Ik schrijf menselijke verhalen over wetenschap en het wetenschappelijk bedrijf, voor onder meer De Volkskrant, De Correspondent, Marie Claire en Science Magazine. Liefst over alledaagse en maatschappelijke onderwerpen. Ik won de AAAS Kavli Science Journalism gold award 2016.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Wat was de rol van de media tijdens de pandemie en slaagden ze erin die te vervullen? Dat onderzoekt wetenschapsjournalist Jop de Vrieze in deze serie. In aflevering 3 (slot): makers en gasten van de talkshows.
Freelance wetenschapsjournalist Jop de Vrieze was ruim twee jaar lang coronajournalist voor Nieuwsuur en De Groene Amsterdammer. Nu blikt hij terug met acht hoofdredacteuren: Pieter Klok (de Volkskrant), René Moerland (NRC), Joost Oranje (Nieuwsuur), Renzo Veenstra (Omroep Brabant), Rennie Rijpma (AD), Ilse Openneer (RTL Nieuws), Marcel Gelauff (destijds NOS) en Xandra Schutte (De Groene Amsterdammer). Wat zouden de hoofdredacteuren nu anders doen?
Freelance wetenschapsjournalist Jop de Vrieze was bijna drie jaar lang coronareporter voor met name De Groene Amsterdammer en Nieuwsuur. Hij vraagt zich af: wat zijn de journalistieke lessen van de coronapandemie? Aflevering 1 met de mediadeskundigen.
Het lijkt er voorlopig niet op dat de zeer zeldzame trombose-bijwerking die kan optreden na het AstraZeneca vaccin meer voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. De oververtegenwoordiging onder de patiënten bij wie de bijwerking optrad is te verklaren doordat in de meeste Europese landen met name jonge zorgverleners het vaccin kregen.
Terwijl burgers in Europa en Noord-Amerika zich voorbereiden op een strenge winter en de meest sobere kerst in tijden, bevinden hun tegenhangers in een land ver weg zich in een heel andere situatie. Al vroeg in de pandemie besloot Nieuw-Zeeland te gaan voor de uitbanning van het coronavirus. Toen er nog maar 100 gevallen en nul doden waren geteld, stelden de experts vast dat ze – net als wij – niet klaar waren voor ‘indammen’. Maar in plaats van te wachten tot de ziekenhuizen eerst overweldigd zouden raken, riep de regering snel een lock-down uit, bouwde ondertussen de capaciteit op voor testen en opsporen en voerde strikte grenscontrolemaatregelen in.
Nu alle hoop gevestigd is op een vaccin dat ons in elk geval gedeeltelijk uit de coronacrisis zou moeten kunnen loodsen, ligt er een enorme verantwoordelijkheid bij organisaties die deze vaccins moeten beoordelen, zoals ons College ter Beoordeling van Geneesmiddelen. Leonoor Wijnans is er een van de klinisch beoordelaars die d vaccins tegen het licht houdt. Hoe gaat dat in zijn werk en hoe wegen ze de baten tegen de mogelijke risicos af?