Op de site van de Nieuwe Nor valt zelfs de eigen beperking te lezen. De zaal ziet zich in de eerste plaats als “platform”. Blijkbaar is men vergeten dat mensen ook gewoon een bandje willen zien. En het begon zo veelbelovend. Ook in het Parkstad Theater. Er waren bijna doorlopend concerten: van Tindersticks, Triggerfinger, dEUS, Eels. Van aandacht voor popmuziek is ook in het theater al een tijdje geen sprake meer.
Vooruit, als muziekzaal ben je deels afhankelijk van de bereidheid van boekingskantoren of ze een artiest naar het verre Heerlen willen sturen. Buitenlandse groepen spelen liever in Amsterdam of vragen naarmate de populariteit stijgt een hogere gage. Blijkbaar is men niet in staat de boodschap over te brengen: dat we hier beschikken over meerdere zalen in een grensgebied met een potentieel aan honderdduizenden popliefhebbers. Maar er is bovendien de hardnekkige onwil (of onkunde?) om als popzaal je nek uit te steken om nieuwe, spannende (buitenlandse) bands naar Heerlen te halen. Een popzaal heeft immers ook een ‘opvoedkundige’ functie. In de Nieuwe Nor en het Parkstad Theater wordt liever lui achterover geleund.
Kom je op de site van de Nieuwe Nor ambtelijk taalgebruik tegen (“platformfunctie”), in de Maastrichtse Muziekgieterij wil men “nieuwe ontdekkingen” laten horen. “Onze drijfveer is de voorliefde voor muziek”. Kijk, dat zijn nog eens teksten. In Maastricht worden initiatieven bedacht die dicht bij de muziekliefhebber blijven. Goed voorbeeld is het eigen Bruisfestival. Popfans uit Heerlen met ook maar een beetje gevoel voor muzikaal avontuur moeten telkens afreizen naar de Limburgse hoofdstad.
De rampzalige popprogrammering in Heerlen heeft overigens niets te maken met de naweeën van de coronapandemie. Waar andere podia in ons land inmiddels op volle toeren draaien, is van enige balans in de programmering al jaren geen sprake meer. Het is natuurlijk mooi dat er dj-avonden worden georganiseerd en dat er aandacht is voor hiphop, maar het barst van de tributebands, van muzikale pretpakketten, van artiesten die geen enkele actuele urgentie meer bezitten (Ellen Foley, Magnapop).
Is de subsidie die je als poppodium ontvangt niet ook bedoeld om een gevarieerd aanbod te bieden voor zoveel mogelijk muziekliefhebbers? De Nieuwe Nor beschikt nota bene over twee zalen waar elk weekend een bijzondere band zou kunnen optreden. Maar de programmering is stuitend eenzijdig, omdat bij de Nieuwe Nor een schrijnend gebrek heerst aan visie, durf, karakter en identiteit.
