Dagboek van een gigolo

Journaliste Nathalie de Graaf volgde een jaar lang het leven van gigolo Ramon (38). Elke week vertelt hij haar over zijn avonturen. Deze week: "Mijn carrière schrikt mannen af."

Ik kom net terug van een date met een advocate. Het kostte me behoorlijk wat moeite om haar adres te vinden in Amsterdam-Oud Zuid, maar toen ik er eenmaal was was ik diep onder de indruk. Wat een prachtig appartement aan het Vondelpark!

“Ik heb qua aandacht van mannen niets te klagen,” vertelde ze terwijl we een glas wijn dronken. “Maar zodra ik ze vertel wat voor werk ik doe haken ze af. Het lijkt wel alsof mijn status hen afschrikt.” Ik kon me er eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen. Niet dat ik iets tegen carrièrevrouwen heb – integendeel zelfs – maar deze vrouw kwam wel érg zelfbewust en zelfverzekerd over. En daarvan werd ook ik enigszins onzeker. Gelukkig was ze erg geïnteresseerd in mijn leven als gigolo en daardoor was het ijs snel gebroken. Na een half uurtje begon ze me steeds vaker aan te raken en het leek me daarom een goed plan om te verkassen. “Zullen we naar de slaapkamer gaan?” vroeg ik. Terwijl ze zich uitkleedde vertelde ze dat ze regelmatig vriendjes had met glansrijke carrières, maar dat deze mannen vrij weinig presteerde in bed. “Ik wil zo graag eens hard genomen worden,” voegde ze eraan toe. “Voor één keer onderdanig zijn aan een man.” Als gigolo is het niet gebruikelijk om een vrouw ruw te nemen, ik ben er immers voor haar en daardoor in een ietwat onderdanige positie. Maar als een vrouw zo duidelijk aangeeft wat ze wil dan kunnen de rollen natuurlijk ook omgedraaid worden. “Zal ik je eerst masseren?” vroeg ik. Het leek me ietwat plat en onpersoonlijk om haar meteen op haar knieën te zetten en haar in doggy style te nemen. Maar diep in haar hart was dat wél wat ze wilde. Met moeite kon ik haar overhalen. “Meestal  verwen ik een vrouw daarna ook oraal,” zei ik. Maar dat wilde ze niet. “Neuk me maar gewoon,” zei ze onomwonden. En dus nam ik haar ruw van achteren. Blijkbaar was het toch niet helemaal wat ze ervan verwacht had, want na een tijdje vroeg ze me te stoppen. “Ik ben bang dat ik morgen niet meer kan lopen,” giechelde ze. Tijd voor een adempauze. Het was me opgevallen dat deze vrouw puur voor haar eigen genot ging. Veel cliënten vinden het fijn om mij bijvoorbeeld oraal te bevredigen, maar daar was bij haar totaal geen sprake van. Niet dat ik dat overigens erg vond, maar het viel me wel op. “Nog een keer proberen?” lachte ze na een paar slokken wijn. Ze was vrij strak en daardoor kostte het me moeite om niet klaar te komen. “Jeetje,” hijgde ze. “Sinds mijn twintigste heb ik niet meer zo geneukt.” Maar ook dit keer vroeg ze me na een tijdje te stoppen. “Ik ben even oud als jij, maar dit geweld kan ik niet aan. Sorry.” Het werd me weer eens duidelijk dat elke vrouw totaal verschillend is. Ik heb vriendinnen gehad die het heerlijk vonden om zo genomen te worden, maar deze vrouw viel het blijkbaar toch tegen. “Die rustige sex met die stoffige mannen is toch zo gek nog niet,” lachte ze toen ik weg ging. En ach ja, misschien is dat ook wel zo.

Mijn gekozen waardering € -