Het begon met een blog, op een miezerige kamer, na zijn studententijd. Mark Manson moest beslissen: ga ik voor een baas werken, waar ik eigenlijk geen zin in heb? Of op een houtje bijten en een internetonderneming starten, met alle onzekerheid die daarbij komt kijken? Hij koos voor dat laatste. Hij begon een blog en schreef stukjes over de dates die hij had en vaak een mislukking waren. Niemand las ze, maar hij zette door. Zijn site groeide langzaam maar zeker, en is nu een populaire weblog met meer dan 2 miljoen unieke bezoekers per maand. Hij schreef vervolgens een boek, dat een New York Times bestseller werd. Het is een boek geworden dat voor zelfhulphaters geschreven is, maar eigenlijk gewoon een zelfhulpboek is, alleen dan gevuld met grove taal en een heleboel fucks tussendoor. Want Mark belooft, net als Richard Branson, Steve Jobs of Rhonda Byrne (The Secret) ook een beter leven, als je maar doet wat hij zegt. Maar wát hij zegt, verschilt wel degelijk met veel andere zelfhulpmethodes om rijk, gelukkig of populair te worden.
In het kort is dit de boodschap waar het op neerkomt: bedenk eens goed waar je nou eigenlijk om geeft. Doe dit door alle fucks te elimineren waar je eigenlijk totaal niet om zou moeten geven, want dat leidt tot ruis, verkeerde denkbeelden en ongelukkige gevoelens. Dingen waar je geen fuck om zou moeten geven: nog meer spulletjes willen bezitten, populair/knap zijn, bezig zijn met kleine problemen die iedereen heeft en er niet toe doen. Beter is het om je alleen maar bezig te houden met wat wél de moeite waard is. Maar hoe bepaal je wat de moeite waard is? Wij mensen, stelt Mark, hechten waarde aan de verkeerde dingen. Om een voorbeeldje te geven: wil je Formule 1-coureur zijn, dan moet je geen waarde koppelen aan populair zijn, een model als vriendin hebben, geld bezitten en in een Ferrari rijden, maar moet je waarde hechten aan: de energie van het racen zelf, het rijden an sich, dat gelukkig maakt. Dan volgt de rest vanzelf. Of wil je een besteller schrijven, dan gaat het dus niet om stapels in de winkel, en geld op de bank, etc, maar om de liefde voor het schrijven zelf, en wat je daarmee wilt zeggen/de wereld mee kan verblijden/beter maken etc. Met andere woorden: wij hebben vaak onze waardes niet op orde en rennen dus bij voorbaat al achter de verkeerde dingen aan, waardoor we alleen maar ongelukkig worden. Mark legt dit alles uit met een hoop tegendraadse hoofdstuktitels en dito inhoud. Zoals: ‘Geluk is een probleem’. Waarom? Omdat het streven naar een pijnlijk leven vol eeuwig geluk niet realistisch is. En dat je maar beter kunt dealen met de tegenslagen die je krijgt in je leven, omdat je daarvan groeit en sterker wordt. Dus in plaats van de boel ontlopen, kun je er maar beter full force tegenin gaan.
Hilarische taferelen
Mark geeft in 200 woorden een nuchtere kijk op het leven, een praktische visie. Gelardeerd met al zijn mislukkingen in het leven, die er volgens Mark net zo goed bij horen om te kunnen groeien en te leren. Dus lezen we hilarische taferelen op het gebied van de liefde, maar ook over zijn werkambities en, heel heftig, die keer dat hij op de rand van een afgrond stond. Op die manier probeert Mark je duidelijk te maken dat je echt goed voor ogen moet houden wat je nou eigenlijk écht wilt (en nee, helaas voor jou zijn dat dus niet het nastreven van genot, materialisme of altijd maar positief willen zijn) en niet zo moet zeiken. Kortom, hij geeft je een schop onder je hol. Door je te wijzen op het feit dat je helemaal niet bijzonders bent, dat je problemen dat ook niet zijn, dat je verkeerd denkt over bepaalde zaken en hoe je wél zou moeten denken, en dat je wel eeuwig na kan blijven denken en dubben over van alles, maar dat als je iets wilt bereiken, je het gewoon moet doen – ondanks je onzekerheid en andere beren op de weg. En dat door geweldige eyecatchers te bieden, zoals de volgende: ‘Het grootste gedeelte van je leven zal saai en niet opmerkelijk zijn, en dat is oké’. Mark legt uit waarom bepaalde gedachtegangen (bijvoorbeeld over een groots en meeslepend leven) niet kloppen, en waarom op een andere manier denken waarschijnlijk tot veel meer succes leidt dan wat je nu aan het doen bent. Waarmee Mark het ultieme zelfhulpboek heeft geschreven, want ook hij gaat ervan uit dat een beter/gelukkiger leven voor je mogelijk is, als je maar alle tools gebruikt die in dit boek staan. En daarmee belooft hij niets anders dan veel andere (rijke) goeroes.
Maar wat wel enorm verfrissend is, is dat hij de gouden bergen die hij je belooft wél op een realistische manier brengt, in grappige bewoording, en met een zeer nuchtere kijk op het leven. Geen gezweef, geen gedroom: als je iets wilt, moet je ervoor gaan. En jezelf niet zielig vinden: ‘We krijgen allemaal bepaalde kaarten in handen. De een krijgt betere kaarten dan de ander. Je kunt dan pest in krijgen over jouw toebedeelde kaarten en vinden dat je genaaid bent, maar waar het om gaat is de keuze die we maken met deze kaarten, de risico’s die we nemen en de consequenties die we bereid zijn te accepteren.’ In het kort zegt hij eigenlijk: Get over yourself. En in veel gevallen is die boodschap denk ik stúkken doeltreffender dan de morsige en onrealistische Tjakka!-methode van veel van zijn collega’s.
Mark Manson, De edele kunst van not giving a fuck, Uitgeverij Lev, € 19,99
markmanson.net
