Het permablog van DNP gaat deze week over… uitgaan! Aanleiding voor dit thema is het vijfdaagse indoor festival 5 Days Off , waar wij de mediapartner van zijn. Zo schrijft Mark Voortman over de enige echte uitgaansstad van Nederland: Groningen. Verder beschrijft Willem van Ewijk nieuwe, idealistische festivals terwijl Florian van Velthoven schrijft over uitgaansgelegenheden die écht niet kunnen. Verder zullen wat verhalen over 5 days off verschijnen. Zo zal Annika Elschot twee artiesten interviewen (wie, dat is nog een verrassing) en schrijft Ties Joosten over de subsidiëring van het festival.
Iedereen die dat wil mag dit liveblog trouwens in zijn of haar eigen site of app laten inlopen (als u de bron erbij zet natuurlijk, en niet als u een al te malle aluhoedjes-site hebt of handelt in filmpjes en foto's van blote mensen). Wie niet kan delen, kan ook niet vermenigvuldigen tenslotte, om met onze ex-grootaandeelhouder te spreken. Voor geïnteresseerden is hier het adres van de feed: http://reportersonline.nl/onderwerpen/live/feed/.
Michael Boogerd heeft bekend. De wielrenner gebruikte tussen 1997 en 2007 regelmatig doping. De Venezolaanse president Chávez is vannacht overleden. De socialistische president, die zijn land immens veranderde, vocht al lange tijd tegen kanker. Tenslotte heeft Real Madrid zich ten koste van Manchester United geplaatst voor de kwartfinales van de Champions League (samenvatting).
SLAAPMUTS EN SLALOM
Tekst: Mark Voortman / 6 mrt – 9:30
Groningse nachten zijn lang. Voor de horecagelegenheden in de studentenstad gelden vrije sluitingstijden, wat in de praktijk betekent dat de kroegen er lang open blijven of helemaal niet dichtgaan. Typisch Gronings is de doordeweekse ochtend rond de Grote Markt en de Poelestraat, waar het uitgaansleven zich grotendeels afspeelt. Zo rond zessen, als de opkomende zon voorzichtig de nieuwe dag aankondigt. In het schemergebied dat voor sommigen het einde van de nacht is en voor anderen het begin van de dag inhoudt.
Frisgewassen mensen met stropdas slalommen met stevige passen langs lege plastic bekers en zakken friet. Op weg naar kantoor voor een nieuwe werkdag. De telefoon aan het oor, een vlugge blik op het horloge. Ondertussen komen studenten uit de kroegen gerold. Wankele tred en liederlijk. Nog even een vette bek halen om de nacht af te sluiten, een broodje kebab als slaapmutsje. ‘Verdomme het is al weer licht man’, beseft iemand zich. ‘Hoe laat is het? Zes uur al. Kut, straks college. Ik ga echt niet.’ Bij elke hap van het broodje verdwijnt er meer vlees op de grond dan in de maag. Een jongen en meisje hebben elkaar de ware liefde voor vanavond verklaard en nemen zoenend afscheid bij de fietsen. Of toch niet, het meisje springt achterop. Ze passeren een fietsende moeder met dochtertje voorop, al kinderliedjes zingend op weg naar de kinderopvang. Een jongen braakt even verderop in een rustig hoekje.
Verdomme, het is al weer licht man.
– Een Groningse student
Groningen kent een rijk uitgaansleven. Aan De Grote Markt en in de Poelestraat staan de kroegen en cafés schouder aan schouder. Jongeren rollen de ene gelegenheid uit en de andere weer in. Elke kroeg trekt zijn eigen publiek. De Negende Cirkel, waar het altijd stinkt en hockeyers in wedstrijdtenue aan de bar hangen. Het Golden Fust, iets jonger publiek. Het Feest, de naam zegt het. Enzo, voor de iets meer verfijnde student. Huize Maas, voor liefhebbers van dancemuziek. Twister, waar nooit een liedje helemaal af wordt gedraaid. Warhol, voor de arty-farties. De Drie Gezusters, waar het altijd veel te druk is. En de Blauwe Engel voor wie aan het einde van de avond nog iets wil regelen. Ook zijn er de poppodia Vera, Oosterpoort en Simplon. En festivals als Noorderslag, Noorderzon en de Keiweek, waarin jaarlijks een nieuwe lichting studenten kennismaakt met de stad.
Een stad die nooit slaapt. Waar altijd een feestje is, gewoon omdat het kan.
BURLESQUE
Tekst: Juliëtte Verheijen / 6 mrt – 9:00
Gut, moeders moet een avondje uit. In vol ornaat op pad en de blommen buiten zetten. Dat doe je dus niet meer in een kroeg tegenwoordig, nee, daar heb je complete thema-avonden voor. Wij, 3 vriendinnen en ikzelf, gaan deze keer voor Burlesque. Kuch. Dat moest ik even opzoeken, burlesque, want je doet iets goed of je doet het niet. Nou, ik moet dus in een jaren ’50 Hawaii-bikini, een klein fladderrokje en op hoge hakken en dat allemaal met een herstellende herniarug. Je vraagt je direct af waar je aan begonnen bent. Ik heb voor de zekerheid een doosje extra pijnstillers besteld en nu maar hopen dat ik niet omval. Ik houd moed, ik zal en ik moet, dus daar heb ik wat voor over.
Ik kan leren paaldansen, strippen en exotisch dansen, lees ik in de folder. Verder komt er een goochelaar en is er een peepshow. Dat laatste vind ik geweldig klinken. Peepshow, dat woord moet je eens een paar keer snel achter elkaar zeggen. Die wordt vast niet door een 42-jarige moeder van twee bloedjes opgevoerd, dus ik ga er niet vanuit dat daar wat te leren valt. Dat paaldansen sla ik ook maar even over en strippen, dat is toch gewoon je kleren uittrekken? Of laat ik daar wat liggen? Toch eens opletten hoe zij dat doen. Je kunt ook in je ondergoed in een enorm cocktailglas gaan liggen. Dat klinkt fijn, maar ik heb nu al nachtmerries over hoe ik daar in zou moeten klimmen, laat staan eruit. Ik ben van nature een nogal onhandig typje en om nu gratis en voor niets de komische noot van de avond te worden, dat lijkt me niet helemaal de bedoeling. Alhoewel, goed uitgevoerd zou ik mijn entreegeld terug kunnen verdienen. Misschien toch nog even over nadenken. Ik liet foto’s zien aan mijn twee kleine slopers. “Die mevrouwen zien eruit als vogels, mama”, zei de jongste. De oudste sloper vroeg of hij nu ook in zijn onderbroek naar school moest. Ik weet niet of ze het helemaal begrepen hebben. Man C. kijkt mij meewarig aan als ik over mijn plannen vertel. Of ik niet gewoon een avondje naar het theater wil? Ik ben nu dus op jacht naar struisvogelveren. Man man. Ik vind het nogal een gedoetje. Misschien had ik toch beter gewoon met een biertje in de kroeg moeten beginnen. Maar ja… Ik heb A gezegd, dus nu zeg ik ook B. Dus als u over een paar weken een wat wiebelig typje erg ongemakkelijk in een iets te strak en te kort pakje voorbij ziet schuifelen, grote kans dat ik dat ben. Wens me dan sterkte. Alstublieft.
Het gaat niet goed met de Venezolaanse president Hugo Chavez. De president vecht al jaren tegen kanker en zou volgens geruchten op sterven liggen. Ondertussen lijkt er een einde te komen aan de ‘accepteert u cookies’-terreur. Het debat van de dag ging tenslotte over een item van De Wereld Draait Door, waarin de gehandicapte Niek Zervaas een hoofdrol speelde.
FEEST ZONDER SUBSIDIE
Tekst: Ties Joosten / 05 maa – 14:45
Voor het eerst sinds jaren krijgt de aankomende editie van 5 days off geen subsidie. Zowel het Fonds voor de Podiumkunsten (FPK) als de Amsterdamse Kunstraad (AKr) wezen een subsidieaanvraag af. Vooral de afwijzing van de AKr kwam als een verrassing: de afgelopen jaren kreeg 5 days off telkens ruim een halve ton. Vooral het kunstprogramma is daarom een stuk minder uitgebreid dan voorgaande jaren.
“Wij willen graag een kunstprogramma organiseren zodat de dance-cultuur zich kan verbreden en zodat er kruisbestuivingen kunnen ontstaan”, legt zakelijk directeur Daan Spoek uit. “Zo willen wij het imago van Amsterdam met zijn avantgardistische dancescene waarborgen.” De AKr bracht echter een negatief advies uit: de wisselwerking tussen muziek aan de ene en kunst aan de andere kant zou een ‘gekunsteld karakter’ hebben.
Ook de subsidieaanvragen van het Amsterdam Dance Event (ADE) en hiphopfestival Appelsap werden afgewezen. Volgens Spoek heeft de AKr dan ook veel te weinig voeling met de Amsterdamse jongerencultuur. “In de muziekcommissie van de Kunstraad lijken alleen maar mensen met een klassieke achtergrond te zitten. Het is dan natuurlijk wel logisch dat zij warmere contacten onderhouden met de vriendjes waarmee ze op het Conservatorium hebben gezeten dan met ons.” Spoek vindt de verdeling van de subsidiegelden dan ook bijzonder oneerlijk. “Wij vroegen slechts twee euro subsidie per bezoeker. Terwijl meer klassieke cultuurinstellingen tachtig euro per bezoeker vragen, én krijgen. Wat wij vragen is echt een peulenschil.”
Kennelijk weet een jonge generatie ons nog niet echt te vinden.
– Guikje Roethof, algemeen secretaris van de Kunstraad
Een blik op de commissie voor Muziek en Muziektheater van de AKr leert dat de meeste leden inderdaad een achtergrond hebben in de klassieke muziek. Alleen Arjan van Sorge, die alias dj x-0-x voornamelijk radio 6-achtige wereldmuziek draait, heeft enige professionele ervaring met elektronische muziek. Dat is volgens Guikje Roethof, algemeen secretaris van de AKr, niet onlogisch omdat het overgrote deel van de subsidieaanvragers uit de klassieke hoek komt. Volgens Roethof is dit overigens een onwenselijke situatie: “Kennelijk weet een jonge generatie ons nog niet echt te vinden. Dat is jammer, wij zouden graag een zo breed mogelijk kleurenpalet samenstellen en met een artistiek aanbod een zo breed mogelijk publiek bereiken.”
Spoek weet ondertussen niet of hij nog een keer om subsidie gaat vragen bij de Kunstraad. “Het kost een hoop moeite en je moet zo’n AKr echt een beetje bewerken. Daar zijn wij helemaal niet goed in.” Liever kijkt Sproek dan ook direct naar de gemeenteraad: “Die heeft onlangs de 24-uursvergunningen ingevoerd waardoor Amsterdam eindelijk een volwassen nachtleven krijgt. Via een achterdeur heeft de gemeenteraad aan ADE zelfs alsnog een subsidie gegeven. Het lijkt erop dat de gemeente het belang van de dancecultuur voor Amsterdam veel beter inschat dan de Kunstraad.”
Lokale overheden verwachten dit jaar uit te komen op een gezamenlijk begrotingstekort van 4,1 miljard euro. Tegelijkertijd trekt het kabinet 50 miljard euro extra uit om de jeugdwerkloosheid in Nederland te bestrijden.
In Duitsland weigert het constitutionele hof de extreemrechtse partij NPD uit de brand te helpen door te verklaren dat hun programma niet in strijd is met de grondwet.
En in Zuid-Korea is een nieuwe hype geboren: de patatparty!
ALTIJD RODE LIPPENSTIFT
Tekst: Willem van Ewijk / 5 mrt – 11:15
De website van We Love Green leest als een tumblr. Weinig tekst, veel foto’s. En vooral foto’s van mooie dansende vrouwen, met bloemenkransen op hun hoofd, grote aviator zonnebrillen en door de zomervakantie gebruinde huid. En dan is er nog de altijd rode lippenstift die je van een Parijse vrouw kunt verwachten. Eens vergezeld door bontmuts en bontjas – nu contrasteert het rood van de lippenstift mooi met het bruine bakje quichetaart en de gifgroene tomaten die ze op biofestival ‘We Love Green’ aan je serveren. Er is wel Heineken bier te koop maar je kunt beter aan de theebar kiezen uit een rijke verzameling gedroogde blaadjes. Er lopen vertegenwoordigers van de Parijse volkstuinengemeenschap rond en de sfeer lijkt in niets op de drugs en alcohollucht die de wereld verbeterende hippies op Woodstock eens verspreidden.
We Love Green beleefde afgelopen nazomer haar tweede editie met artiesten als Norah Jones, James Blake en Django Django. Nieuwe singles van folk, rock en experimentele electro werden opgevoerd in een park in de schaduw van zakencentrum La Défense. Het festival serveerde biologisch voedsel uit de streek en zangers uit de Verenigde Staten om de yuppen te vermaken die hun Parijse luxe leven zowel een esthetische oppepper willen geven als ideologisch willen verantwoorden.
Groen gras
In Parijs is het festival herontdekt als platform om de wereld te verbeteren. Naast We Love Green is er Solidays, een festival waarvan de opbrengst gaat naar ‘Solidarité Sida’ -een organisatie voor bestrijding van aids en de hulp aan haar slachtoffers. En ook hier een hoekje waar je je tussen de concerten door in een groene wellness omgeving kunt vermaken. Er zijn masseurs die je spieren, zuur van het dansen, weer zacht zullen maken. De website van Solidays beloofd dat er op de vijftiende editie in juni maaltijden uit zo’n veertig streken te koop zijn. De organisatie van het evenement geeft aan dat als je naar Solidays gaat, het niet meer nodig is om het drukke Parijs te ontvluchten voor een plattelandservaring. Door het groene gras is er natuur genoeg en voor wie niet de hele nacht door wil feesten is er een zone met tentjes waar de stilte gegarandeerd is. Kom je met kinderen? Er is gezorgd voor een kinderfestival en opvang.
Solidays is dus een oudervriendelijk festival. En dus goed voor de vrouw die in een wereld leeft waar de man op concertpodia en in expositieruimtes nog altijd de meeste aandacht krijgt. Dat vind althans Amandine, de Parisienne die in juni vorig jaar het tweede Ladyfest Paris organiseerde. Ladyfest is een wereldwijd vrouwenfestival dat twaalf jaar geleden begon in Washington DC en een podium wil geven aan vooral vrouwelijke artiesten. Volgens Amandine is het heel normaal om een mannenband te zien spelen maar als we een vrouwenband zien ‘zijn we verbaast dat de groep alleen uit vrouwen bestaat’. Ook feministische motieven spelen dus een rol bij het idealistische festivalprogramma in de Franse hoofdstad.
Meer van Willem van Ewijk? Neem een abonnement!
TRAP MUSIC
Tekst: Sjoerd Blankevoort / 5 mrt – 10:00
Dankzij de internethype rond de track Harlem Shake van Baauer hoorde je het ineens overal (al is het maar voor 30 seconden): een zenuwachtig synthesizertje, omlaag gepitchte stem, dreunende beats en harde snaredrums. Perfect om een gek dansje op te doen.
Maar het was ook de doorbraak van een nieuw genre: trap music. Hoe is deze sound ontstaan, en welke tracks moet je echt kennen? Muziekwebsite 3voor12 zocht het uit en maakte een overzicht van trap music in 10 tunes.
Baauer, Hudson Mohawke, Jackson and his Computer Band, AraabMuzik, Eprom, Krampfhaft, Jameszoo, Akkachar, DJ+ en Brutuzz draaien in de Melkweg trap en andere bass music.
DNP werkt samen met 5 days off
Tekst: Redactie
Het permablog van DNP gaat deze week over… uitgaan! Nederland is toonaangevend in de muziekwereld. In 2011 was de Nederlandse muziekexport voor de zevende achtereenvolgende keer gestegen, 100 miljoen euro leverde het op. Dat is een stijging van 25 procent vergeleken het voorgaande jaar. De stijging is vooral dankzij genres als dance, populair-klassiek en punk-metal-rock. Nederland is internationaal vooral toonaangevend met dance-muziek. Namen zoals Tiësto, Armin van Buuren, Afrojack en Ferry Corsten staan zeer hoog in de lijsten.
Aanleiding voor dit thema is het vijfdaagse indoor festival 5 Days Off , waar DNP mediapartner van is en dat zich deze week afspeelt in het culturele hart van Amsterdam. In Paradiso, de Melkweg en de Balie treden gerenommeerde namen en opkomende talenten uit binnen- en buitenland op, zoals Hudson Mohawke, Booka Shade, Modeselektor en InnerAct: zie hier het programma.
Terwijl in Rome vergaderd wordt over een nieuwe paus, zijn in Egypte heuse Bijbelse taferelen te zien: een sprinkhanenplaag teistert de regio rond Caïro. Ondertussen is in Noord-Ierland een zware aanslag met vier mortiergranaten verijdeld. Het is voor het eerst sinds jaren dat Noord-Ierse nationalisten zo’n grote aanslag planden. Malala, het Pakistaanse meisje dat door de Taliban door het hoofd werd geschoten, is tenslotte genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede.
Als mediapartner mogen we 10 kaartjes verloten voor de openingsact van aanstaande woensdag, The Magician. Mail jouw meest memorabele optreden met een originele omschrijving voor woensdag 16 uur naar annika.elschot@gmail.com en maak kans op een kaartje!
Onze permabloggers houden ook wel van een feestje. Om jullie een beetje te inspireren, hieronder een aantal van hun meest memorabele optredens:
“Het eerste concert waar ik ooit heenging, een 'Free Concert' van Pink Floyd in het Amsterdamse Bos, op 26 juni 1971, in de stromende regen. Het hele veld stond vol met tentjes waar druipnatte hippies in zaten te blowen, terwijl de klanken van "Careful with that axe, Eugene" van het tegen de bosrand gebouwde podium afrolden. Dat was magisch…”
“Ik ben niet zo'n concertmens, of het moet die ene keer bij Guus Meeuwis zijn geweest tijdens het EK 2008. Nederland won met 4-1 van de Fransen en daarna was het natuurlijk feest in het Philips stadion waar Meeuwis optrad.”
"Eén van de allergaafste feestjes die ik ooit heb meegemaakt was het eerste feest in de zomer van 2010 van E.M.M.A., een semilegale Amsterdamse techno-organisatie. Als locatie was een weiland aan de rand van een autosnelweg bij het rangeerterrein van Amsterdam Sciencepark uitgekozen. De organisatie had er een stroomaggregaat, een draaitafel en een caravan met blikken bier en lachgasballonnetjes neergezet. Na anderhalf uur kwam de politie al, maar toen ze de ongeveer driehonderd zeer vrolijke en positieve feestgangers zagen mochten we door. Toen de zon weer opkwam kwamen de agenten nog eenmaal kijken. Ze kregen een staande ovatie en het weiland werd tot de laatste peuk weer opgeruimd. Echt een fantastisch feest. "
“Red Hot Chilli Peppers…toen viel ik in slaap op het balkon want toen gebruikte ik nog veel drugs.”
Florian van Velthoven:
"De Amazing Stroopwafels in Theater de Treemter in Balk. Niet echt seks, drugs en rock n' roll. Na een tocht van 25 kilometer per fiets te hebben afgelegd, kwam ik onderkoeld binnen. Maar toen Oude Maasweg, het mooiste popliedje ooit, vind ik persoonlijk, werd ingezet kreeg ik het spontaan warm. Voor de gelegenheid zong de band het nummer in het Nederlands en Tsjechisch. Hoewel ik geen snars van het Tsjechische gedeelte snapte, kreeg ik het toch even te benauwd. Ik liep naar de toiletten. Eenmaal daar ingekomen werd de fenomenale gitaarsolo ingezet. Ik moest huilen. Mooi. Daar kan geen enkel concert met seks, drugs en blonde meiden tegenop!"
“Twee jaar geleden ging ik naar Rockit, een festival in Utrecht. Ik ontmoette er een hele groep mensen met wie ik nu hecht bevriend ben. Het gaat niet alleen om muziek, maar om de hele sfeer.”
“Een aantal jaar geleden ging ik met een vriend naar Roskilde. We kochten een oude camper, knapten die zelf op, vulden 'm met goedkope blikken bier en vertrokken juichend richting Denemarken. De stemming was minder uitgelaten toen we drie dagen later, vermoeid van het rijden en het repareren van de camper die onderweg steeds meer geluid was gaan maken, een dag te laat arriveerden op het festivalterrein. Juist op dat moment maakte de zon plaats voor een enorme hoosbui. Als verzopen katten stonden wij voor het podium waar het festival voor ons ging beginnen. Kut, Kings of Leon, ook dat nog. Maar toen het meisje naast mij haar shirtje uittrok en gebaarde op mijn schouders te willen klimmen en ik met mijn vrije hand het eerste festivalbiertje naar mijn mond bracht, deed niks er meer toe en waren wij als vanzelf onderdeel geworden van een grote feestfamilie. “
"Het allereerste concert van The Rolling Stones in het Oostblok, kort na de val van de Muur. Het was in Praag, het was doodstil, een kaartje kostte 2 cent, het bier 1 cent (per liter)."
Deze week dus 5 dagen lang ‘Feest’ bij DNP. Sido Scholten buigt zich over de Nederlandse pioniers van de dancemuziek uit de jaren negentig, die de basis hebben gevormd voor successen van Tiesto, Armin van Buuren en Afrojack. Menno Grootveld schrijft over het verschil tussen uitgaan, vroeger en nu. Annika Elschot zal InnerAct interviewen, een van de namen op 5 Days Off. Dat en nog veel meer!
Boven Schiphol cirkelden vanmorgen twee vliegtuigen met technische problemen; hulpdiensten rukten massaal uit. Beide toestellen zijn inmiddels veilig en wel geland.
Ex-SNS-directielid Buck G. en zijn medeverdachten hebben een voormalige zakenpartner, Hetty van de Laar, vorig jaar zwijggeld geboden zodat ze haar mond zou houden over vermoedens van malversaties bij vastgoedtak Property Finance.
En dit schijnt hem te worden, de nieuwe paus: Odilo Pedro Scherer, een 66-jarige kardinaal uit Brazilië.
DIRTY DUTCH DUWT ALLES OPZIJ
Tekst: Henk Willem Smits / 4 mrt – 13:30
Bubbling, in de jaren negentig obscure achterbuurtmuziek van Antillianen en Surinamers uit Rotterdam en Den Haag, is uitgegroeid tot Nederlands grootste muzikale exportproduct. Als dj Moortje in discotheek Voltage in Den Haag per ongeluk een reggaeplaat die op 33 toeren is geperst op 45 toeren zet, begint het publiek te joelen. Niet vanwege de fout, maar omdat het zo goed klinkt. Zo ontstaat bubbling in 1988, al snel een nieuwe rage onder Antillianen en Surinamers.
De vrouwen bedenken een bijpassende dans: bobbelen, de ‘kunst van het schudden met de billen’. De muziek blijft in de jaren daarna populair in kleine kring, maar dringt niet door buiten Nederland. Dat verandert een paar jaar geleden, wanneer enkele Nederlandse dj’s het bubbling-geluid laten doordringen in house.
Met grote gevolgen, want heden ten dage is het grootste muzikale exportproduct van Nederland deze ‘dirty Dutch house’ (‘dirty’ verwijst naar de dans van weleer). De nummers zijn te herkennen aan de schriel klinkende piepjes die gebroken ritmes vormen, waardoor de muziek hakkelig en zenuwachtig klinkt. Anders dus dan het gladde, symfonische trance, tot voor kort de dancevariant waar Nederland het meest van exporteerde dankzij dj’s als Tiësto en Armin van Buuren.
De exportwaarde van Nederlandse muziek is flink gestegen, bleek uit onlangs gepresenteerde cijfers van auteursrechtenorganisatie Buma. Ten opzichte van 2009 steeg de export in 2010 met liefst 25 procent. (Het duurt altijd ruim een jaar voor de cijfers er zijn.)
De export van muziek voegt ruimt 81,4 miljoen euro toe aan de Nederlandse economie. Het betreft de opbrengsten van de exploitatie van Nederlandse muziek in het buitenland na aftrek van gemaakte kosten maar inclusief salarissen, winst en belasting.
Ruim 73 procent komt van optredens van Nederlanders over de grens. 64 procent van de export is dance-muziek. Op grote afstand volgt ‘populair klassiek’ (André Rieu) en derde is rock/punk/ metal, zoals die van Epica en Born from Pain.
De Nederlandse dj’s die met de Dutch sound pionierden, Laidback Luke en Chuckie, treden ondertussen meer op in het buitenland dan Tiësto en Van Buuren, aldus het exportonderzoek.
Afrojack
De bekendste voorganger is Afrojack uit Spijkenisse, die al enkele hits in de VS op zijn naam heeft staan en aan nummers van wereldster Beyoncé heeft meegewerkt.
Afrojack (in zijn paspoort staat Nick van der Wall) vliegt alleen per privéjet en vangt naar eigen zeggen tot wel 150.000 dollar voor een optreden.
Ook opvallend: waar trance in eerste instantie groot werd in de Londense megaclubs, slaat de Dutch sound vooral aan in de Verenigde Staten. Afrojack draait bijna wekelijks in gigantische discotheken in Las Vegas, behalve gokwalhalla ook het Ibiza van Noord-Amerika.
‘De forse toename van optredens in met name de VS heeft flink bijgedragen aan de toename van de exportwaarde’, stelt het Buma- onderzoek.
Wayne Marshall, een Amerikaanse muziekwetenschapper die doceerde aan onder andere het MIT en Harvard, werkt aan een boek over bubbling. ‘Dat moet volgend jaar verschijnen, deze lente reis ik weer naar Nederland voor onderzoek.
Het is grappig hoe invloedrijk bubbling is op de huidige muziek. Ik weet dat er in de Nederlandse politiek veel gedoe is rond multiculturalisme.
Ook daarom is het bubblingverhaal belangrijk. De dirty Dutch house laat zien dat het ook mooie dingen oplevert, nergens anders dan in Nederland had deze stroming kunnen ontstaan.’
Helemaal op zichzelf staat de Dutch sound niet. ‘Ook in andere house- en technosoorten elders in de wereld hoor je de opkomst van Afrikaanse percussie en Caribische polyritmiek. In de Londense varianten bijvoorbeeld. Maar de Nederlanders zijn verrassend genoeg al jaren leidend in elektronische muziek, en door de ervaring met bubbling staan Nederlandse producenten nu ook weer vooraan’, vertelt Marshall.
De doorbraak van de Dutch sound in de VS is mede te danken aan de Amerikaanse dj Diplo, een cultheld in de VS, en de ook in Amerika doorgebroken Franse dj David Guetta. De laatste is in november gekozen tot beste dj ter wereld, een positie die van 2007 tot vorig jaar bezet werd gehouden door Van Buuren.
‘Normaal let ik niet zo op dj’s die voor mij draaien’, vertelde Guetta in november op het Amsterdam Dance Event. ‘Maar toen ik enkele jaren geleden voor het eerst Chuckie hoorde, werd mijn aandacht toch getrokken. Eerst dacht ik: wat is dit?
Vervolgens dacht ik: dit wordt het nieuwe grote geluid.’
Dit artikel verscheen eerder in De Pers (18 januari 2012)
Het bericht 5 Days Off…Feest! – deel 1 verscheen eerst op DNP.
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door de auteur een kleine bijdrage te geven. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.