Hoe kwam je erbij om een voetfetisj-kanaal te beginnen?
“Ik geloof dat het rond Kerst 2020 was toen ik met dit ‘project’ begon. Het was vakantie en ik verveelde me te pletter. De zaken gingen wel prima, maar ik wilde iets leuks gaan doen. Iets dat ver me af stond, maar me wel intrigeerde. Na allerlei verhalen te hebben gelezen over mensen die op OnlyFans geld verdienden – keiharde business overigens – dacht ik, waarom ga ik niet zoiets uitproberen? Ik ben sowieso geen voorstander van fetish shaming, en wilde er met een open blik ingaan.”
“Ik ging een plan maken. Hoe kan ik zo anoniem mogelijk blijven met iets waar ik mij niet direct voor zal schamen. Ik wilde ook niet meteen groots uitpakken, en naaktfoto’s en/of video’s van mij op het internet gooien leek me ook niet zo’n goed plan. Zelf heb ik ook wel een paar kinks, maar een die ikzelf niet heb en een vriend van me die ik ooit eens had gedatet wel: een voetfetisj. Ideaal! Want zo hoef ik ook nooit volledig op beeld te verschijnen en kan ik dus volledig in de anonimiteit opereren.”
Voeten dus?
“Het begon eigenlijk met een paar voetfoto’s. Creatieve hoeken, beetje goed belichten. Het zal je nog verbazen hoe lastig het is om je eigen voeten te fotograferen. (Lachend) Soms denk ik bij mezelf: had ik maar aan yoga gedaan.”
“Ik maakte een account op Instagram aan en ging eerst simpele foto’s posten van mijn voeten, sokken, tenen die door een gat in m’n sok heen piepten. Dat soort content. Vrij onschuldig. Ik kreeg al snel meer volgers en ook een paar fans in de DM geslide die graag meer wilden. Misschien hield ik ze wel een beetje aan het lijntje, omdat ik vooral heel slim inspeelde op wat ze wilden horen. Zelf vond ik er in ieder geval weinig opwindends aan, maar het idee van macht en dominantie is dan weer wel interessant.”
“Het verbaasde me hoe actief de community is op internationaal vlak. In Nederland heb ik in ieder geval weinig volgers op mijn kanaal. Het helpt dat ik alles, ook de hashtags, in het Engels plaats. Jammer genoeg werd mijn account al vrij snel gerapporteerd vanwege ‘seksueel suggestieve redenen’. Een nieuw account was gelukkig snel gemaakt. Ditmaal achter een slotje.”
’t Lijkt me lastig om telkens met nieuwe content op de proppen te moeten komen. Waar haal jij je inspiratie zoal vandaan? Andere voetfetisjisten?
“Ik ben wel her en der gaan rondkijken op andere accounts om te zien welk soort content zij zoal plaatsen. Dat loopt sterk uiteen. Ik voel niet de neiging om klaar te komen over mijn vuile sportsokken. Maar je moet toch creatief zijn en ik wilde me wel enigszins een beetje onderscheiden van andere bestaande accounts.”
“Ik ben aardig kundig met touwen en bondage en dacht, laat ik hier eens iets mee doen. Zo keek ik wat shibari (red. erotisch Japanse touwknoopkunst) tutorials op YouTube en begon het uit te oefenen op mijn eigen voeten. Ik bleek er talent voor te hebben en al snel volgden er tal van verschillede vormen en posities, maar nooit boven de knie! Alles moest en zou anoniem blijven.”
Misschien hield ik ze wel een beetje aan het lijntje, omdat ik vooral heel slim inspeelde op wat ze wilden horen.
“Het had ook wel iets grappigs en ik kon er wel om lachen. Ik begon het ook steeds leuker te vinden om weer iets nieuws uit te proberen. Ik vind fotografie ook heel tof om te doen, dus heb ook wat goede lampen in huis en een camera. Daarmee kun je echt bijzondere artistieke foto’s mee maken.”
Voel je ook een beetje druk van je volgers om te presteren? De interactie lijkt me ook intensief om te onderhouden.
“Die druk is er zeker ja! Rond april 2021 had ik denk ik op het hoogtepunt bijna duizend volgers aangetikt. Dat voelde zo onwerkelijk in die paar maanden dat ik echt actief was. Met sommige volgers heb ik ook echt leuke gesprekken over ditjes en datjes. Het gaat heus niet altijd over seks of voeten.”
“En toen werd ik gerapporteerd door een volger. Misschien was hij boos, omdat ik ‘m niet gaf wat ie wilde. Veel mannen die in de DM komen hebben soms bizarre verzoeken. De kunst is dan om ook nog een stukje eigenwaarde te behouden en grenzen aan te geven. Helaas zitten er ook een hoop gekkies tussen. De meesten ervan blokkeer ik. Hoe dan ook, ik was het account wel kwijtgeraakt. In de tussentijd was ik bezig om een OnlyFans pagina aan te maken, maar die werd niet geverifieerd. Het kostte me steeds meer moeite om er nog plezier uit te halen. Aan wéér een nieuw account aan te maken had ik op dat moment weinig behoefte. Dus besloot ik maar een tijdje te stoppen.”
En nu ben je weer begonnen?
“Het was misschien twee of drie maanden later dat ik de draad weer begon op te pakken geloof ik. Ik verveelde me en keek nog eens of ik die OnlyFans pagina kon activeren. En verrek, het lukte zowaar, na vier pogingen en interactie met de webcare. Dat was ook het moment dat ik besloot om een nieuw Instagramaccount en Twitteraccount aan te maken. Je wilt immers wel fans werven op OnlyFans. Maar dat loopt nog lang niet storm hoor (hij lacht). Op Instagram heb ik ook nog maar ongeveer 130 volgers. Maar ik neem nu ook iets minder risico op dat platform, vanwege de rapporteringen. De bondage-achtige content plaats ik nu gewoon op OnlyFans. Sommige gratis, sommige achter een betaalmuur. Ik heb er nu een paar tientjes aan verdiend, maar that’s it. Het moet immers wel leuk blijven.”
“Ik moet ook eerlijk toegeven, de contentmolen heeft opnieuw even stilgestaan. Ik heb het gewoon te druk gehad. Maar af en toe probeer ik weer eens een shoot te plannen of ‘live te gaan’ op Instagram met m’n voeten. Ik heb ook een hypnosetrack opgenomen, nadat iemand dat adviseerde. Ik krijg leuke reacties binnen van die ‘foot slaves’.”
Voor ik het wist was ik ineens zijn cashmaster geworden. Ik heb hem schoenen laten betalen voor mij.
Wat is het meest bizarre dat je hebt meegemaakt?
“Dat was een man, in de twintig, met een goedbetaalde baan en een vriend. Hij kickte enorm op voeten, maar daarnaast ook op tikkies. Voor ik het wist was ik ineens zijn cashmaster geworden. Ik heb hem schoenen laten betalen voor mij. Op een gegeven moment stuurde ik in een gesprek een open tikkie. Daar had ik wel een beetje spijt van. Hij maakte telkens net geen ronde bedragen over, zodat hij me wel móést blijven betalen. Toen hij op een avond €250,- had overgemaakt zei ik hem ermee te stoppen op dat moment. Eerder gaf hij al eens in een gesprek aan dat hij zichzelf soms best kan laten meeslepen in die dingen. Vooral als ie geil is. Tsja… Daar wilde ik geen misbruik van maken. Dat voelde gewoon echt niet goed.”
“We hebben erna nog even contact gehouden en af en toe mocht hij m’n koffie of lunch betalen, maar daar bleef het bij. Het contact verdween vanzelf. Soms vraag ik me nog wel eens af hoe het met ‘m gaat. Hij was net begonnen aan een nieuwe drukke baan en daar ging merendeel van zijn tijd in zitten. Misschien dat z’n partner hem had overtuigd om te stoppen met deze kink. Ik zal het nooit weten vrees ik.”
Je hebt er dus toch al een aardige duit aan verdiend.
“Klopt! Maar toegegeven, cashmaster zijn is niet voor mij weggelegd. Ik voel me daar al snel veel te schuldig voor. Liever werk ik voor mijn geld of maak ik gewoon toffe artistieke en creatieve content waar je net wat meer werk in steekt. Foto’s met rubbersokken bijvoorbeeld op een pvc laken, goed licht, ongewassen en overduidelijk vuile witte sportsokken doen het dan toch beter. Daar haal ik nog een beetje motivatie uit.”
“Ik had het er nog eens over met iemand die in de fetisj-scene zit en feesten organiseert. Zelf ben ik nog nooit op zo’n evenement of feest geweest en heb er ook niet heel veel behoefte aan om eerlijk te zijn. Dat is niet zo mijn ding. Ik houd dan liever de kinks in de slaapkamer. Maar toen ik hem een paar foto’s doorstuurde was hij enorm onder de indruk. Hij wilde wel een paar van die foto’s als wall-art ophangen tijdens een van die feesten, of ze daar zelfs in de verkoop gooien. Door corona ligt dat natuurlijk allemaal stil, maar daar sta ik nog steeds voor open. Wie weet! Toch wel een bizar idee dat er straks mensen zijn die misschien mijn voeten aan hun muur hebben hangen of ernaar kijken terwijl ze klaarkomen.”
Ambieer je echt niet een OnlyFans carrière zoals Ferry Doedens?
“Haha, nee. Resoluut niet. Het moet wel een beetje leuk blijven voor mezelf. Ik heb hiernaast ook gewoon werk waar ik prima mee verdien. Voor de knaken of de fame hoef ik het niet te doen.”
Ik vergelijk dit ‘project’ ook wel eens een beetje met antropologisch onderzoek
Weet je omgeving eigenlijk van je bijzondere hobby?
“(Lachend) Slechts een paar vrienden van me weten ervan. Ik heb wel wat openminded vrienden die hier ook zeker om kunnen lachen. Soms vraag ik hen ook om advies. Sommige mensen worden zo enorm afhankelijk van je, dat is bijna eng.”
“Ik vergelijk dit ‘project’ ook wel eens een beetje met antropologisch onderzoek. Ik vind de menselijke psyche onwijs interessant en ben vooral benieuwd naar mensen hun drijfveren en motivaties. Waarom vinden ze deze fetisj zo interessant? Wat triggered hun en hoe kan ik ervoor zorgen dat die trigger aanslaat? Misschien is dat het stukje dominantie dat ik dan weer heb als kink. The caring dom, noem ik het ook wel. Een bevriende ‘master’ geeft me ook vaak advies hierover. Hoe om te gaan met je slaven. En waar trek je de grens?”
“Net zoals met die jongen die kickte op tikkies, op een bepaald moment moet je jezelf afvragen in hoeverre je dit ethisch verantwoord vindt. Ik ben ook geen psycholoog, maar als ik merk dat sommige mensen echt heel instabiel zijn dan probeer ik ze soms wel subtiel te motiveren om echt hulp te gaan zoeken. Dan blijkt het gewoon dat ze een dominante meester nodig hebben die hen ertoe kan zetten om dat ook echt te gaan doen. Dat duwtje in de rug dat ze nodig hebben, omdat ze mij wel blind vertrouwen, ondanks dat niemand ooit mijn gezicht heeft gezien.”
Wat wordt de volgende shoot?
“Ik heb al verschillende kinky settingen uitgeprobeerd. Veel met touwen, kettingen, bondage, sokken, schoenen, boots, maar ook gunge heb ik gedaan. Dat was wel het meest verschrikkelijke om te doen, hoewel ik er erg om kon lachen. Ik had er een zwembadje voor besteld en gunge gemaakt van cornstarch en ging er vervolgens allerlei slowmotion video’s en ranzige foto’s van maken in de badkamer. Alles zat uiteindelijk onder!”
“Nee, ik houd het toch maar weer wat simpel. Misschien dat ik nog eens, zodra het weer ietsjes warmer is, iets buiten in de modder doe. Foto’s in de zomer op het strand doen het ook altijd erg goed. En vaak zijn het vieze, zweterige en stinkende voeten waar de volgers het meest op kicken.”
Op verzoek van Stefan worden de namen van zijn accounts bewust niet in dit artikel genoemd.
