Peter R. de Vries

Verschrikkelijk nieuws was het voor velen. De ogenschijnlijke meest bekende en onaantastbare misdaadverslaggever van Nederland werd afgelopen dinsdagavond, 6 juni 2021  neergeschoten in de Lange Leidsedwarsstraat in hartje Amsterdam.

Peter R de Vries is een bijzondere man. een gedreven journalist die nooit opgeeft. Sommige mensen zien hem liever gaan dan komen omdat hij soms overkomst als een betweter met een eigen mening. Maar ook al mag je de persoon De Vries niet, kijk even na wat deze man heeft betekend voor ons land. Zaken die de politie niet of nooit opgelost kreeg, kreeg Peter wel voor elkaar. Alleen daarom verdient hij al respect wat mij betreft.

Altijd wel een sukkel te vinden
Een klap in het gezicht van de journalistiek noemde ik het in eerste instantie. Het kantelpunt was bereikt. De georganiseerde misdaad trok zich al weinig van de politie aan, maar daar was nu de journalistiek bijgekomen. Staat een journalist in de weg, ruim je hem gewoon op. Altijd wel een sukkel te vinden die dat klusje wil klaren voor een paar euro.

Doet me denken aan een oude zaak in Groningen waar een bekende Groninger werd neergeschoten in zijn achtertuin door een asielzoeker die het klusje even voor 1000 gulden op wilde knappen. De werkelijke opdrachtgever is altijd buiten schot gebleven. Asielzoeker opgepakt en het slachtoffer overleefde de aanslag gelukkig.

Zou het bij De Vries ook zo gaan? De vermoedelijke dader Delano G neemt de schuld op zich en de opdrachtgever, wie dat ook moge zijn, gaat hiervoor vrijuit? Of het Ridouan Taghi was die de opdracht gaf is nog niet bewezen. Het enige wat we weten is dat De Vries op zijn dodenlijst staat. Maar De Vries heeft wel meer vijanden gemaakt gedurende zijn carrière. Willem Holleeder is bijvoorbeeld ook niet zo blij met Peter R. de Vries.

Georganiseerde misdaad – politie: nog steeds 1-0
We zijn op een punt gekomen dat de georganiseerde misdaad in ons land echt nergens meer respect voor heeft of voor terugdeinst, ook niet voor de journalistiek. De Nederlandse war on drug is hierdoor een nog meer verloren zaak geworden dan het als was. De politie geeft het toe, het is pleisters plakken of dweilen met de kraan open. Te weinig mensen, te weinig geld. We hebben te maken met een nieuw soort daders die een ander soort morele normen en waarden aanhangen en die niets te verliezen hebben. Dat we ons druk maken of er wel of niet filmpjes of foto’s in de media mogen opduiken van een neergeschoten en bloedend slachtoffer, ik maak me ernstig zorgen om de toekomst van onze samenleving.

Oplossingen hiervoor zie ik zo snel niet niet of kan ik niet bedenken. Als ik naar de rest van de wereld kijk hoe ze het in andere landen aanpakken en het vergelijk met Nederland, stemt me dat niet gelukkig. In Saudi Arabië gaat je kop eraf, maar dat willen we hier niet. In Brazilië flikkeren ze de misdadigers – als ze ze al niet per vergissing afschieten – levenslang in gevangenissen die wij mensonterend vinden. Wat andere landen doen, willen wij niet. Wat is dan de oplossing voor ons progressieve landje? Alle harddrugs maar legaliseren?

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Mijn gekozen waardering € -

Geboren schrijfofiel, politiek dier en hobby fotograaf. Auteur van de boeken: 'Bevingen' (2015), 'Kanker krijg je niet alleen' (2019), 'Het Groninger Forum, draak of icoon?'(2020) en 'Muaythai in vogelvlucht' (2020). Heeft onder andere geschreven voor Horeca Magazine Noord, Post Online, Regiokrant Groningen, Beijumkrant, Gazet van het Noorden, Nieuws Oss en Nieuws uit Nijmegen. Was hoofd- eindredacteur bij de Groninger Krant van 2013 tot 2017 en in 2018 hoofdredacteur van de Gazet van het Noorden. Schrijft momenteel voor o.a. VechtsportInfo en Reporters Online. Doet naast journalistiek werk ook communicatie werkzaamheden voor Muaythai Organisatie Nederland. Is lid van de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ).