Vandaag is het op de kop af vier weken geleden dat ik terug naar Curaçao vloog. Ik zit dit te schrijven om 8.19 uur en kijk uit over zee, mijmerend.

Ik ben vandaag op de kop af drie weken terug op Curaçao. Ik heb in 11 maanden Nederland niet zo veel regen gehad als in deze drie weken hier, haha. En dat is geen grap! Verder lijkt het alsof ik een maand ben weggeweest. Gewoon een maandje vakantie of zo. Gek hè!

Het is één van de dingen die je direct opvallen als je in Nederland rondloopt; er zijn geen straathonden. Nul. Nou ja, eentje dan: Teddy. Hij woont op een boerderij in het buitengebied van Berkel-Enschot en daar banjert hij door de velden.

En zo zitten we ineens weer aan de andere kant van de Atlantische plas. Gek hoor. De 11 maanden Nederland lijken zeven dagen later ineens op een mooie droom. Alsof ik nooit ben weggeweest. In Boca lachen en knikken ze. ‘We wisten wel dat je terug ging komen. Nu blijf je hier, hè!’ Het klonk bijna dwingend.

Weet u wat voor mij een van de prettigste dingen is in Nederland? Boodschappen doen! Nou vind ik dat, in tegenstelling tot velen, nooit vervelend, maar na vijf jaar Curaçao was het een verademing om in Nederland boodschappen te doen. En nee, dan heb ik het niet over producten en de houdbaarheidsdatum. Ik heb het over de prijzen. In vergelijking met Curaçao is Nederland spotgoedkoop.

Ik weet niet of het voorbehouden is aan Nederlanders hoor, maar Nederlanders klagen graag. Gek eigenlijk, zou je denken. Nederland is een welvarend land waarin het goed toeven is.