Omdat er nu WEL en bij Afghanen, Syriërs (afijn: noem al die andere ruklanden maar op, waar je niet in vrijheid kan leven) NIET zoveel woorden en daden van empathie waren. Dat we nu ontroerd raken door vluchtelingen met katten in hun armen en oma’s op sleeptouw om aan de idioot Poetin te ontkomen: dat is volgens deze types onversneden RACISME.
Waar ben je dan mee BEZIG? denk ik dan. Om je verhevener te voelen dan medemensen die geld overmaken naar giro 555 of die voor niets en noppes werken aan uitzendingen op radio & tv om nog meer te mobiliseren. Dat is misplaatste arrogantie.
Want belangrijker dan bij dit rouwige randje stil te staan, is het feit dat er compassie IS. Het is de menselijke natuur om geroerd te raken door degenen waar je iets van jezelf in herkent. En het mooie van compassie is, dat dit kan groeien. Dus laat ons blij zijn met de inzet van zoveel mensen hier in het westen, omdat ze (voor ze dat nog niet hadden) begrip krijgen voor wat het is om VLUCHTELING te zijn.
Hoop doet leven! Ophouden met mauwen op andermans empathie dus. Richt je ergernis c.q. boosheid op de echte AGRESSORS van deze wereld.
