Als die kwaliteit zo slecht is, doe daar dan eerst iets aan, voordat je miljarden steekt in slechte kwaliteit. Anders kun je net zo goed de maffia bestrijden door er miljarden in te steken.
Gaat het te ver om de jeugdzorg te vergelijken met de maffia? Een beetje wel. Want er werken veel bekwame en goedwillende mensen. En de jeugdzorg is weliswaar geen grootscheepse, georganiseerde misdaadwereld zoals de maffia, maar het mag gerust een grootscheepse, georganiseerde misdadige wereld worden genoemd.
Zo is Nederland kampioen uithuisplaatsen. Jaarlijks verdwijnen er in Nederland 3.000 kinderen in een gesloten instelling die in niets verschilt met een gevangenis. Hélène van Beek becijfert in haar boek Kinderen van de Staat dat 46.000 kinderen in Nederland niet bij hun eigen vader of moeder wonen.
Het is zo gebeurd. Zit je kind onder de blauwe plekken na een ongelukje of vanwege een ontregeld immuunsysteem, dan loop je het risico dat je kind bij je wordt weggehaald. Kinderen komen in een crisisopvang terecht, of, als ze iets minder pech hebben, in een pleeggezin. Een gezin met pleegouders die stelselmatig gebukt gaan onder de terreur van jeugdzorginstellingen. Wie niet handelt volgens hun nukken en protocollen, wordt verdacht gemaakt. Met behulp van biologische ouders die niet zelden handelen uit rancune.
Regelmatig worden op deze manier kinderen met harde hand weggehaald. Voorbeelden zien we weinig, omdat jeugdzorg een angstcultuur heeft opgeworpen. Want als de pleegkinderen zijn weggehaald, dan wordt er gedreigd ook de eigen kinderen weg te halen.
De misstanden werden onderzocht en omschreven door de Commissie Samson in 2012 en de commissie De Winter in 2019. Maar er is niets veranderd. Ja, in 2015 is de jeugdzorg gedecentraliseerd. Jeugdzorg werd bij de gemeenten over de schutting gegooid, die zonder verstand van zaken en met minder budget de kwetsbare kinderen moesten gaan helpen.
Gaat het om geld, dan gaat het vooral om perverse financiële prikkels die jeugdzorginstellingen tegen elkaar uitspelen en beconcurreren. Zo is het voor zorgaanbieders aantrekkelijk om zich vooral te richten op patiënten met minder zware problemen.
Zware gevallen kunnen minstens vier maanden wachten op hun behandeling. Follow The Money houdt een compleet dossier bij. Gemeenten blijken zelf nog geen inzage te hebben in hun geldstromen, luidt één van hun conclusies..
Stapels onderzoeken door overheid en media ten spijt is er aan de misdadige cultuur bij jeugdzorg nooit iets veranderd. En dat is misschien wel het meest crimineel: niemand hoeft verantwoording af te leggen. Niet over de exorbitante uitgaven, niet over haar functioneren. Niet aan de overheid en al helemaal niet aan de ouders.
Aan de hand van een rapport vol onwaarheden worden kinderen bij ouders of pleegouders met politiegeweld uit huis gehaald. Zelfs een gerenommeerd advocaat als Ludo Hameleers erkent dat jeugdzorg niet aan waarheidsvinding hoeft te doen. “De Rechtbank gaat uit van de goede intenties van Bureau Jeugdzorg, wat immers een overheidsinstelling is.”
Instanties als Veilig Thuis, De William Schrikker Groep, de Driestroom en Bureau Jeugdzorg staan buiten de wet. Zolang rechtbanken hun beweringen als zoete koek blijven slikken, verandert er niets. Pas wanneer hun bevindingen over het functioneren van ouders en pleegouders op waarheid getoetst worden, kan er iets veranderen aan de grondhouding van jeugdzorg. Pas dan kan er serieus worden gewerkt aan kwaliteit. En pas dan kunnen we de belastingbetaler vragen om een extra bijdrage van een paar miljard per jaar.
Freelance journalist Marc van der Sterren is initiatiefnemer van dossierjeugdzorg.nl
© Afbeelding van Luciano Marelli via Pixabay
