Hun alles verpletterende performance van zaterdag 25 februari 1989 staat in de lijstjes van legendarische concerten in 50 jaar Paradiso. Het Britse trio Meat Beat Manifesto was dan ook DE sensatie van het TegenTonen Festival ‘89 (OOR, 11 maart 1989)
Meat Beat Manifesto storms TegenTonen (1)
Met Storm The Studio luidt het Britse MEAT BEAT MANIFESTO een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de dansmuziek in. Storm The Studio bevat een tachtig minuten durende waanzin-mix van hiphop en funk, electronic body music en dubtechnieken, rock & roll, disco, noise en cut-ups. Meat Beat Manifesto storms TegenTonen.
door C. Cornell Evers, OOR 25 februari 1989
Jack Dangers (zang): ‘It’s hard and it’s meaty and it’s very very beaty.’
Piranha Jones (visuals, choreografie): ‘Meat Beat Manifesto is onbeschaamd kunstzinnig! Meat Beat Manifesto is onbeschaamd pretentieus! Opwindend! Luidruchtig!’
Gregg Retch (soundsystem): ‘Ik ben er niet.’
Interviewer: ‘Hoe bestorm je een studio?’
Jack: ‘Wij hebben de studio letterlijk voor twee maanden bezet gehouden en lieten niemand binnen.’
Meat Beat Manifesto is een samenwerkingsverband van drie totaal verschillende individuen. Er is sprake van drie uiteenlopende achtergronden waarbij ieder het volste vertrouwen van de anderen geniet en iedere individuele ontwikkeling direct van invloed is op het groepsconcept. In dat verband gezien moet het woord manifesto dan ook niet aan de gebruikelijke politieke geschriften worden gekoppeld maar aan het werkwoord manifesteren. Piranha: ‘Wij hebben nooit besloten onze stijl of ons image voor de komende vijf jaar vast te leggen. Doordat er drie verschillende invalshoeken zijn slaan we bijna iedere drie maanden een andere richting in, manifesteren we ons om de drie maanden anders.’
Jack: ‘Oorspronkelijk was het: The meat of the beat to get the beat to sound like the meat.’
Piranha: ‘Ons interesseert het niet dat onze identiteit zo moeilijk te omschrijven valt. De hele essentie van wat we doen is het lef om steeds weer nieuwe dingen uit te proberen, nieuwe combinaties.’
Jack: “Wij samplen en een sample is een al eerder gebruikt geluid. Je maakt niet echt iets dat volledig nieuw is dus. Maar Cabaret Voltaire klonk in het begin ook als Can, terwijl Test Department in zekere zin aan Stockhausen refereerde. De laatste dertig jaar is er nooit iemand geweest die nu eens echt iets totaal nieuws uitvond. Zelfs Cage was niet nieuw. Hij gebruikte alleen bepaalde dingen tot in het extreme. Niets is origineel. Grappig woord eigenlijk: origineel. Eigenlijk bestaat dat woord niet eens. Het is een woord dat je kunt gebruiken om een zekere mate van progressie aan te duiden.’
Piranha: ‘Door iets in een andere context te plaatsen kun je bepaalde grenzen verleggen. Dat is wat wij doen. Het is de combinatie. Er is geen typische Meat Beat sound.’
Jack: ‘Was het niet in de pop-art dat je je eigen kunst uit rotzooi kon maken?’
Piranha: ‘Iedereen sampelt momenteel. Ook Bon Jovi.’
Jack: ‘Alleen zit er bij ons steeds de meat in. Wij zijn niet het soort lui die alles voor honderd procent serieus nemen. Er zit toch altijd iets sardonisch in onze aanpak.’
Piranha: ‘Wij zijn Big Mac mensen.’
Jack: ‘Maar Wimpy mag ook. Of Burger King.’
Piranha: ‘Ik ontmoette Jack vier, vijf jaar geleden en raakte betrokken bij zijn muzikale bezigheden. Daarvoor moest ik wel mijn opleiding klassiek ballet opgeven. Maar in het kader daarvan had ik al wel met film gewerkt en was er altijd een sterke band met muziek geweest. Ik wilde toen allerlei dingen combineren. Ik vond dat dit overgangsgebied geëxploreerd moest worden en uitgebreid. Je hebt een cliché theaterpubliek dat altijd op het juiste moment klapt en in de pauze heel beleefd elkaars nieuwe pinguïn-uitmonstering bewondert. Dan is er het cliché rockpubliek. Ook zij weten wanneer ze moeten klappen om te laten merken dat ze een bepaalde song en het belang daarvan kennen. In die scene tel je pas mee als je alles van de laatste trend weet. Ik kots in feite van beide groepen. Wij willen ze in elkaar laten opgaan. Dat is in feite het concept van de kunstvorm waarmee Meat Beat Manifesto werkt. En geloof me, dat is een enorme uitdaging.’
Meat Beat Manifesto storms TegenTonen (2)
EEN VERNIETIGEND MITRAILLEURSALVO
Tijdens de afgelopen reeks TegenTonen veegde het Britse trio Meat Beat Manifesto met niets of niemand ontziende kracht de vloer aan met de futloosheid in de popmuziek. ‘It’s hard and it’s meaty and it’s very very beaty!’
door C. Cornell Evers, OOR 11 maart 1989
Het Amsterdamse Paradiso tijdens de tweede avond van het TegenTonen Festival. Sirenes loeien. Terwijl rookmachines hun inhoud uitbraken en een dichte mist de zaal injagen beginnen stroboscoop-lampen stotend te flikkeren. Harde beats klinken, afgevuurd als een vernietigend mitrailleursalvo. Ergens in het publiek laat een meisje zich op haar knieën zakken. Een gulp wordt opengeritst, onhoorbaar door het donderende geweld dat van het podium komt. Tanden en lippen grijpen gulzig toe en beginnen het groeiende vlees te bewerken. ‘I want your hands to grab my head and push my mouth around your cock,’ zong Des de Moor van het sampleduo The Irresistible Force eerder op de avond. ‘Het staat iedereen vrij uit onze muziek te halen wat hij of zij erin ziet,’ meent Meat Beat-zanger Jack Dangers. Discjockey Gregg Retch, die midden op het podium achter een soort katheder staat opgesteld, geeft met venijnige scratches en samples het ritme aan. Links op het podium slingert waanzin-rapper Dangers zijn boodschap de zaal in: ‘Give your body it’s freedom.’ Een kreet van extase klinkt. Drie dansers in schubbige kostuums spelen hun eigen bizarre spel met de werkelijkheid. Precies dertig minuten raast de Meat Beat orkaan. Dan is de trip over.
Boheemse Intellectuelen
Paradiso. De catacomben. In de kleedkamer van Meat Beat Manifesto is het een komen en gaan. Een meisje dat voor het satellietstation Super Channel werkt probeert de klassiek opgeleide danser Marcus Adams (ook wel Piranha Jones genoemd) en een ongeïnteresseerde Gregg Retch te interviewen. Jack Dangers zit stilletjes in een hoekje weggedoken zijn sopraansaxofoon schoon te maken.
‘Ik weet niet of wij een sampleband zijn. Wij samplen, dat wel, maar volgens mij bestaat er helemaal niet zoiets als een sample wave. Ik ken tenminste niemand persoonlijk die bij die wave zou moeten horen. Ik ken absoluut geen mensen die elkaar in underground cafés ontmoeten om daar als Boheemse intellectuelen over de nieuwste samples te praten. Ik heb daar tenminste nooit van gehoord. Volgens mij is die hele wave gewoon weer zo’n uitvinding van de media. Die kunnen het niet hebben als ze niet kunnen categoriseren. Ik wil niet gecategoriseerd worden.’ Gregg Retch grijnst de grijns van een kwajongen. En Adams: ‘Toen wij het concept voor Meat Beat Manifesto uitdachten was er totaal nog geen sprake van de clubhysterie die er momenteel gaande is. Wij waren hier vier jaar geleden al mee bezig. Die hele rage van clubmuziek is trouwens alweer op haar retour. Het is allemaal wegwerp-pop geworden, aangepast aan de eisen van radio en tv.’
Stormtroopers
Meat Beat Manifesto is een samenwerkingsverband van drie totaal verschillende individuen. Daarbij is Jack Dangers samen met Gregg Retch verantwoordelijk voor de stormtroopersmix van hip hop en funk, rock & roll, reggae, disco, noise en cut-ups zoals die is te horen op de dubbelaar Storm The Studio. Marcus Adams tekent voor de visuele kant van Meat Beat Manifesto, te weten video’s en choreografieën. Ieder heeft binnen Meat Beat Manifesto zijn eigen verantwoordelijkheden en wordt daarin door de anderen volledig vertrouwd. ‘En dat is behoorlijk politiek in dit land met zijn rechts georiënteerde regering,’ meent Adams. ‘Het algemene motto in Engeland komt zo’n beetje neer op ”Zorg dat je het maakt, al is het over de rug van iemand anders.” Wij hebben waardering voor elkaars werk en nemen daar notie van. Dat is bijzonder opmerkelijk in deze egocentrische wereld. Daarom werkt Meat Beat Manifesto. Wij zullen de laatsten zijn om te beweren dat wat wij doen origineel is. Het woord originaliteit bestaat trouwens niet eens. Het is de combinatie die Meat Beat Manifesto sterk maakt.’
