Om de confrontatie met mezelf nog even uit te stellen, steek ik groot in. Wat is er toch aan de hand met deze wereld? Terreurdreiging, Brexit, goedkope medicijnen, Donald Trump. Werkelijk niks blijft ons bespaard. De aardige oma – Katie is 73 – uit Texas kijkt vriendelijk terug. ‘Je speelt in je hoofd met heden en verleden. Ik kan die dreiging waar jij bang voor bent niet zien. Je neemt gewoon aan dat ik ook vind dat er van alles aan de hand is in deze wereld.’
‘Je bent zelf je beste leraar’
Het is mijn aanname. De hele dag door nemen we zaken aan. Of zoals Katie het omschrijft: We spelen in ons hoofd voortdurend een film af met situaties uit het verleden en de toekomst. Daarbij zijn we het steeds eens met onszelf.
Gedachten van lijden onderzoeken
Katie is beroemd geworden met The Work, een manier om gedachten die lijden veroorzaken op te sporen en te onderzoeken. Als je er induikt word je langzaam gefileerd. Zeker als Katie het zelf doet. Het is een vorm van mediteren en afwisselend hard en zacht zijn voor jezelf.
Centraal staan vier vragen. Is het waar? Bijvoorbeeld Paul luistert niet naar mij. Weet je het zeker dat ie niet luistert? Ja of nee? Wat gebeurt er met je als gelooft dat Paul niet hoort wat je zegt? En hoe zou het zijn als je die gedachten niet had. Bij de vragen horen ook omkeringen. Bijvoorbeeld: ik luister niet naar mezelf, ik luister ook niet naar Paul of Paul hoort wel wat ik zeg. Bij al die oplossingen horen weer andere gevoelens die je kunt ontleden. Zelf doet Katie The Work iedere ochtend. Ook als er geen problemen zijn. ‘Reken maar dat je mind er toch altijd wel een weet te creëren.’
Pijn wordt volgens haar vaak veroorzaakt doordat gebeurtenissen in het heden, resoneren met zaken uit het verleden. Daar maken we in ons hoofd weer een nieuw verhaal van. ‘Maar wat gebeurt er met je als je iedere keer die gedachten volgt?’ Je kunt wel denken dat je gelijk hebt, maar denkt een ander daar ook zo over. Je kunt de mind van iemand anders niet veranderen.’ Bovendien is het een kwestie uit het verleden, die waarschijnlijk niet meer bestaat. ‘Nu is nu en nu al niet meer.’
Beter is het volgens haar om je terug te trekken in een stevige meditatie. ‘Wees stil en luister naar het antwoord. Leg zaken niet bij een ander neer. Het antwoord komt. Je bent zelf je beste leraar.’
Kun je leven zonder aannames
Hoe zit het dan met het bananendieet? Katie’s favoriete vraag is?. Eet je weleens een banaan en – zo ja – kun je dat bewijzen. Nee, dat kun je niet. Je krijgt ongetwijfeld beelden op je netvlies van de keren dat je bananen at, maar die zitten in je hoofd en liggen dus niet als bewijs op tafel. De ander kan ze niet zien!
Natuurlijk wil ik best aannemen dat volwassen mensen minstens een keer in hun leven een banaan hebben gegeten, maar 100% zeker van mijn zaak kan ik niet zijn. Daar gaat het bananendieet over. Realiseer je hoe vaak je uitgaat van allerlei aannames en op grond daarvan handelt. Hoe vaak per dag maak je een inschatting van het zal wel zus en zo zijn, dus dan doe of zeg ik dit of dat.
Kun je een uur lang leven zonder aannames? En je mening laten voor wat het is? Houd je dat een dag vol? Sinds ik het dieet volg ben ik kilo’s afgevallen in mijn hoofd! Dat mogen jullie van me aannemen.
