“Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan”
Lees verderLeven
Zomeressay 1: Liefde voor het laagland
“Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan”
Lees verderZomeressay #2: Een wakkere droom
“Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan”
Lees verderAls BN’er heb je ook op de woningmarkt meerdere streepjes voor
Ik heb niets tegen Hans de Booij. De man heeft geweldige nummers geschreven in de jaren tachtig. Daarna ben ik hem eerlijk gezegd uit het oog verloren. Totdat ik vorige week las dat hij bijna dakloos was. Dat heeft echter niet lang geduurd. Ondertussen heeft hij een woning in Fijnaart aangeboden gekregen waarin hij vanaf september één jaar gratis mag verblijven. Dat deed mij de wenkbrauwen fronsen.
Lees verderTrailer parken in Amerika: hoe de armsten de zwaarste lasten dragen
Het is duidelijk dat mobile home parks, zoals de woonwagenkampen in de Verenigde Staten genoemd worden, het laatste lichtje van hoop zijn voor diegenen die niet mee konden komen in de globalisatie. Doorgaans zijn het oudere mensen, aangewezen op staats-pensioen, dat tussen de $500 en $2000 ligt, afhankelijk van het aantal jaren dat je gewerkt hebt en het inkomen dat je toen had.
Lees verderEco-vriendelijk is niet altijd mensvriendelijk: een jaar in een Ibizaanse community
In 2014 woonde ik samen met mijn partner een tijdje in een ecologische community op Ibiza. Wij kwamen met onze kat uit Amsterdam voor wat aanvankelijk een sabbatical was. Een hartelijke Nederlandse jonge vrouw ving ons op. Ons werd een eco-huisje, een voormalige kalkoven, toegewezen, gelegen in een groene, idyllische vallei met in de verte een puntje zee. Overal op het eiland waar de oprichter, een gedreven oudere man, kwam werd hij onthaald als een ware eco-warrior. Maar, zo leerde ik, schijn bedriegt. Duurzaamheid en mede-menselijkheid bleken elkaars tegenpolen.
Lees verder