Van DWDD heb ik me verlost. Maar soms moet je beroepshalve kijken, zelfs voor platte boekpromotie. Zoals voor Je hebt wel iets te verbergen van De Correspondent. Dit boek kreeg een krachtige campagne van p.r.-bureau Wynia & Van Nieuwkerk op 12 september jl.
Dat ter linkerzijde doet wat Sjuul Paradijs ter rechterzijde als zijn levensvervulling ziet: branded content maken. Maar dan zonder het zo te noemen en zonder een publiek betaald populair tv-programma ter beschikking.
Gemankeerd interview
De auteurs van het privacyboek stelden maandag eerst het onbenul van de tafeldame op de proef: “Je hebt in mei een baby gekregen.” Wat een vondst en privacyschending! En een jij-bak: auteur Maurits Martijn schrijft in datzelfde boek dat hij net vader is geworden: van Mia. Mia Martijn, houdt haar in de gaten, Sanoma en AIVD!
Vervolgens was het tijd om te tonen hoe cookies werken, met Nu.nl. Dat gaat echter al ruim 20 jaar zo. In 1997 heb ik al gepleit om dat aan banden te leggen. ‘Brussel’ greep nooit in en overal worden cookies zoet geslikt. Hoe zit het dan?
De met cookies verzamelde data worden geveild voor gepersonaliseerde advertenties, zo vernamen de DWDD-kijkers tot hun verbazing. Ook al 20 jaar praktijk. Maar schendt het de privacy van het gezin Martijn? Hoe zit het dan?
Daarna was de volgende snipper op de autocue van DWDD aan de beurt: dat je met tweets problemen kunt krijgen met grensbewaking. Nu heb ik tientallen keren problemen met grensbewaking gehad, maar dat was ver voor Twitter bestond. Twitter pleegt geen privacyschending, maar deelnemers zelf. Hoe zit dat dan?
Zo hapsnapte deze promotie verder van de ene half of niet beantwoorde autocue-vraag naar de andere open deur. Maar wat is het privacyprobleem? Wie profileren ons, voorspellen ons gedrag en selecteren op een kwalijke manier? En hoe en waarom?
Bovendien: je kunt een mooi leven leiden zonder Bijenkorf-apps en continue Facebook. ‘Je mist dan alle verjaardagen en feestjes’, aldus de schrijvers van ‘Iets te verbergen’. Het hoofd marketing van DWDD slikte de onzin voor zoete koek.
Medeauteur Dimitri Tokmetzis is de beste onderzoeksjournalist naar datagraaien in Nederland, met fantastische artikelen tot gevolg. Dus dat is het probleem niet. Dat is wel het effectbejag van de marketing van De Correspondent die p.r. bureau DWDD in de arm neemt.
Rob Wijnberg, de creatiefste journalistieke ondernemer van Nederland, heeft streng de staf gebroken over branded content, oftewel verkapte p.r. door journalisten. Geheel terecht, vind ik. Maar waarom doe je er dan zelf zo opzichtig aan mee, met holle retoriek waar Wijnberg ook de pest aan heeft?
Superieure journalistiek
Vanavond zit de schouwburg van Utrecht vol als gevolg van angst zaaien en boe roepen over privacy onder Correspondent-fans. Eensgezind de vijand tegemoet. Geert Wilders kan met die methode, dan met zijn onderwerpen, wel twintig schouwburgen vol krijgen.
De Correspondent, die ook tegen lobby’s is, werkt voor privacy kritiekloos samen met lobbyclub Bits of Freedom. Gevolg: eenzijdige journalistiek, want informatie die niet in de actiekraam past, laat je weg.
Natuurlijk wil je op de trom roffelen voor je werk. Dus grijpen en ritselen de Correspondenten daarvoor hun mogelijkheden, even opportunistisch als de grootbedrijven en instituties die ze graag aanpakken.
Maar gaan effectbejag, platte promotie en actiejournalistiek niet ten koste van diepgang en evenwicht in journalistiek werk waarin De Correspondent zich wil onderscheiden?
En vanwaar steeds het etaleren van morele superioriteit door Wijnberg cs. ten opzichte van andere journalisten en media die zich maar laten leiden door de waan van de dag?
