Ik ken(de) uit mijn Veluwse tijd een aantal mensen die lid zijn van Gezin in Gevaar. Tot pakembeet 10 jaar geleden hadden deze lieden om principiële redenen consequent geen (of stiekem wel) TV. Alsof je niet zelf de knop van de afstandsbediening kunt beheersen. Dat geldt ook voor seksuele voorlichting en sowieso alles op het gebied van gender, seks en gezinsplanning.
Volgens sommigen moeten vrouwen (meer) babys krijgen, want wereldwijd worden jaarlijks minder kinderen geboren. De vrouw als baarmachine?
In 1792 publiceerde de Engelse feministe Mary Wollstonecraft (1759-1851) het boek A Vindication of the Rights of Women. Daarin gaf zij een politiek-filosofische onderbouwing van de gelijkberechtiging van vrouwen.
Twee jaar geleden, begin coronatijden dus, had ik een goed gesprek met mijn broer over een zwaar thema. Hij wilde perse een niet-reanimeren-penning. Omdat hij niet van tatoeages houdt, maar er toch zeker van wilde zijn dat ze hem niet in leven zouden houden wanneer er een groot risico zou zijn op blijvend letsel. “Ik heb namelijk al een hersenbeschadiging!” Zo verduidelijkte hij zijn wilsverklaring.
Dystopieën zijn al sinds WO II populair. Iedereen heeft wel een beetje beeld van Orwells 1984, met Big Brother, newspeak en de geheugenpolitie als griezeligste kenmerken.
In een inmiddels berucht interview zei Thierry Baudet het volgende: “Het is eigenlijk normaal voor een vrouw om een beetje linksig te zijn. Dan ontmoet ze een man die gewoon rechts is, en dan zegt ze: nou, die heeft ook wel gelijk. Eerst krijg je wat linkse praatjes, en dan zeg jij hoe het echt zit, en dan zegt zij: oké, dat is ook wel waar.”