Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Wat doe je als je foto’s ontvangt van iemand die je kent en bewondert en waarop diegene een t-shirt draagt met de tekst Zionisten Eruit? Over politiek praten met vrienden, is dat wel een goed idee? Soms zou je willen dat je niet had geweten hoe die vriend of vriendin over bepaalde politieke zaken dacht. Onwetendheid kan wel degelijk een zegen zijn.
Een jaar heen en weer geslingerd worden tussen allerlei emoties is op z’n minst gezegd geen kattenpis. Je moet min of meer een zen-boeddha, een verstokte stoïcijn of gewoon een gevoelloze hufter zijn om een glimp van het grote onrecht dat zich afspeelde op 7 oktober 2023 en de dagen erna geen vat op je te laten krijgen. De brute kidnapping en de moord op onschuldige burgers in Israël door de Palestijnse terreurbeweging Hamas – de beelden gingen de hele wereld over – en alle Palestijnse doden die erna vielen, veranderden ook onze wereld.
Dagen worden langzamerhand korter. Scholen zijn alweer ruimschoots begonnen en die heerlijke zomervakantie met strand, geslenter, een goed boek en gekoelde wijn ligt voor de meesten ook al weer even achter hen. Terug de ratrace in, want rekeningen moeten betaald en het leven is duur. Een ratrace, die ook digitaal volledig is doorgedrongen. Zelfs in de tijd van vakantie en dus pauze van het ‘normale leven’ is dat ding bij nagenoeg iedereen continu aanwezig: de smartphone.
Fietsend over Mallorcaanse landweggetjes zie ik een lijn met lichtjes in de avondlucht: inkomende vliegtuigen. Met een tijdspanne van zo’n 90 seconden tussen ieder toestel zijn de vliegtuigen allemaal onderweg naar Palma. Het Spaanse eiland is weer een hot spot deze zomer, maar een toenemend deel van de eilandbewoners is er allesbehalve gelukkig mee en luidt de noodklok.
Nederland en herdenken. Anno 2024 is er steeds wat beroerds aan de hand als het om herdenken van inktzwarte bladzijden in onze geschiedenis gaat. Nationale Holocaust Herdenking op 27 januari. Dodenherdenking op 4 mei. En nu de dag van de Nationale Herdenking Slavernijverleden, ook wel Keti Koti genoemd, op 1 juli. Wie mag er spreken, wie een krans leggen, wie mag aan tafel, wie is goed genoeg? De verwikkelingen en emoties lopen zo hoog op dat het doel van de dag volledig ondergesneeuwd raakt en dat is doodzonde.
Beste Esther Ouwehand,
Als één van de langstzittende parlementariërs in de Tweede Kamer ken je inmiddels het klappen met de zweep zou je gerust kunnen zeggen. Onvermoeibaar de strijd aangaan in de Nederlandse politiek om dieren een stem te geven, het is jou op het lijf geschreven. Samen met Marianne Thieme schopte je het daarom bij mij tot een soort heldinnen-status. Zwemmen tegen de stroom in, hoofden die uitstaken boven het maaiveld. Ja, dát is nou hoop, lef en trots! En ik overdrijf niet als ik zeg dat je na het vertrek van Thieme mijn rots in de politieke branding was, mijn hoop en vertrouwen. Maar sinds enige tijd merk ik dat er een andere koers gevaren wordt.