Droge Voeten op Socotra

Orkaan Chapala vloog zondag over droomeiland Socotra, een geisoleerd Jementisch eiland in de Indische oceaan. Nederlands ontwikkelingsgeld zorgde zeven jaar geleden voor verstevigde oeverwanden langs de regelmatig overstomende wadi dwars door het dorpje Qadhab. De inwoners hoefden niet meer bang te zijn voor de winterregens.

Het was een mooi moment, die dag in januari, vertelt Thabet Khamis. De regens hadden huisgehouden als nooit tevoren op Socotra. Met bakken kwam het water vanuit de bergen naar beneden gerold. Uit eilandhoofdstad Hadibo kwamen de overheidsdiensten aangesneld, van de andere kant het leger, gewoon als ze waren bij hevige regen de inwoners van vissersdorp Qadhab te ontzetten uit hun onderwatergelopen dorp. Aangekomen troffen ze juichende menigtes, drie rijen dik, bovenop de damwanden.

Die wanden kanaliseerden de ontzagwekkende stroom water netjes langs de huizen richting Indische oceaan. ‘Er sneuvelden elk jaar wel een paar huisjes, en een flink aantal groentetuintjes,’ zegt Khamis. Dus maakten de Khamis en de dorpelingen een plan, samen met Omar al Saghier, ingenieur vanuit Sana’ a. De Nederlandse ambassade financierde het machinewerk en het materiaal. De inwoners leverden menskracht, vertelt Khamis. ‘Dan ging ik na het vrijdaggebed met de mannen in conclaaf. Kijk, er is een probleem. Dat kunnen we oplossen, maar dan moeten jullie wel helpen. Dat werkte. Iedereen kwam stenen sjouwen.’ De wadi werd uitgegraven, aan weerszijden kwamen stevige stenen wanden, bijeengehouden door aluminium bekisting. Afgelopen najaar werd het werk voltooid. Nu ligt er een fotogeniek kanaal midden door het dorp en kunnen de inwoners veilig aan hun toekomst gaan werken.

Nieuw plan

Inmiddels stromen de verzoeken op Thabet Khamis af, want Qadhab is niet het enige dorpje op Socotra dat last heeft van overstromingen. Verder heeft Abdelhamid, het hoofd van de Qadhabse vissersbond al een nieuw plan: ‘Een klein haventje voor de vissersboten. Soms is de zee zo wild dat onze boten van het strand spoelen, met alle schade van dien. Bovendien kunnen we met een nieuw haventje vaker uitvaren, en beter onze kost verdienen. Het plan ligt er, de handen jeuken. Alleen is er wat machinewerk nodig, waar geen geld voor is. Dus als de verslaggever dat ook nog even kan opschrijven? ‘Inshallah,’ zegt Abdulhamid, ‘Allah karim. God is vrijgevig.’

(Eerder in IS, 2009)

Mijn gekozen waardering € -

Een actualiteit staat zelden op zichzelf, die komt voort uit context. Daarom reist Anthon Keuchenius (1964) graag rond, ongeveer tussen Heuvelrug en Jemen, om die context in tekst en beeld te brengen. Liefst ruim voor- of nadat die actualiteit zich voordoet. Of waar anderen hem laten liggen.