijk dat Robin het schip later ook met personeel kan exploiteren. Robin kreeg het varen met de paplepel ingegoten. Toch was het voor hem een bewuste keuze om in de voetsporen van zijn ouders te treden. Hij kon goed mee op school, deed in België ASO (atheneum) en studeerde daarna een paar maanden accountancy en fiscaliteit. Met kerst kwam hij naar boord en deelde mee dat hij voor iets aan het leren was, wat hij niet wilde doen.

‘Ik wilde altijd al gaan varen. Voor mijn zestiende verjaardag vroeg ik als enige cadeau een dienstboekje voor de binnenvaart. Maar in België heb je tot achttien jaar leerplicht. Als je eenmaal aan een opleiding bent begonnen en je haalt goede cijfers, dan maak je hem ook af. Mijn broer was ook gaan studeren. Hij heeft een bachelor logistiek en werkt bij General Bulk. Ik dacht na mijn diploma, ik ga ook wel studeren. Mijn resultaten waren goed. Het was alleen niet wat ik later wilde gaan doen. Ik ben nu 2,5 jaar aan boord en heb er geen spijt van’, vertelt hij.
Hij is bezig om de benodigde diploma’s te halen, zodat hij zelfstandig met een binnenvaartschip mag varen, maar moet eerst vier jaar lang 180 dagen praktijkervaring opdoen. ‘Ik voer vroeger in de vakanties en de weekenden niet genoeg om die dagen in mijn dienstboekje vol te maken. Het schip moet dan varen en mijn ouders lagen in de weekenden en vakanties ook stil. Daarom heb ik onvoldoende vaartijd opgebouwd.’
Hij ziet zichzelf in de toekomst als zelfstandig ondernemer een schip exploiteren. ‘Ik wil graag zelfstandig worden, maar het schip is nog niet zeker. Je moet er ook van rond kunnen komen. De schaalvergroting in de binnenvaart zet zich in de toekomst door, verwacht ik.’

Schipperszoon wil bedrijf voortzetten

Het is de bedoeling dat Robin mede-eigenaar wordt van het volgende schip. Volgens de huidige plannen zal dat schip niet veel groter zijn dan dit schip, vertelt Eddy. Ze kijken daarbij vooruit en proberen in te schatten wat voor hun bedrijf het beste uitpakt. ‘We willen waarschijnlijk dezelfde maat, maar wel twee woningen op het schip. Ik ben nu zestig en ga over vijf jaar met pensioen. Mijn zoon is nog alleen. Ik wil niet meer alleen een schip kopen en mijn zoon moet er ook met personeel op kunnen varen. De meeste vrouwen varen niet meer mee. Ik verwacht dat de gezinsbedrijven verdwijnen. Een personeelswoning is dan praktisch.’

Eddy en Gemma zijn beiden schipperskinderen. Zijn ouders voeren op de Navaronne, haar ouders op de Ophelia. Eddy ging na school direct naar boord, maar Gemma wilde aanvankelijk verpleegster worden. ‘Ik kreeg een ongeluk met turnen, waardoor ik niet meer de hele dag kan staan. Ik heb toen verpleegassistent gehaald en ben naar boord gegaan. Daar heb ik mijn vaarpapieren gehaald, waaronder mijn Rijnpatent tot Mannheim.’
Na hun trouwen namen ze de Navaronne van zijn ouders over. In 1999 kochten ze dit schip. De naam vond Gemma in een kruiswoordraadsel. Belvona is een strijdgodin.

Onderhandelingsruimte binnenvaart

Het valt de eigenaren van de Belvona op dat binnenvaartschippers in Nederland meer onderhandelingsruimte in de vrachtprijs hebben. Dat kan zowel positief als negatief uitpakken. ‘Ik begrijp niet goed, waarom er zoveel verschil zit tussen de verschillende landen binnen de EU. Een makelaar is een tussenpersoon en staat in dienst van beide partijen, maar in België en Frankrijk is het vaak: “Dit is het tarief. De klant wil niet meer betalen.” In België en Frankrijk is een tarief een tarief. In Nederland is daarin meer ruimte. Daar betalen ze bijzonder slecht, maar ook bijzonder goed als ze het echt nodig hebben.’
De overcapaciteit in de binnenvaart bekijken ze met gemengde gevoelens, want als iedereen zich aan de vaartijden zou houden, dan zou er geen overcapaciteit zijn. ‘Eigenlijk is dat vreemd. Als ze slechter gaan betalen, gaat de schipper harder werken’, constateert Eddy.

De toekomst voor dit scheepstype ziet er goed uit, verwachten ze, want niet elk bedrijf neemt een partij van 2000 ton af en er zijn ook vaarwegen waar grotere schepen niet kunnen komen. Voor de verre toekomst voorzien ze alle drie dat de schaalvergroting doorzet en dat de binnenvaart verder professionaliseert. Wat van Eddy in de nabije toekomst direct mag verbeteren is het onderhoud aan de Belgische vaarwegen. Natuurlijk is het prettig dat de vaarrechten in Wallonië zijn afgeschaft, maar de gevolgen daarvan baren hem zorgen. Het pijnlijkst vindt hij de situatie rondom sluis Yvot Ramet. ‘Sinds de vaarrechten zijn afgeschaft, is er geen geld voor onderhoud. In Yvot Ramet ligt een nieuwe sluis. Deze is al een jaar buiten gebruik, omdat er geen geld voor onderhoud is. De nieuwe sluis is de grootste sluis. Het komt regelmatig voor dat we daar wachttijden van 12 uur hebben.’

Van Robin mag er wat strenger op de recreatievaart worden gecontroleerd, want daar gebeuren soms ronduit gevaarlijke dingen. ‘Wij moeten een zwemvest aan, zodra we de woning verlaten en krijgen een bekeuring als we het niet dragen, maar in de recreatievaart zitten kinderen zonder zwemvest op een band die op hoge snelheid door een speedboot wordt voortgetrokken en mogen ze op de Maas vlak voor de kop van ons schip varen.’(HDJ)

Scheepsgegevens:

Scheepsnaam: Belvona
Lengte: 80 m
Breedte: 9,50 m
Diepgang: 2,82 m
Tonnage: 1366 ton
Europanummer: 06003388
Motor: Mitsubishi 867 pk
Bouwjaar: 1959
Thuishaven: Gent
Eigenaar: Eddy Joos Cobbaut

 

Mijn gekozen waardering € -