Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Er is in de Westerse media veel te doen over journalisten in Gaza die door Israël ‘monddood worden gemaakt’, maar deze media kijken de andere kant op als zich hieronder journalisten begeven die als verlengstuk van de Palestijnse terreurbeweging Hamas opereren.
In de afgelopen week heb ik mij iets afgevraagd, waarop ik vermoedelijk het antwoord al heb. Toch stel ik de vraag nog even. Zouden de Nederlanders, waarvan politici, schrijvers, BN’ers, die de Niet In Mijn Naam-campagne van Oxfam Novib van 16 december 2024 hebben ondersteund, vaak via sociale media, nog iets van zich hebben laten horen naar aanleiding van de sadistische Hamas-shows die de Nederlandse huiskamer elke zaterdag binnendringen? Als het al door de Nederlandse omroep langer dan de verplichte paar minuten wordt uitgezonden.
Ze keek naar haar scherm en vroeg zich af of ze ooit eerder zoiets had gezien. Bosjes mannen, volledig met zwarte bivakmutsen bedekte gezichten, groene hoofdbanden en zwarte brillen, hevig bewapend en opgefokt die als bloeddorstigen een jonge vrouw die ruim een jaar door hen is vastgehouden, overdragen aan haar thuis.
Stel je voor dat je een boek leest over het verbeteren van je gezondheid. Een boek dat als strategie meegeeft om bepaald voedsel volledig uit je dieet te schrappen. Braaf volg je deze zienswijze op en vervolgens houd je dat jarenlang vol. Dan geeft een vriend je een boek over precies hetzelfde thema, maar niet alleen voedsel komt aan bod, het gaat ook over levensstijl, of je genoeg beweegt, fijne contacten hebt, betekenis vindt, stress ervaart, liefde etc. Er gaat een wereld voor je open. Je blikveld verruimt zich met nieuwe inzichten. Zo ongeveer is het mij vergaan met het onderwerp klimaat.
Medeplichtig kan ik zijn door middel van keuzes die ik dagelijks maak over waar mijn geld naartoe gaat, keuzes die in mijn invloedssfeer liggen. Voeding is zoiets. Niemand wil medeplichtig zijn aan leed en geweld tegen anderen, of het nu mensen of dieren zijn. Dat lijkt mij niet moeilijk voor te stellen, maar sinds de afgelopen jaren heb ik het woord medeplichtig gebruikt zien worden in situaties waarin het woord steeds leger werd, holler klonk en gestript werd van zijn ware betekenis.
Wat doe je als je foto’s ontvangt van iemand die je kent en bewondert en waarop diegene een t-shirt draagt met de tekst Zionisten Eruit? Over politiek praten met vrienden, is dat wel een goed idee? Soms zou je willen dat je niet had geweten hoe die vriend of vriendin over bepaalde politieke zaken dacht. Onwetendheid kan wel degelijk een zegen zijn.