Fernando Corona alias Murcof is nooit een alleenganger geweest. Zijn brede interesse voor uiteenlopende muziekstijlen bracht hem, naast de elektronische muziek, in contact met progrock en impro-jazz, met film- en balletmuziek, met klassiek en met het spirituele minimalisme van Arvo Pärt en Henryk Górecki. Het leverde een uitgebreid scala van samenwerkingsverbanden op.
Corona’s eerste album als Murcof was getiteld Martes (2002) en werd uitgebracht op het Leaf label. Dit werd gevolgd door Utopia (2004), Remembranza (2005), Cosmos (2007) en The Versailles Sessions (2008), allemaal bij Leaf. Daarna begon Murcof te zwerven, van label naar label, al naargelang de diverse muzikale samenwerkingen. Zo kwam zijn opnieuw bewerkte en geremasterde soundtrack van de film La Sangre Iluminada (2009) van regisseur Iván Ávila Dueñas uit bij het label Intolerancia, vond Being Human Being, met de Franse jazztrompettist Erik Truffaz (2014), onderdak bij het prestigieuze Blue Note, en Statea, met de Franse klassieke pianiste Vanessa Wagner (2016), vermeldt als label InFiné.
Fernando Corona, alias Murcof, keert nu terug bij Leaf met, wat mag worden genoemd, een ambitieus en indrukwekkend dubbel-album: The Alias Sessions.
Het zaad voor The Alias Sessions werd geplant in april 2017, toen Fernando Corona de Braziliaanse choreograaf Guilherme Botelho ontmoette, leider van het in Genève gevestigde dansgezelschap Alias. Die was bezig met een nieuw stuk, Contre-Mondes. Het klikte, waarna Murcof zich aan de creatie van de ondersteunende klanksculpturen van de dansvoorstelling zette.
Versies van deze composities vormen de eerste helft van The Alias Sessions. Corona zette de samenwerking met het gezelschap het jaar daarop voort voor een voorstelling met de titel Normal, de weerslag daarvan vormt het tweede deel van het nieuwe Murcof album.
Dans betekent (vaak) ritme. Maar dat is niet noodzakelijkerwijs altijd het geval. Het dansende, het bewegende lichaam als instrument, individueel en in interactie met anderen, beschikt over een welhaast oneindig aantal mogelijkheden van expressie. Die zijn bij elk lichaam anders. Elk bewegend lichaam is een uniek instrument. Dat aspect, het authentieke karakter van dansende lichamen, is terug te vinden in de klanksculpturen die Murcof maakte voor The Alias Sessions. Hij bevrijdde de dansers, en nu de luisteraars, van de dwang van de score. Daarbij doet het er minder toe wat de kunstenaar wil uitdragen dan wat zijn werk met de ontvanger doet.
Hoewel de twee cd’s (3 lp’s) samen zeventien tracks bevatten, bestaat The Alias Sessions eigenlijk uit twee doorlopende sessies, Contre-Mondes en Normal, respectievelijk 49 en 41 minuten.
Contre-Mondes is in het Nederlands Tegenwerelden. Die tegenwerelden krijgen op The Alias Sessions vorm in elkaar afwisselende klankruimten en galmende soundscapes. Daar jagen industriële stormwinden door verlaten fabriekshallen. Maar er klinken ook signaaltonen, als de ping van een sonar, door onderzeeërs gebruikt om onder water te navigeren. Of zijn het verwijzingen naar de bewonderde, Estlandse componist Arvo Pärt? “Ik heb ontdekt”, zei deze eens, “dat er niet meer nodig is dan een enkele noot, mits die prachtig wordt gespeeld.” Het lijkt erop alsof Murcof tijdens The Alias Sessions die noot heeft gevonden, in de vorm van een heldere signaal- of beltoon. Het is een kwetsbare toon maar krachtig genoeg om de donkere puls van de beats te doorbreken, die regelmatig als een stampende hartslag van zich laten horen. In Underwater Lament golven zware metaalslagen en sequencerpatronen, als rookmachinewolken bij een rockshow, en eindigen in donkere echo’s. En weer zijn er die tonen, druppels geluid die vallen en uiteen spatten. Elders, in Between Thoughts, oscilleren de elektronische trillingen van een zinderende lucht. De Contre-Mondes dwaaltochten van Murcof sluiten af met Shadow Surfing. Elektronische nevels waren rond als half doorzichtige geestverschijningen, om uiteindelijk op te lossen in het licht van… het einde, het begin? Daar is stilte, vitaal voor muziek, voor elke kunst in feite.
De Normal sessies op CD 2 zijn opgebouwd rond zachtere klankkleuren. De pulsen zijn minder frequent en zwaar. Zeven tracks bieden samen een amalgaam van in elkaar overlopende dronegeluiden, elektronische loops, klassieke minimal en ambient soundscapes. De sessies openen, na de donkerte van Contre-Mondes, een muzikale lichtbron die de wereld met durf en een open blik op de toekomst tegemoet treedt, die los wil breken uit de vastgelegde cyclische beweging van het leven en kiest voor vernieuwing, transformatie. Het is de soundtrack van de herboren mens.
Murcof heeft met The Alias Sessions een kunstwerk gemaakt waarin experimentele abstractie en muzikale schoonheid subliem samengaan in een verfijnde wereld van geluid. The Alias Sessions zou zomaar zijn Magnum opus kunnen zijn.
Murcof – The Alias Sessions
The Leaf Label / Konkurrent
Foto: Murcof by Fernando Corona
