Beatrix herinnerde zich de keer dat ze informeel hadden gedineerd op het Witte Huis. Bij de Reagans thuis. De Amerikaanse president maakte grappen over zijn tijd in Hollywood en zijn vrouw Nancy was vooral bezig haar man te behoeden te veel te drinken. Daardoor kwam ze zelf eigenlijk niet aan eten toe. Dat was ook niet voor het eerst, want de First Lady was mager als een skelet.
Tijdens dat diner had Claus onafgebroken naar de president gestaard.
Vorsend en afwijzend. Omdat iedereen daar zenuwachtig van werd, had ze hem onder tafel aangestoten met haar voet. Maar hij negeerde haar. Pas toen iedereen ongemakkelijk zweeg, had hij het woord genomen.
‘I disagree on everything you say and stand for, mister President. Except for one thing you have said maybe: “Government is not the solution to our problems; government is the problem”.’
Reagan was even van zijn stuk gebracht en koos toen voor een bulderende lach. Hij hief zijn bijna lege glas en zei: ‘A toast to the Prince of the Netherlands. A silent guy with a sad face who sees it all and can do so little.’
Daar wilde Claus wel op drinken en op zijn gezicht was toen voor het eerst in weken een glimlach verschenen. Beatrix had net gedaan of haar man wel vaker excentriek was, maar had zich voor hem geschaamd.
'Ik, Beatrix' van Mariëtta Nollen als e-book bestellen? Klik hier!
