São Paulo is een van de weinige grote steden in Brazilië die niet aan de kust liggen. Het strand van Santos ligt weliswaar slechts zeventig kilometer zuidwaarts, maar in het weekend, als honderdduizenden Paulistas (zoals de inwoners van São Paulo genoemd worden) hun overvolle stad ontvluchten, kan de rit naar Santos een uur of drie duren – en de terugweg ook. Gelukkig heeft São Paulo een alternatief ‘strand’: het park van Ibirapuera.
Paulistas staan bekend als harde werkers. Ook in hun vrije tijd is de neiging tot presteren overduidelijk. Op zondag – voor veel Brazilianen de enige vrije dag in de week – ziet het park van Ibirapuera van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zwart van de mensen die om het hardst actief bezig zijn.
Daarbij loopt niemand elkaar voor de voeten. Fietsers op het fietspad, hardlopers op het voetpad, voetballers, volleyballers en basketballers op hun eigen veldjes, hondenliefhebbers in een hoek, frisbeefanaten in een andere. De enigen die zich niet aan de ongeschreven regels van het park houden zijn de skateboarders, die de andere gebruikers van het park links en rechts om de oren vliegen maar wonderbaarlijk genoeg nooit van de sokken rijden.
In de namiddag, als iedereen uitgesport en uitgeravot is, is het tijd om op een grasveld neer te ploffen, de zon op je huid te voelen, aan een ijsje te likken en je te verwonderen over de ongelofelijke verscheidenheid die de bevolking van Brazilië’s grootste metropool typeert.
