Marielle (48) is getrouwd en moeder van twee dochters. Haar oudste dochter van 20 is sinds een jaar op kamers.
“Er is veel meer rust in huis sinds Marielle de deur uit is. De sfeer is harmonieus en ontspannen, waar het vroeger altijd druk en onrustig was. En het belangrijkste: er is meer aandacht voor mijn andere dochter. Vorige maand had Marielle het ineens over terugverhuizen naar huis, en ik merkte dat mijn hart zich samentrok: ik wilde het echt niet.
Gelukkig kon ze in het studentenhuis blijven wonen en hoefde ik dat niet te zeggen, want ik wil haar niet op die manier afwijzen. Maar als ik heel eerlijk ben: ik vind het heerlijk dat ze niet meer thuis woont! Ik houd zielsveel van allebei mijn dochters maar Marielle is geen makkelijk mens om mee samen te leven. Ze heeft een stevige persoonlijkheid met grote emoties en veel drama. Er is altijd wat aan de aan de hand in haar leven en op de een of andere manier trekt ze alle aandacht naar zich toe.
Als Marielle ergens mee zit, praten we over niks anders. En als ze een succes heeft, idem dito! Toen ze nog thuis woonde, leek het of alles om haar draaide. Zij was het stralende – of zielige – middelpunt van het gezin. Nu ze op kamers is, merk ik hoeveel energie het kostte om haar zoveel aandacht te geven. Ik snap niet goed waarom ik erin meeging. Het was zo gegroeid. Pas nu niet meer bij ons woont, en het patroon doorbroken is, zie ik hoe erg het was. Mijn jongste eronder leed. Zij hing er altijd een beetje bij en ik liet het gebeuren…
Mijn oudste is altijd jaloers geweest op de jongste. Ze was vijf toen haar zusje geboren werd, en vanaf dat moment heeft ze structureel geprobeerd de aandacht te trekken, positief en negatief. Of ze deed lief en leuk, of ze maakte ruzie en krijste de boel bij elkaar. Ik had vooral moeite met die negatieve aandacht-vragerij. Ik wist niet hoe ik daarmee om moest gaan en probeerde het zoveel mogelijk te vermijden.
Ik liep op eieren, zodat ze maar niet boos of verdrietig zou zijn. Ik deed zo hard mijn best om haar zoet te houden, dat ik mijn jongste dochter over het hoofd zag. Ik voel me ontzettend schuldig over mijn gedrag. Ik heb het helemaal verkeerd aangepakt. Daarom ben ik zo blij met deze jaren waarin ik mijn jongste alle aandacht kan geven die ze nodig heeft. Ze is heel lief en zacht en dol op haar grote zus. Ze kijkt naar haar op en gunt haar de plek in het middelpunt waar ze zo van houdt. Zelf trekt ze zich het liefst terug en ze heeft moeite om voor zichzelf op te komen.
Ik dacht altijd dat dit haar karakter was, maar vraag me nu af of dit niet het resultaat is van de grote schaduw van haar dominante zus… Ik kan het verleden niet veranderen, maar ik heb nu meer inzicht en meer ruimte. Ik hoop dat ik de weegschaal wat meer in balans kan brengen zodat mijn jongste ook leert genieten van het middelpunt!”
Foto van Laura Ockel via Unsplash
