Echt, ze zei het, ik hoorde het goed. Nadat ze net drie weken door Argentinië had gefietst, wat ik een bijna angstaanjagende prestatie vind, vertelde ze tijdens een borrel dat ze zich zo schuldig voelt dat ze niet vaak genoeg naar de sportschool gaat en dat ze zich voorgenomen heeft om dat dit jaar toch zeker drie keer in de week te doen… Mijn verstand staat stil bij zo’n opmerking. Hoezo sportschool als je superslank bent en zo fit als
Lees verderCaroline Griep
Caroline Griep is freelance journalist. Onlangs verscheen haar boek 'Lieve Facebook-vrienden, ik heb borstkanker'.
Toen ik een paar jaar geleden ernstig ziek bleek te zijn, haalde ik het dus niet in mijn hoofd om te twijfelen, mij zou Sombermans er niet onder krijgen. Pessimisme kwam mijn huis niet in. Als iemand zei: 'Wat erg voor je', reageerde ik met: 'O, maar ik heb mazzel, want het is een gunstige vorm, waar mijn oncoloog me nog net niet mee gefeliciteerd heeft.' Terwijl ik het gewoon zwaar had, ik moest geopereerd, kreeg bestralingen en chemo’s, het
Lees verder
Je vriendin hoort dat ze borstkanker heeft. Of een andere nare ziekte. De behandeling gaat best lang duren. Je wilt haar helpen, maar vraagt je steeds af: hoe dan? Doe ik het wel goed? Wat moet ik zeggen? Zit ze hier op te wachten? Iemand tot steun zijn is nog helemaal niet zo eenvoudig. Om hulp vragen is trouwens ook een vak apart. Daarom 10 ervaringsdeskundige tips voor patiënten en vooral ook voor iedereen die met hen meeleeft. Zodat er
Lees verderOp de mooiste dag van de zomer, terwijl iedereen van de zon geniet, fijn in mijn eentje mijn nieuwe huis schilderen!’ Terwijl ik op een terrasje zit in Zuid-Frankrijk zie ik dit Facebook-berichtje van een vriendin voorbijkomen. Er staat nog wel een smiley met een knipoog bij, maar mijn schuldgevoel speelt meteen op. Deze vriendin staat voor iedereen klaar, helpt altijd met verhuizen, en nu zij een keer iemand nodig heeft, laten wij het afweten... “Schuldgevoel kan ook mooi zijn”,
Lees verder“Ah, daar is mijn knapste oudste kind!” riep mijn vader vaak als ik hem zag. En als mijn zusje tien minuten later binnenkwam, zei hij verrukt: “Mijn liefste jongste dochter!” En toen er kleinkinderen kwamen, waren dat zijn mooiste oudste kleindochter, slimste oudste kleinzoon, sportiefste middelste, jongste, etc. Het was zijn manier om ons duidelijk te maken dat we hem allemaal even lief waren. Mijn ruim drie jaar jongere zus en ik mochten er als kind zijn en we waren
Lees verder‘Die schaal hebben we van jouw tante gekregen, dus die mag jij hebben.’ ‘Als ik het gele servies neem, is het blauwe voor jou.’ Met een fles wijn en een stuk papier zaten we op zondagavond aan tafel. Mijn man en ik. We gingen uit elkaar en moesten ons huis ontmantelen. Een triest moment, maar het verdelen van de spullen verliep zonder slag of stoot. De rest van de scheiding eigenlijk ook. Met zo nu en dan een gezonde oprisping. Inmiddels is onze
Lees verder