Natuurlijk volg ik ze ook al een tijdje, die wallen onder je ogen. Ik kan er niet meer omheen als ik naar wedstrijden van Ajax kijkt. Opeens waren ze er, die wallen, volgens mij zag ik ze voor het eerst op het WK in Brazilië. Maar ja, dan zoek je er nog niks achter, dan vermoed je alleen maar dat het wisselbeleid van Louis van Gaal je de nodige kopzorgen heeft bezorgd.
Maar nu beginnen de wallen dus ‘absurde vormen’ aan te nemen, schrijft Josien. Dat is misschien een beetje overdreven, die wallen van je zijn het opgespoten voorhoofd van Frank en Ronald niet, maar ze zijn er wel om te blijven. De wallen gaan niet meer weg. Zelfs als je een paar weken lekker op vakantie bent geweest, zijn ze er nog steeds. Dus vraagt Josien zich, ook een beetje namens ons, af:: wat is er in hemelsnaam aan de hand?
De vraag is nu natuurlijk helemaal pregnant omdat je gisteravond niet vrijuit ging bij de tegentreffer van de Russen. De wallen gaan je spel beïnvloeden, of is het andersom? Zijn het wallen van verdriet of is het de stress van het foeballe? Ik hoop voor jou het laatste.
Wat nu? Ik begrijp ook wel dat je er niet zo snel over praat met teammanager Tjerk Smeets, de aangewezen man bij Ajax voor zulk soort klusjes. Zou ik ook niet doen. Wat dat betreft heeft het ontslag van stille diplomaat David Endt een diepe krater geslagen in de Amsterdamse organisatie. Het vangnet onder de intermenselijke relaties is met Endt uit de Arena verdwenen. Een omissie die zich tot op de dag vandaag laat voelen Dat niemand dat ziet is misschien nog wel het meest zorgwekkende.
En wil je er misschien toch over praten? Ik ken nog wel een journalist van Het Parool met twee absurd goed luisterende oren.
Met Vriendelijke SportGroeten,
@MJvdHeuvel
