Vijf pagina’s: meer dan 20 spel-, stijl- en interpunctiefouten, vergeten voorzetsels, inconsequenties, dubbele lidwoorden, meervoud/enkelvoud-constructies en tante Betjes.

Een beetje eindredactie zou zulke slordigheden moeten zien. Maar is er nog wel een eindredactie? En waar is de corrector gebleven?

Ruim drie jaar geleden schreef Bas Timmers in De Nieuwe Reporter: “weg met de eindredacteuren. Het levert al snel een fte-reductie van twintig procent op. (…) Is het echt zo erg als in de krant of in het tijdschrift een paar tik- en spelfouten staan?”

Foutloos
Journalisten konden volgens Timmers zelf wel hun stukje tikken. Hij heeft half z’n zin gekregen. Op de eindredactie lijkt stevig bezuinigd te zijn, maar of alle journalisten hun stukjes (bijna) foutloos op het scherm krijgen is de vraag.

Zondagmiddag, na een paar dagen buitenland, nam ik de kranten van afgelopen week door. Op pagina 2 van het Noordhollands Dagblad van 4 oktober las ik een zin met een lidwoord te veel en op pagina 4 vond ik twee zinnen waarin een voorzetsel ontbrak. Dat was wel veel. De eerste vijf pagina’s nog eens van A tot Z gelezen.

De score: 25 artikelen, 12 zonder fouten. In die 13 andere stukken stonden 24 fouten; in één artikel zelfs 6. Over sommige fouten kan je twisten, maar in de meeste gevallen zijn ze echt fout.

de Waddeneiland
Een artikel over windmolens: “in Amsterdam staat al 38 molens”, “in relatie met de plaatsing” (in citaat dus misschien de schuld van Maarten van Poelgeest), “voor de Hollandse Kust en ten noorden van de Waddeneiland“.

Een interview over erfbelasting: “van het de Stichting”, “terwijl iemand die een miljoen erft tot een miljoen euro gevrijwaard zijn en daar boven 83 procent” (???), 84000 (zonder decimaalpunt) en 64.000 (met) in één zin, “door procederen” (i.p.v. doorprocederen).

Artikel over Van Gogh met “schilderijen van de Vincent van Gogh”.

In een artikel is sprake van ministerie van volksgezondheid (kleine letters), in een ander van het Ministerie van Financiën (hoofdletters).

Vergeten voorzetsels en lidwoorden: “sectie op de lichamen Rosa en haar broertje”, “de omgeving van woning”.

Inconsequent
En dan is er nog het kleine grut: een zin die twee zaken aankondigt waarna er maar één volgt, stijlfouten (“zij wijst als reden voor de drukte naar de barre economische tijden”), verkeerd gebruik van het afkortingsteken -, cijfergebruik (vijf en zes in artikel, zes in de kop; een daling van bijna 7% wordt met ‘iets’ aangeduid) en inconsequent hoofdlettergebruik.

Qua taal en spelling ben ik absoluut niet zonder zonde, en ook andere media zijn niet foutloos. Maar hier lijkt niemand meer goed naar de teksten te hebben gekeken.

De corrector is trouwens niet uitgestorven. Een Twitter-rondje maakte bijvoorbeeld duidelijk dat bij de Volkskrant de corrector weer terug is – nu als freelancer. Ook bij Nederlands Dagblad, het Reformatorisch Dagblad, 360 Magazine en Audax (Weekend) werken nog correctors (correctoren?). Bij het Dagblad van Noorden heeft elke dag een andere redacteur correctie-dienst.

Kwaliteit
Het gaat er niet om dat er fouten gemaakt worden maar dat die fouten niet meer gezien en gecorrigeerd worden. Slordigheid of doet de eindredacteur wat anders?

Ik wil best ruim 300 euro per jaar betalen voor een krant, maar dan moet die krant wel kwaliteit leveren. Dat is hier niet meer het geval. Dat lezers het niet in de gaten hebben of niet erg vinden is nog maar de vraag. Het is in ieder geval een doorn in het oog van deze lezer.

Met dank aan @vkmenno, @sjirkkuijper, ‏@lalalalinder, @AJnws, ‏@mascje, @mjk, @tjaap, @brewbart, @APleijter, @kruidhof, @klasketameling, @JerryVermanen, @simontweetniet en @chrisklomp.