Applaus uit de zaal. De presentator kondigt aan dat JT en de Tenessee Kids voor ‘some southern love’ gaan zorgen. Give it up! Dan vallen de blazers in, een funky gitaarrif en die wereldberoemde falsetto die zijn liefde voor ‘that girl’ bezingt. De horns spelen een merkwaardig staccato loopje, dat flink door de synthesizer is gehaald. Vingergeknip, backing vocals die parallel lopen met de lopende bas, en altijd weer die eindeloze falsetto die na drie minuten perfect overgaat naar bij voorbaat het mooiste bruggetje van 2013. Dan zet de muziek even een stap terug, om vervolgens vol naar de finale snellen. Maar altijd onderkoeld, altijd die onderhuidse spanning die de echt groten kenmerkt.
Met ‘That Girl’ bewijst Justin Timberlake dat hij tot de grote pophelden van dit moment hoort. Het etiket van blanke profiteur die de zwarte r&bsound confisqueert, kan hij achter zich neersmijten. Natuurlijk opereert hij in de context van de zwarte muziek, maar dankzij de uitmuntend moderne plingplangplong productie van Timbaland kan niemand zijn nieuwe cd een retroplaat noemen. De blazers die je op ‘That Girl’ hoort, waren er bij James Brown direct uitgesmeten.
Jackson-kloon
Na zeven jaar stilte komt Justin Timberlake eindelijk met een nieuw album, The 20/20 Experience. Geen idee wat die titel betekent, maar Justin is weer helemaal terug als zanger. Voor zover nodig na al zijn wereldhits. Toch wordt hij nog steeds niet voor vol aangezien, krijgt hij in de media niet de status toegemeten die hij verdient. Ook ik heb hem jarenlang als Michael Jackson-kloon afgedaan. Gemakzuchtig, bewijst The 20/20 Experience.
Eerlijk is eerlijk, het is ook wel een beetje Justins eigen schuld. Hij begon als blonde pedodroom bij Disney’s Mickey Mouse Club, waar hij zijn latere vrouw/collega kindsterretje Britney Spears ontmoette. Dat hij muziek serieus nam, bleek wel uit het feit dat hij zich regelmatig 48 uur in zijn kamertje opsloot om de stemmen van Donnie Hathaway, Billy Preston te analyseren. En natuurlijk Michael Jackson. Toevallig heeft hij een varkensroze huid, maar hij klinkt alsof hij zijn jeugdige zondagen in een zwarte kerk heeft doorgebracht.
Kleine Ketting
Als postpuber danste hij in smakeloze jeanscreaties rond bij boyband NSYNC. Het ventje met de minikrulletjes en net-te-kleine ketting viel het meest op, dus een solocarrière kon niet uitblijven. Timberlake was zo handig om met Timberland te gaan samenwerken, de wonderproducer die Justins sound creëerde op diens debuut Justified. Als je voortdurend met hoedjes, stropdassen en slick danspasjes verschijnt, en je scoort een hit met Rock your Body van Neptunes (afgewezen door Michael Jackson), dan maak je het jezelf wel erg moeilijk om onder de schaduw van de King of Pop uit te komen. Gelukkig is het wel een wereldnummer.
Als een kind van zijn tijd besloot Timberlake na plaat twee (FutureSex/LoveSounds) in films te gaan acteren, een BBQ-restaurant te beginnen en 35 miljoen te investeren in MySpace. Kortom een doorsnee millennium-kid. Voeg daaraan toe dat hij opgroeide bij zijn gescheiden moeder, aan wie hij zelfs zijn seksuele escapades opbiecht, en Timberland hoort er helemaal bij.
Misschien ligt zijn succes wel aan die ongevaarlijke uitstraling. Als mannelijke popster heeft hij op dit moment geen concurrentie (vergeet Robbie Williams) qua wereldwijd appeal. Michael Jackson is dood en Justin heeft het rijk alleen. Dat betekent niet dat hij het zich gemakkelijk kan maken na zeven jaar stilte. Timberlake werkt keihard en kan als geen andere danspassen combineren met een coole uitstraling. Zie zijn live vertolking van de post-Sinatra-song Suit & Tie bij Saturday Night Live.
http://www.youtube.com/watch?v=0umrvtA_pNc )
Is Justin Timberlake de nieuwe Elvis? Heiligschennis roept u? Presley was een echte rebel, die zwarte muziek speelde in een tijd dat dat een absoluut schandaal was. De zwarte gemeenschap was niet blij met die blanke die geld verdiende met hun muziek. Het gevaarlijke rafelrandje van Elvis ontbreekt bij Justin. Voor hem is het zo vanzelfsprekend dat hij in een zwart muzikaal universum rondloopt, dat hij er niet eens meer over nadenkt. Hij vertegenwoordigt de blanke hoop dat als we maar gewoon doen of het rassenprobleem niet bestaat, het vanzelf overgaat. Maar muzikaal gezien heeft Timberlake Presley allang ingehaald, zijn muziek is zoveel subtieler dan die van de King.
Zweetdruppel
Maar daar schuilt ook het grootste gevaar van Justin: hij is zo goed, hij kan zo goed dansen en zingen tegelijk, dat hij geen zweetdruppel hoeft te verspillen. Zijn teksten gaan nergens over, afgezien van een liefdesnummer waarin hij zijn penis met een blauwe lolly vergelijkt. Niet naar luisteren, geniet van de muziek, dan ontdek je avonturen genoeg. Zoals in het meesterlijke ‘Let The Groove In’, dat begint met Braziliaans-Afrikaanse drums, overgaat op een swingend refrein à la Jackson en eindigt in een Prince-groove.
Als Justin niet zo vaak zijn falsetto zou gebruiken maar ons met een zoete tenorstem zou toezingen, was hij al lang tot de beste zanger van zijn generatie bestempeld. Timberlake is de nieuwe Elvis, maar dan 2 octaven hoger.
Justin Timberlake: , The 20/20 Experience
