Wij zijn gewoon geen goede acteurs

Kensington is voor de derde keer op rij de Nederlandse inzending bij de Europese MTV Awards. De stoere podiumact die al acht jaar elk Nederlandse poppodium af gaat mag Nederland op 25 oktober vertegenwoordigen in Milaan bij de verkiezing van Best European Act. De vier muzikanten willen dat het om hun muziek blijft gaan: ‘Wie wij als persoonlijkheden zijn is niet zo interessant.’

De leadzanger is kwijt. Over anderhalf uur moet Kensington op een radio 538-festivalpodium staan, maar backstage zijn slechts drie van de vier muzikanten te vinden. Eloi Youssef is vergeten dat hij een interview zou geven, vermoedt zijn manager. Of hij probeert te ontkomen aan de dampende beats van dj Hardwell, die het achtergrondgeluid zijn bij het gesprek met de drie overige bandleden.

‘We moeten soms kiezen tussen een groot festival in Nederland en een clubshow in Polen. De ene keer kies je op intuïtie, de andere op basis van cijfers.’ Zanger en gitarist Casper Starreveld verklaart waarom we nu backstage zitten met op de achtergrond duizenden springende en bierdrinkende festivalgangers in Breda. Op het festival is Kensington de 15e act die het podium betreedt. ‘Het is natuurlijk best raar om even vier hitjes te komen spelen. Als je er net een beetje in zit, moet je alweer stoppen. Maar het zijn wel weer 40.000 man die onze muziek hebben gehoord.’

Poolse talentenshow

Dat was wel anders in de begintijd van Kensington. De band bespeelde alle kleine zaaltjes in de omgeving van Utrecht. Drummer Niles Vandenberg weet nog hoe ze ter promotie zalen en scholen af gingen. ‘Als we geen poster zagen hangen op een plek waar we zouden optreden, stapten we maar eens naar binnen om ze streng toe te spreken.’ De vier heren beklommen in de afgelopen acht jaar de gehele liveladder van Utrecht; Van concertzaal Acu naar poppodium Ekko en van De Helling naar TivoliVredenburg. Zelfs in de Galgenwaard en op de Domtoren gaven zij een optreden. ‘De realiteit heeft ons inmiddels ingehaald,’ zegt Vandenberg. ‘Een halfjaar geleden vroegen we ons nog af of een clubtour niet te hoog gegrepen was, inmiddels hebben we al in de Heineken Music Hall gestaan en twee keer Ziggo Dome uitverkocht.’

Dan lonkt natuurlijk de rest van de wereld en vooral in Oost-Europa voelt de band zich aardig thuis. Tijdens een tour door Polen deden ze mee aan een talentenshow op tv. ‘De regisseur van het populairste muziekprogramma daar is een Nederlander; met hem zetten we een fake auditie op,’ vertelt Starreveld. ‘Het filmpje waarin de jury ons vier keer ‘tak, tak, tak, tak’ – oftewel een dikke ja – gaf, werd ook in Nederland een hit.’ Ze hielden er een top-10 notering in Polen aan over en gitarist Jan Haker zelfs het telefoonnummer van het vijftigjarige jurylid met knaloranje jasje en keurige boblijn.

In Breda wordt op de achtergrond ineens ‘alle Duitsers zijn homo’ gescandeerd – met dank aan de 538-dj die het publiek vakkundig opzweept. Vandenberg, gewend aan de bijgeluiden van een festival, vertelt onverstoorbaar verder over de opname van hun videoclip in Bulgarije voor het nummer Riddles. ‘Daar staat een episch gebouw, een oud congrescentrum van de communistische partij. Na de val van de Muur is het in verval geraakt; we moesten door een gat kruipen om er binnen te komen. Je mag er eigenlijk niet in van de overheid maar het is zo’n supervette plek. Het leek onmogelijk om daar op te nemen totdat we het hebben gedaan. Die houding heeft ons altijd al ver gebracht.’

Epke Zonderland versus Kensington

Welke houding vooral opvalt als de band later het podium betreedt – zanger Youssef is inmiddels terecht, hij moest even in zijn eentje tot rust komen – is die van onverschrokkenheid. De mannen worden een stoerdere versie van zichzelf zodra ze een instrument voor hun neus hebben. Haker is van een zachtaardige jongen met bril veranderd in een stoute Ciske de rat met basgitaar. Vandenberg leek zittend aan tafel in de zon bijna verlegen, maar op het podium slaat hij zijn drumstel zo bruut dat het instrument ternauwernood overleeft. Toch zeggen de mannen niet bezig te zijn met hun imago. ‘We zijn gewoon geen goede acteurs,’ weet Starreveld. ‘We nemen onze muziek heel serieus, maar onze persoonlijkheden niet.’ ‘Wie Jan Haker is, is gewoon niet zo interessant,’ vindt Haker. ‘Maar dat betekent niet dat we niet nadenken over hoe we overkomen. In een apenpakje door een kuil graven op tv, zul je ons niet snel zien doen.’ Een clip met turner Epke Zonderland zag de band wèl zitten. Al voelden de bandleden zich niet eerder zo ongezond. ‘Stonden wij weer met een biertje in de hand terwijl hij aan de rekstok hing.’ Over wie populairder is, Kensington of Zonderland, moet Starreveld even nadenken. Vandenberg: ‘Hij is Olympisch kampioen man.’

Mijn gekozen waardering € -

Veerle Corstens is thuis in de theaterwereld en observeert graag de straten en mensen van Amsterdam. Ze kon dat lang uiten in het Parool, maar richt zich nu meer en meer op grote interviews en verbreedde ook haar aandacht naar andere kranten en bladen. Won ooit de Studentenluis voor het beste interview en hoopt de volwassen versie nog eens in de wacht te slepen.