Exclusief bij Reporters Online: de moord op Keith Ennis voor de rechtbank (dag 2)

Welk scenario van de moord op Keith Ennis berust op de waarheid? Op de tweede zittingsdag van deze zaak voor de Amsterdamse rechtbank, op maandag 10 april, ging het Openbaar Ministerie mee in het verhaal van een van de drie verdachten van de moord.

De officier van Justitie meende dat voor deze versie van het verhaal genoeg ondersteunend bewijs aanwezig was. Ze eiste daarom maandagochtend 11 jaar cel tegen de twee hoofdverdachten, voor doodslag, en het wegmaken van het lichaam. De man die als enige uitgebreid had verklaard, hoorde slechts één jaar gevangenisstraf tegen zich eisen, voor het helpen weg te maken van het in drie stukken gezaagde lichaam van het 29-jarige Ierse slachtoffer.

Twijfel

De rechter moet het in een strafzaak doen met een reconstructie van de gebeurtenis, waarbij strafbare feiten hebben plaatsgevonden. Hij kan daar zelf als inquisiteur nog meer helderheid over proberen te krijgen. Dat de arme Keith Ennis het slachtoffer was van een misdaad, daar was geen twijfel over mogelijk. Maar hoe kon dit zijn gebeurd?

Ontredderd

Het was een vriend van de al in 2009 overleden Ennis, die tegenover de politie had verklaard dat zijn maat was neergestoken door zijn landgenoten Barry McArdle (31) en Kenneth Brunell (30). Philip County (29) claimt op de avond van 17 februari terug te zijn gekomen in zijn appartement aan de Kralingseweg, waar hij de twee ontredderde mannen aantrof, en het lijk van Keith Ennis.

Hij trof twee ontredderde mannen aan, en een lijk

Ze zouden onder invloed van alcohol in een ruzie terecht zijn gekomen, waarbij Ennis een vervelende opmerking over de vriendin van McArdle had gemaakt. Die pikte dit niet, en reageerde met de opmerking dat ‘heel Ierland wist dat er in kinderporno in zijn computer gevonden was.’ Hij verwees daarbij naar een eerdere arrestatie van Ennis in Ierland, door de politie, waarbij dat materiaal zou zijn gevonden. Ennis pakte op de opmerking van McArdle een mes, en viel hem aan. Brunell haalde daarop ook een mes, en stak in op Ennis. McArdle zou het karwei daarop hebben afgemaakt.

Met een kettingzaag, die later werd teruggevonden met daarop het bloed van Ennis, werd zijn lichaam gevierendeeld. Later dumpte men zijn lichaam, en huurauto, in het water naast de Diemerzeedijk in Amsterdam. Aldus County.

Geloofwaardig

Raadsvrouw Marianne Lochs bevestigt tegenover Reporters Online, dat Philip County en Keith Ennis veel met elkaar optrokken. ‘Mijn cliënt was ook aangeslagen door de dood van Keith, valt uit het dossier op te maken.’

Lochs denkt dat justitie goede redenen heeft om aan te nemen dat het verhaal van haar cliënt klopt. ‘Natuurlijk is de politie ook eerst kritisch geweest op zijn relaas, maar omdat hij zoveel details kende, ging men zijn getuigenis geloofwaardig vinden. Zeker toen men ging checken, aan de hand van de details die hij wist.’

De advocate vindt dat geen waarde kan worden gehecht aan een email uit het dossier, waarin wordt gespeculeerd dat County en Ennis ruzie zouden hebben gehad over een ex-vriendin van County, en dat dit het motief voor County was, om zijn vriend om het leven te brengen.

Af te dingen

McArdle en Brunell ontkennen met hart en ziel, dat ze Keith Ennis ooit hebben ontmoet. Ze zouden wel op bezoek zijn geweest bij County, die hen mee had genomen naar een seksclub, maar ze ontkennen elke betrokkenheid bij de moord. Advocaat Jozef Rammelt meldt Reporters Online dat er ter verdediging van zijn cliënt McArdle, nog wel wat af te dingen valt op het verhaal van County. De advocaat wijst er ook op, dat County pas met zijn verklaring is gekomen, nadat hij na zijn vierde verhoor de beschikking over het dossier had gekregen, en op dat moment op de hoogte raakte van alle details daaruit. Hij stelt dat er ook een aantal leugens zijn verteld door hem: ‘Zo zijn er slechts sporen van één mes gevonden op het lichaam van Ennis, en niet van twee. Ook is het niet gezegd dat de telefoon die op de plaats delict en de plek van de wegmaking van het lijk zendmasten heeft aangestraald, steeds door McArdle is gebruikt. County heeft wél veelvuldig contact gehad met Ennis via de telefoon, blijkt uit de verklaring van zijn moeder.’

Justitie gaat volgens Rammelt te veel mee met justitie, dat zich in de aanklacht vooral richt op de bewijzen die wel aanwezig zijn, en die volgens County naar de twee andere mannen wijzen. Een van die bewijzen is het DNA-spoor van McArdle dat op de stekker van de kettingzaak is teruggevonden, waarmee Ennis in stukken is gezaagd. McArdle claimt dat dit DNA-spoor via handdoeken die ernaast lagen, op de stekker is gekomen.

Fatsoenlijk afscheid

Gisteren lazen de ouders van Ennis – zijn vader is taxichauffeur, Ennis’ moeder werkt in een winkel en bezoekt een psycholoog vanwege de moord op haar zoon – hun slachtofferverklaring voor. Daarin vertelden ze hoeveel impact de moord op hun kind heeft gehad: ‘Onze levens zullen nooit meer hetzelfde zijn. We hebben niet eens fatsoenlijk afscheid van Keith kunnen nemen.’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mijn gekozen waardering € -

Joost van der Wegen (1970) is (onderzoeks)-journalist op het gebied van criminaliteit, politie en justitie, inlichtingendiensten, slachtofferschap, en drugsbeleid. Hij publiceerde hierover onder meer in Metro, Panorama, Crimelink en Vrij Nederland. Voor Crimesite schreef hij het boek 'Onder spanning’, over politiewerk en PTSS. In 2018 werden zijn verzamelde misdaadreportages gebundeld in ‘Moordboek’ (Just Publishers).