De doodlopende weg van de antivaxers

Zo ongeveer half september is iedereen die dat wil in Nederland volledig gevaccineerd. Op dit moment belanden er haast alleen nog maar ongevaccineerde mensen in het ziekenhuis en op de intensive care. De meeste Nederlanders die straks nog in het ziekenhuis belanden of doodgaan door Covid-19 hebben daar -min of meer- weloverwogen voor gekozen.

Je kan en mag mensen niet verplichten zich te laten vaccineren. Maar we komen straks mogelijk wel in een fase waarin het niet langer immoreel is om ongevaccineerden meer beperkingen op te leggen dan gevaccineerden.

Mocht de vaccinatiegraad straks onvoldoende blijken om de pandemie onder controle te krijgen, is de discussie over een verplicht vaccinatiebewijs voor bijvoorbeeld horeca, evenementen en bepaalde beroepsgroepen zoals in verschillende buitenlanden al aan de orde is, onvermijdelijk. Natuurlijk zijn er aan zo’n beslissing een hoop mitsen en maren verbonden, zoals juridische kaders en de vaststelling dat zo’n ongelijke situatie niet oneindig kan zijn. Maar het zou volslagen absurd zijn deze discussie niet te voeren omdat ze wat gevoelig ligt.

Waarom zou je nog langer vrijheden beperken van gevaccineerden, die statistisch een verwaarloosbaar aandeel hebben in de druk op de zorg? Waarom zouden jij en ik de dupe moeten zijn van de onlogische en onverantwoorde keuze van een ander?

Dat betekent de facto dat je tijdelijk een tweedeling in de maatschappij krijgt tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. En dat is een onprettig idee, maar het is niet onlogisch of onredelijk. De onsmakelijke vergelijkingen met Apartheid en de Holocaust verdienen geen plaats in deze discussie. Mogelijke tijdelijke beperkingen voor ongevaccineerden zijn het gevolg van een bewuste keuze, niets anders. Bovendien zijn eventuele vrijheidsbeperkende maatregelen voor ongevaccineerden niet onoplosbaar; je kunt je beter laten informeren, je kunt kiezen voor het algemeen belang of je kunt uit opportunisme alsnog een prik halen. Het is niet heel moeilijk om niet langer ongevaccineerd te zijn.

Is het dan misschien om redenen van solidariteit onredelijk om tegen meer beperkingen voor een kleine groep (versus meer vrijheid voor de meerderheid) te zijn? Nee. De meeste Nederlanders hebben zich ruim anderhalf jaar, zo goed en zo kwaad als het ging, gehouden aan de regels om kwetsbaren te beschermen. Daar is nu geen noodzaak meer voor, want we leven in een tijd en een land waar vaccins beschikbaar zijn voor wie het wil.

Daar komt bij dat ik nu ook niet zoveel aandrang voel om solidair te zijn met een grote groep (not all unvaccinated) die tijdens deze crisis fake news verspreidden, irritante manifestaties hielden, relden tegen de avondklok en op racistische kutpolitici stemden omdat ze het een beetje ingewikkeld vonden. Sorry, maar zulk gedrag roept bij mij geen gevoelens van solidariteit op. Het feit dat we vanaf nu broodnodige zorgcapaciteit voor andere patiënten verspillen helpt ook niet.

Beste ongevaccineerde, je hebt het recht om je niet te laten vaccineren, daar stá ik voor. Maar je hebt niet het recht om mijn leven langer te verzieken dan nodig. Dus het is kiezen of delen: die prik halen en gezellig meedoen, of misschien een poosje niet meedoen. En stop met zeuren.

Vraag jezelf eens af hoe goed dat eigen onderzoek van je op YouTube en Twitter nu eigenlijk was. De statistieken wijzen inmiddels uit dat je ernaast zat. Misschien heb je iets te veel rattenvangers gevolgd? Misschien was het niet zo slim om de wetenschap en de pers jouw ongemak in de schoenen te schuiven?

Doe het anders gewoon voor jezelf. Haal die prik. Het is ook gewoon een beetje lullig om nu nog ernstig ziek te worden of dood te gaan (je zou de eerste niet zijn) aan dat virus terwijl dat meer niet nodig is. Ook niet leuk voor je nabestaanden trouwens.

Photo by Jonathan Farber on Unsplash

Mijn gekozen waardering € -