Het is zoiets als het Palestijns-Israëlisch conflict: er zit al jarenlang geen enkele schot in. Dat gaat op den duur toch vervelen, hoe vreselijk het ook is. Schietpartijen in de Verenigde Staten, niemand kijkt er meer echt van op. Dit keer was de plaats delict Roseburg, Oregon, een stadje van zo’n twintigduizend inwoners verstopt in een prachtig landschap. Het kostte negen mensen en de schutter zelf het leven.
Elk jaar vallen er in de VS zo’n dikke dertigduizend doden door vuurwapengeweld. Dat zijn er 2500 per maand, al gauw een modaal Nederlands dorp. Toch lijkt de meerderheid van de Amerikanen onder leiding van de NRA er niet over te peinzen hun recht om wapens te dragen en te gebruiken, op te geven. Zo staat het nu eenmaal in de Amerikaanse grondwet: dragen en gebruiken.
De NRA, een van de invloedrijkste lobbyclubs in de Amerikaanse hoofdstad, opereert niet in het luchtledige en kan rekenen op veel steun. Zoveel dat Senaat en Huis van Afgevaardigden sidderen voor hun macht. Door de vuurwapenlobby worden er tijdens verkiezingscampagnes miljoenen dollars besteed aan goedgezinde kandidaten die hun standpunt steunen.
In 1994 leek er sprake van het begin van een kentering. De NRA stemde in met een verbod op zogenaamde aanvalswapens, semi-automatische wapens zoals de Russische kalasjnikov. Dat zijn wapens die alleen vuur spuwen als de trekker wordt overgehaald. Het verbod op deze wapens werd wel gebonden aan een termijn van tien jaar.
Slechterik
Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder en is de NRA op haar schreden teruggekeerd. De organisatie slaagde er vorig jaar in een nieuwe wet die het verbod zou verlengen tegen te houden. De grens ligt nu weer bij automatische vuurwapens, schiettuig dat automatisch wordt herladen en blijft vuren zolang de trekker ingedrukt blijft.
Maar ook zonder automatische vuurwapens is er voldoende keus. Kijk eens op de website van Grabagun.com en u zult versteld staan van de hoeveelheid geweren, revolvers, shotguns et cetera die kunnen worden aangeschaft. Een beetje geweer hoeft vaak niet meer dan een paar honderd dollar te kosten, hoewel je er natuurlijk ook makkelijk een paar duizend dollar voor kunt neertellen. De NRA heeft overigens ook een eigen winkel. Daar is het aanbod echter beperkt tot petjes, broeken, messen, rugzakken, geweerkisten en bierglazen. Accessoires zeg maar: aan schiettuig bezondigen ze zich niet.
Vuurwapens zijn er natuurlijk in de visie van de NRA om jezelf te kunnen verdedigen en nooit worden ze dan ook moe om te zeggen dat niet de wapens het probleem zijn, maar de mens achter het wapen. Of zoals Wayne LaPierre, vice-president van de NRA zegt: ‘Het enige dat een slechterik met een geweer stopt is een goed iemand met een geweer.’ Waarom de grens van die zelfverdediging dan wordt getrokken bij semi-automatische vuurwapens is weer een stuk minder duidelijk.
Zakmesje
Toch zijn die Amerikanen niet helemaal gek natuurlijk. Op een reis die ik ooit maakte door de VS besloot ik de US 50 East te nemen vanaf Sacramento in Californië dwars door Nevada naar Utah. Het was niet alleen een immense afstand, maar ook enorm leeg. Af en toe doken er dorpen op als Dayton, Stagecoach, Eureka en Ely, stofnesten in een verder oneindig leeg landschap. Er verschenen borden langs de weg met teksten als: ‘Next services 200 miles’. Op het wegdek stond geschreven dat de politie hier niet meer kwam met de auto, maar uitsluitend patrouilleerde ‘by air’.
Onderweg bij een restaurant zag ik voor het eerst van mijn leven een heus geweer achter de toonbank hangen. En het drong ook voor het eerst tot me door dat dit niet het dichtbevolkte landje is dat ik kende en waarin we gewend zijn dat de politie in geval van nood meestal binnen een paar minuten bij je op de stoep staat.
Ik kan me dus wel voorstellen dat je hier midden in deze godvergeten verlatenheid, met buren die een uur verderop wonen (met de auto dan), iets meer wilt hebben dan een zakmesje als er een onguur individu die kwaad in de zin heeft voor je neus opduikt. Een revolver als middel om jezelf in zo’n geval te kunnen verdedigen lijkt me helemaal geen overbodige luxe. Zelfs mijn progressieve vrienden uit New York City die elke zomer naar hun van god en iedereen verlaten huis in de bossen van Vermont trekken, hebben daar een revolver liggen. Want ja, je ben er wel op jezelf aangewezen.
Kortom, we vergeten al snel dat de Verenigde Staten ondanks de ruim driehonderd miljoen inwoners nogal leeg is. Uiteraard is het er behoorlijk uit de hand gelopen en hoezeer wapens me persoonlijk ook tegen de borst stuiten, helemaal onzin is het zeker niet om in de VS een vuurwapen aan te schaffen om je te kunnen verdedigen.
