Voorbeelden genoeg van politici die een smet op hun cv vergeefs proberen weg te poetsen. LPF-lid Philomena Bijlhout kon in 2002 na enkele uren inrukken als staatssecretaris omdat ze was ‘vergeten’ dat zij ook na de Decembermoorden van 1982 nog lid was geweest van de burgermilities van het regime-Bouterse. En Rita ‘Trots op Nederland’ Verdonk erkende pas dat ze als student lid was geweest van de linkse PSP toen het bewijs in 2008 opdook in de archieven.
Van een heel andere categorie zijn politici die hun cv oppoetsen met verzinsels. VVD-staatssecretaris Charles Schwietert kon in 1982 na drie dagen zijn biezen pakken toen bleek dat hij helemaal geen doctorandus was, zoals hij zelf beweerde, en ook geen luitenant was geweest in het leger maar slechts korporaal. In 1994 promoveerde Schwietert tot doctor aan de Amerikaanse Hawthorne University, maar dit was volgens hoger onderwijsorganisatie Nuffic geen erkende universiteit. Schwietert leverde zijn doctorstitel weer in toen hij ook nog eens werd beschuldigd van het gebruik van een vervalste doctorandusbul bij zijn toelating voor Hawthorne. Hij sloeg terug met een boek over (onterechte) imagobeschadiging en -herstel.
Partij voor de Vrijheid-lid Mellony van Hemert verdrong Schwietert in 2009 van kop op de lijst van politieke cv-fantasten toen bleek dat zij niet was gepromoveerd. De PVV probeerde de ophef aanvankelijk te sussen met de mededeling dat Van Hemert door ziekte niet had kunnen controleren hoe zij werd gepresenteerd op de kieslijst. Zij moest zich ‘om medische redenen’ alsnog terugtrekken als kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen toen ook nog eens bleek dat zij in 2009 onder het pseudoniem Tischa van Oord een boek vol verzinsels had geschreven, onder de titel Mijn familie. Wat geheim moest blijven over de zaak-Nulde. Daarin vertelde ze hoe ze als kind slachtoffer was geworden van seksueel misbruik en mishandeling door familieleden, met als meest memorabele zin: ‘Lezers zullen zich wellicht betrappen op de gedachte: dit is zo schokkend, dit kan toch niet waar zijn?’
Misschien had psychiater Cailin Kuijt van de lijst van Bij1 (de partij waarmee Sylvana Simons dit voorjaar meedoet aan de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen) haar licht over deze kwestie kunnen laten schijnen. Ware het niet dat zij nooit bleek te zijn geregistreerd als psychiater. Nadat hierover ophef ontstond trok Kuit zich terug met een schimmig verhaal.
Het valt allemaal in het niet bij de capriolen van Halbe Zijlstra, de eerste Nederlandse politicus die de wereldpers (waaronder de Washington Post) haalde met een verzinsel en zichzelf toch geloofwaardig bleef vinden.
(delen van dit artikel verschenen eerder in true crime magazine Koud bloed (nr 9))
