Na mijn middelbare schooltijd in het Gooi heb ik meerdere malen voor korte tijd in Suriname gewoond. Mijn moeder is een witte Surinamer, een Boeroe. Dit zijn mijn verhalen over werken, wonen en drinken in de voormalige kolonie van Nederland.

Of het nu gaat om de massale komst van arbeidsmigranten of vluchtelingen, de oorzaak ligt bij de manier waarop we onze beschaving hebben vormgegeven. Het fundament daarvan ligt bij onze hebberigheid. We willen meer dan ons land kan leveren. En daar moeten anderen voor boeten. We zijn immers verslaafd aan goedkope arbeid. Om niet te zeggen: uitbuiting.

Wat is dat toch met mannen en jagen? En dan heb ik het over jagen op dieren. De plezierjacht. De drang om een dier af te schieten.

De jaren tachtig: wat waren ze prachtig. En voor mijzelf enorm bepalend: ik startte mijn carriere, studeerde af, ging voor het eerst samenwonen, brak voor het eerst mijn hart en ontdekte wie en wat ik ongeveer was.

Ons leven zal na corona niet meer hetzelfde zijn als voordien. Niet alleen ons werkleven is van fysiek naar online gegaan, maar ook ons dateleven is meer digitaal geworden. Bovendien is de digitale kloof tussen bevolkingsgroepen door corona gegroeid. Ten slotte is het coronavirus niet het enige dat zich verspreidt, ook complottheorieën en fake news verspreiden zich als een lopend vuurtje. Deze zaken zullen blijvende gevolgen hebben voor ons leven na corona.