In het Duits klinkt het allemaal nog beter: “Miese Stimmung, mangelnde Qualität und 60-Stunden-Wochen.” Zo omschrijven de journalisten van de Zwitserse Tages-Anzeiger de gevolgen van de integratie van print en online in hun bedrijf.
Zo’n 200 redacteuren schreven een brief van zes kantjes aan de bedrijfsleiding, met daarin hun klachten maar ook ideeën tot verbetering: “Wir möchten unsere Arbeit machen.”
De integratie van het dagblad en de website heeft bijvoorbeeld tot veel overleg maar weinig inhoudelijke discussie geleid, alles moet vooral snel – wat ten koste van de zorgvuldigheid gaat, clicks op online artikelen zijn het ultieme doel. De kritiek spitst zich toe op:
- Er is geen strategie over wat wel en niet online gaat. Soms worden onthullingen al voordat de krant uitkomt op de website gezet zodat iedereen ermee aan de haal kan gaan.
- Van iedereen wordt verwacht dat hij of zij alles doet, wat tot minder kwaliteit leidt omdat “Instantjournalisum” de norm is. Er is sprake van een grote overbelasting voor veel redacteuren.
- Online en print leven als kat en hond op de redactie; van team-spirit is nauwelijks sprake.
De hoofdredacteur heeft aangekondigd de brief serieus te nemen.
In Nederland wordt verschillend omgegaan met print/online-integratie. Bij Wegener is tot tweemaal toe een digital-first strategie ontwikkeld; bij de Persgroep is het integratiemodel inmiddels verlaten. De website van NRC lijkt nauwelijks op de krant. Bij FD is na invoering van de paywall de bereidheid om op de site te publiceren toegenomen. TMG zet in op integratie.
Op papier zit het er allemaal logisch uit maar de praktijk is kennelijk weerbarstig.
UPDATE: in een eerdere versie had ik stom genoeg 60-Stunden-Wochen vertaald door 60-urige werkdag. Dat gebeurt er nu als je geen Duits in je pakket had.
