De publieke omroep had namelijk aangekondigd embedded de Blanco-ploeg tijdens de Tour de France te gaan volgen.
Maar dat is nog lang niet alles. De Volkskrant weigerde te rectificeren en een ingezonden brief van Blanco af te drukken (wegens feitelijke onjuistheden in die brief) tenzij men er een corrigerend naschrift bij zou plaatsen (waar Blanco weer geen zin in had). (Ik heb Blanco gevraagd om commentaar en de tekst van de ingezonden brief, maar nog geen antwoord op mijn verzoek gehad.)
Ombudsvrouw
Als klap op de vuurpijl bemoeide Ombudsvrouw Margreet Vermeulen zich met de zaak, ze was het ermee eens dat de krant niet wilde rectificeren (volgens haar was de suggestie van dopingbruik onterecht – wat volgens mij gezien de kop discutabel is) maar gaf de hoofdredactie wel degelijk een tik op de vingers:
Het besluit van de hoofdredactie om een boze, ingezonden brief van Blanco (aanvankelijk) niet af te drukken, vind ik moeilijker te verdedigen. De krant neemt anderen de maat en moet zelf ook kritiek kunnen incasseren. De hoofdredactie benadrukt dat de krant wel een kritische brief van Blanco wilde afdrukken, mits daar geen feitelijke onjuistheden in stonden. Waarop Blanco venijnig concludeerde: ‘Ingezonden brieven zijn welkom mits ze voldoen aan uw inhoudelijke eisen.’ Een rake opmerking.
Visies, scripties en reflexies
De affaire heeft alles wat een goeie journalistieke affaire nodig heeft: ruzie tussen bronnen en journalisten; en tussen journalisten onderling. En een hele rits aan ethisch/journalistieke kwestie, daar kunnen studenten journalistiek hele batterijen visies, scripties en reflexies over schrijven: embedded journalism, weigerachtige bronnen, de vrijheid van de columnist, het beleid bij ingezonden brieven, de positie van de ombudsvrouw…
…en natuurlijk of journalisten tegen kritiek kunnen…
