Op 22 september 2011 doet de vriend van Geertrude een vreselijke ontdekking. Zijn vriendin zit roerloos op de wc in haar eigen huis. Om haar heen ligt een plas bloed. Haar lichaam is nog warm. Maar er zit geen enkel leven meer in.
Een arts onderzoekt het dode lichaam, maar weigert een verklaring van natuurlijk overlijden af te geven. Er is iets raars aan de hand. De kalenderleeftijd van het slachtoffer komt niet overeen met de staat van haar lichaam. Gertrude lijkt aanzienlijk ouder. Haar tanden zitten los en zijn bruin van kleur. Op twee plekken op haar lichaam stinken twee open wonden. Op de een of andere manier heeft iets haar gezondheid op een vreselijke manier aangetast.
Op de een of andere manier heeft iets haar gezondheid op een vreselijke manier aangetast
En er is nog iets geks. De vrouw heeft rare korreltjes op haar lichaam geplakt. Maar wat zijn het? En kunnen die korreltjes de oorzaak zijn van haar veel te vroege overlijden? En hoe dan?
Natuurgenezeres
Onderzoek van de politie leert al snel dat het slachtoffer haar heil zocht bij natuurgenezeres Geertje van D. Omdat Geertrude wilde wat velen willen. Wat meer energie. Afvallen. In haar streven naar fitheid kwam ze terecht bij een genezers die haar gouden bergen beloofde. Een vrouw die ooit de kat van Geertrude op wonderbaarlijke wijze had genezen. Met korrels.
Van D. is niet zomaar een natuurgenezers. Ze is fanatiek. Een genezeres met meerdere patiënten. Die ze zelf ‘de mensen van de roedel’ noemt. Niet zomaar mensen. Voor haar zijn het tijdreizigers. Het is haar taak in het leven om mensen naar onsterfelijkheid te leiden. En dat kan ook. Als ze maar goed naar haar luisteren. Als ze hun energiebalans op orde brengen en zware metalen uit hun lichamen weten te drijven. Als ze maar goed letten op de gevolgen van links- en rechtsdraaiend melkzuur.
Energiekorrels op de huid
Bolletjes melksuiker, gedoopt in zwavel. Dat is volgens Van D. de oplossing voor een lang leven. Energiekorrels op de huid. Onder een pleister. Consequent omgang zoeken met mensen met hetzelfde energieniveau. Het is het ultieme medicijn voor een lang en gezond leven.
De reguliere geneeskunde snapt het volgens de uitverkoren natuurgenezeres niet. Sterker nog: ze hebben het volledig mis. Ze noemen haar volstrekt ten onrechte een psychiatrisch patiënt. Een vrouw met niet corrigeerbare waanbeelden. En dat is raar. Want haar waarheid is de waarheid. De mensen uit haar roedel weten het. Ze adoreren haar en doen wat zij ze opdraagt.
De reguliere geneeskunde snapt het volgens de uitverkoren natuurgenezeres niet
Ook Geertrude Nieborg blijft in haar geloven. Ook toen ze huilend van de pijn naar haar eigen wc kroop om het zwarte gal uit haar lichaam te spugen. Ook toen haar tanden los begonnen te zitten en ze niet meer kon lopen van de pijn. Ze geloofde het. Dat het er allemaal bij hoorde. Dat ze op weg was naar genezing en onsterfelijkheid. En dat de pijn in haar lichaam er door de korrels uit zou komen. Midden in de nacht kroop ze trouw uit bed om nieuwe korrels op haar geplaagde lichaam aan te brengen. Omdat het moest. Omdat het haar sterker en energieker zou maken. Omdat haar vermoeide lijf volgens de natuurgenezeres ieder uur een nieuwe korrel nodig had. Ook al had het haar al ruim tweeduizend euro gekost.
Zieke geest
Natuurlijk. Er waren waarschuwingen. Haar eigen vader zag het ‘natuurlijke genezingsproces’ totaal niet zitten. Hij noemde de genezers onomwonden een zieke geest. Iemand die roken als een deugd zag omdat het een natuurlijk product was. Die kon toch niet deugen? Naarmate de tijd verstreek, werd de vader radelozer en radelozer. Hij zag zijn eigen dochter doodgaan en hij kon er niets aan doen.
Gertrude behield haar geloof. In de vrouw die boven alles en iedereen stond. Zelfs toen ze ontstekingen kreeg in haar lichaam. Wonden op haar huid. Een enorme bobbel in haar lies. Ontstekingen waar ze volgens de genezers beslist niet voor naar de dokter moest gaan. Want wie het in zijn hoofde haalde om naar de reguliere geneeskunst te stappen, zou onverbiddelijk buiten de roedel vallen.
Pas in haar laatste momenten begint Geertrude twijfelen. Stuurt ze een brief naar de vrouw in wiens handen zij haar lot heeft gelegd.
‘Hoeveel kan een mens hebben? Ik ben echt op. Ik kan niet meer. Is het een optie om een poos te stoppen met de korrel? De laatste dagen heb ik alleen maar op bed gelegen. Elke stap die ik zet gaat me door merg en been. Huilen op de wc. Mijn mond doet zo’n zeer. Mijn tanden zitten los. Hoort dit er echt allemaal bij?’
Ja, zei de natuurgenezeres. Het hoort er bij. Ze had nu slechts ‘een vastloper’. En dat was niet erg. Huilen mocht. Het zou haar zelfs sterker maken. Als Geertrude maar niet naar een dokter zou gaan. Want die kun je niet vertrouwen. Die maken je alleen maar ziek.
Op 22 september om exact 22.20 uur zet een arts een handtekening onder een van de laatste documenten met de naam Geertrude Nieborg. Ze is dood.
Simpele infectie
De pijnlijke conclusie van de reguliere geneeskunst is dat ze is overleden aan een simpele infectie. Een bacterie die door het uitblijven van adequate medische hulp week na week ongehinderd een weg heeft kunnen zoeken door haar verzwakte lichaam. Tot het einde. Tot in haar hartbloed. De oplossing was verbijsterend simpel. Achteraf. Een simpel kuurtje antibiotica zou haar zo weer op de been hebben geholpen
Als ergens midden 2013 de rechtbank zich buigt over de dood van Geertrude, is er van spijt of inzicht bij de natuurgenezers niets te merken. Ze voelt zich verantwoordelijk voor haar mensen, dat wel. Maar niet schuldig. De dood van Geertrude moet in een groter geheel worden gezien. Gestopt met haar activiteiten is ze ook al niet. Er zijn nog steeds twintig patiënten die een heilig geloof hebben in haar korrels. De roedel heeft haar nodig. Nu meer dan ooit.
Niet veel later deelt de rechtbank een straf uit. Een celstraf van tien maanden en een verbod om tien jaar lang op wat voor manier dan ook aan hulpverlening te doen.
De straf is een juridisch antwoord op een onwenselijke situatie. Een poging om leed te verzachten en problemen in de toekomst te voorkomen. Maar achter het juridische antwoord zit een wereld waarin Geertrude Nieborg voor velen nog slechts een statistiek is. Een vrouw die haar veertigste verjaardag nooit meer zal vieren omdat een makkelijk te behandelen infectie haar lichaam brak.
Een vrouw die de hoogste prijs betaalde voor de niet corrigeerbare waarheid van een ander.
