Petra de Boevere opende in 1993 haar eerste eigen winkel. Dat brengt haar ondernemersleeftijd op 20.
Waarom wilde je destijds ondernemer worden?
Omdat ik verschrikkelijk eigenwijs ben en ik altijd het gevoel had dat ik het zelf beter kon. Ik had in restaurants gewerkt en runde een café voor iemand. Mijn droom was een eigen slijterij waar ik mijn klanten gelukkig maakte met lekkere drankjes en goede adviezen. Maar mijn eerste winkel zat pal naast een supermarkt en de mensen die daar kwamen die wilden helemaal geen mooie wijnen en lekkere cognacjes. Die wilden alleen maar de goedkoopste rotzooi. Dat vond ik zo erg….
De belevingswinkel waar ik van droomde
Anderhalf jaar later zijn we verhuisd naar een eigen woonwinkelpand. Daar ben ik stapje voor stapje toegegroeid naar de belevingswinkel waar ik van droomde. Die hebben we sinds 2011 in Sluis. Daar heb ik echt de mooiste wijnen en whisky’s, daar kan ik de mensen laten proeven aan mijn proeftafel, daar kan ik mijn kennis op hen overbrengen.
Ondanks de crisis loopt het. We zijn er nog niet, want de investering moet nog terugverdiend worden. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit de juiste weg is. Het komt goed!
Wat beschouw je zelf als je grootste succes?
Dat ik het ondanks alle tegenslagen voor elkaar heb gekregen om de zaak neer te zetten waar ik van droomde. En de manier waarop. Want als het aan de bank had gelegen, was ik langzaam doodgegaan in Breskens. Ik ben nog steeds heel blij dat wij de keuze zelf gemaakt hebben om het niet met de bank te doen maar met ons netwerk.
Als het aan de bank had gelegen, was ik langzaam doodgegaan in Breskens
Mensen uit het hele land die me kennen van mijn winkel en uit de media hebben me per persoon duizend euro toevertrouwd. In de loop der tijd krijgen ze voor twaalfhonderd euro drank van me terug. In februari konden de eerste cadeaubonnen worden ingeleverd. Inmiddels is er voor zesduizend euro ingewisseld, dat is te overzien. Omdat die mensen uit het hele land komen, is het extra omzet. En ze kopen hele mooie dingen, omdat ze die bonnen toch al hebben betaald.
Als iemand me drie, vier jaar geleden had verteld dat de netwerkeconomie het helemaal zou worden, had ik naar mijn voorhoofd gewezen. Nu leef ik ervan.
Wat was je grootste mislukking?
Een mislukking kun je het niet echt noemen, een zware tegenvaller wel. In 2004 had ik in Breskens een hele grote verbouwing gedaan. Dat moest mijn slijterij van de toekomst worden. Maar toen het klaar was en ik het moest gaan waarmaken, werd ik ziek. Ik heb een jaar op bed gelegen met een nekhernia. Mijn man heeft toen zijn baan opgezegd, is in het diepe gesprongen, heeft gewerkt voor twee, en heeft zijn weg gevonden. Inmiddels is hij de meest fantastische slijter die ik me kan voorstellen.
Wat heb je daarvan geleerd?
Ik blogde altijd al graag, en vanaf mijn bed ben ik gaan uitvinden hoe ik daar zakelijk wat mee kon. Zo heb ik noodgedwongen dat digitale netwerken ontwikkeld waar ik nu een deel van mijn geld mee verdien. We moeten er nog steeds hard voor werken en we hebben nog steeds schulden, maar om ons rijk te voelen hebben we niet zo veel nodig. Als we maar perspectief hebben, dan is het goed. En dat hebben we.
Wat is je volgende stap?
Daar ben ik nu mee bezig: ik heb net mijn tweede boek gepubliceerd. Deze week trek ik door het land om het te promoten. Vanochtend ben ik in Amsterdam, donderdag in Tilburg, en vrijdag doen we in Sluis een boekenborrel voor mensen die in de buurt zijn.
Het heet Durf te doen en het gaat over de ontwikkeling van de netwerksamenleving. Vanuit het perspectief van mijn eigen ervaring. Ik heb het vooral geschreven voor al die mede-ondernemers die me het afgelopen jaar hebben benaderd om te horen hoe ik het gedaan heb.
Het gaat niet om de techniek maar om de mensen
Ik zou het liefst iedereen persoonlijk helpen om met sociale media aan de gang te gaan, maar daar heb ik de tijd niet voor. Via dit boek kunnen ze nu toch van mijn ervaring profiteren. De voornaamste boodschap is: het gaat niet om de techniek maar om de mensen. Om je netwerk, om je crowd.
· BEDRIJF: Slijterij De Vuurtoren
· WAT VOOR WIE: De beste wijnen en whisky’s voor de mensen die daarvan houden. En het verhaal daaromheen. Want mijn verhaal is mijn kapitaal.
· LEEFTIJD: 46
· GEBOREN IN: Oostburg
· OPLEIDING: Geen, maar ik heb er ook geen last van.
· RELATIE: Getrouwd
· KINDEREN: Twee
Meer van Pierre Spaninks? Neem een abonnement!
