Nieuws is nog nooit zo goedkoop geweest. En dan heb ik het niet over Blendle/Cafeyn waar je voor 10 cent een artikel kan kopen, of over Myjour waar Arnon Grunberg voor 15 cent van jou is, of over eLinea waar je voor minder dan een tientje alles kan lezen, of de Correspondent waar €5 voldoet voor een maand toegang, of de NRC reader die €5,99 kost, of TPO Magazine waar het zelfs voor €4,49 lukt.
Voor 28 weken Telegraaf, AD, Volkskrant en Leeuwarder Courant betaalt Tjerk Adema in Wolvega €68,95
Nee, het gaat over gewone kranten: dik bedrukte pakken papier die uit peperdure machines komen en ‘s morgens door vrachtauto’s bij een legertje bezorgers gedropt worden die ze 6 dagen per week in je brievenbus stoppen. Het gaat over kranten die tussen €350 en €400 per jaar kosten, maar die na een beetje zoeken ook voor veel minder op je deurmat belanden.
Vaatwastabletten
Bij de Dirk kost een doos vaatwastabletten €6,99 – maar ze verkopen er 3 voor de prijs van 1. Dan heb ik vroeger te veel betaald, of ze worden nu onder de kostprijs verkocht. Dat laatste zal wel het geval zijn. Ze hopen dat we ook andere dingen bij Dirk kopen en terugkeren voor andere aankopen.
De Telegraaf kun je 10 weken lezen voor €30. Vier weken AD kost €4. De Volkskrant is 4 weken voor €9,95 te krijgen. Het Noordhollands Dagblad biedt me een proefabonnement van 6 weken voor €18 aan. Wegener-kranten hebben een beter aanbod: 6 weken voor €9,95 of 10 weken voor €25. De Leeuwarder Courant biedt ook 10 weken voor €25 aan. Dan heb ik vroeger te veel betaald of ze worden nu onder de kostprijs verkocht. Dat laatste zal wel het geval zijn.
Fietsen, iPads en flatscreens
Wie goed zoekt of afdingt aan de telefoon kan nog grotere (of langer lopende) kortingen krijgen. Soms is er geen korting maar een cadeau bij de krant: Volkskrant, Parool en Trouw gaven fietsen weg, AD flatscreen-tv’s. Vrijwel alle kranten hebben combinaties met iPads of andere tablets. Het Parool geeft diner-cheques tot €150 weg bij een abonnement.
WK-aanbiedingen
AD en De Telegraaf zijn verwikkeld in een abo-oorlog in de aanloop naar het WK. Bij De Telegraaf hebben ze aangekondigd meer abonnementen te gaan verkopen maar daar minder inkomsten uit te halen, oplage 'kopen’ dus – een riskante strategie. Hoe trouw zijn die abonnees? Hoe groot is de kans op conversie van een tijdelijk naar een vast abonnement?
Eendagsvliegen, koopjesjagers en WK-passanten hebben de boodschap gekregen dat nieuws bijna niks kost, dus waarom full price gaan?
Bij het AD hebben ze daar ervaring mee. Tussen 2007 en 2010 hadden ze veel actie-abo’s, met uitschieters tot 15.000. In diezelfde periode bleven de vaste abonnementen gewoon dalen. De Telegraaf heeft altijd veel actie-abo’s gehad, in 2010 zelfs gemiddeld zo’n 20.000. Dat is ook het enige jaar in het afgelopen decennium dat de krant een kleine oplagestijging kon noteren, het jaar daarop kelderde de betaalde oplage. Zulke acties leveren geen trouwe abonnees op. Eendagsvliegen, koopjesjagers en WK-passanten hebben de boodschap gekregen dat nieuws bijna niks kost, dus waarom full price gaan?
Het aanbieden van nieuws onder de kostprijs heeft nog een ander gevolg: de mensen die wel de volledige prijs betalen krijgen er in toenemende mate de pest over in dat zij geen kortingen, fietsen en tv’s krijgen. Trouw wordt kennelijk niet beloond.
