In Panama draait het nog meer om geld dan in een gemiddeld land. Het is dan ook een duur land, de etenswaren zijn duur en een appartement bijvoorbeeld kost meer dan in de VS. Dit heeft alles van doen met het kanaal dat er door de Amerikanen werd aangelegd. De kosten om een boot het kanaal te laten passeren, zijn enorm. Men maakt eenvoudigweg een rekensom van de kosten die er zijn om rond Vuurland te varen en vermindert die dan wat… Vooral Chili maakt er veel gebruik van. De opbrengsten waren lange tijd voor Amerika om de kosten van de aanleg terug te winnen. Nu is het geld voor Panama zelf en het land begon zo’n twintig jaar geleden daardoor te ‘boomen’. Vandaar het woud aan torenflats. In de baai liggen veel grote schepen, te wachten om de Panamese schatkist te spekken. Men bekostigt er onder andere ook een bescheiden sociaal systeem van. Het kanaal is echter verouderd en men is bezig een nieuw, breder kanaal aan te leggen.
Geld dus. Panama is een belastingparadijs. Er zijn veel postbus firma’s gevestigd. Gebakken lucht, maar wel veel belasting, die men zo kan ontduiken. De politiek van Panama is neutraal, want iedereen is gebaat bij een vredige gang van zaken. Echter het land trekt veel gelukszoekers aan, geldbeluste mensen die tegen het criminele aanhangen of het helemaal zijn. Zo wordt er onder andere veel geld wit gewassen. In de jachthaven liggen hun luxe boten. Enkele flats in het moderne deel van de stad hebben een apart beveiligingssysteem omdat sommige van de bewoners voor het leven moeten vrezen.
Een stukje geschiedenis. Pizarro vertrok vanuit Panama naar Peru. Hij bouwde een fort in Panama, dat hij later weer liet afbreken. Een tweede nederzetting is wat nu de ‘casco viejo’ is: een mooi, kleurig stadsdeel met pleinen en kerken (en ook palmen). Pizarro’s mannen waren ex-gevangenen, zij konden mee naar de Nieuwe Wereld omdat de onderneming riskant was en men het niet zo erg vond als zij het leven lieten… Dat heeft de toon gezet voor veel roofzucht en vernietiging in die mooie, zogenaamde ‘Nieuwe Wereld’.
