Protocolitis

Er dreigt kookboekgeneeskunde (protocollering) bij jonge artsen. Een groslijst van 'onnodige handelingen' biedt tegenwicht, maar kan ook twijfel zaaien. Er wordt iets toegevoegd om iets weg te halen.... En waar is de rol van de opgedane ervaring?

Richtlijn (te) heilig
Volgens de Volkskrant van 30 november 2016 leiden Nederlandse huisartsen aan protocolziekte. Een uitspraak opgetekend uit de mond van Wouter van den Berg van de VPH (huisartsenvereniging). Een tussenkopje ‘vooral voor jongere artsen is de richtlijn (te) heilig’. In dit artikel van Maud Eefting wordt besproken hoe dit zo gekomen is en waar dat toe kan leiden. Dan denk je al gauw aan het dossier Tuitjenhorn.

De Academie
Het doet dan toch vreemd aan dat juist deze dagen de NFU  (academische medische centra) de media opzoekt met een lijst van onnodige medische handelingen. Dat hebben de Academische Ziekenhuizen vastgesteld. Hoezo onnodig? Zeker, de introductie van de meer dan 1000 items gaat zorgvuldig en stapsgewijs. De aanwijzingen (doen of laten) worden toegevoegd aan de bestaande database van richtlijnen (een overzicht wordt niet vrijgegeven). De aanwijzingen zijn met geel gearceerd. Maar hoe lang blijven dit vrijblijvende aanbevelingen? In diverse ingezonden brieven lees ik iets terug van de gemor van patiënten en een enkele hulpverlener. Zeker de burger kan ook meekijken na aanmaak van een account, maar dat is het wel. Zie een voorbeeld. Een buikonderzoek waarbij een onderzoekende hand of beeldvorming wordt ingezet heeft een verschillende betekenis en waarde anno 2016 . Toch?

Kennis als halffabrikaat
Deze dagen is er een symposium vanuit het Kwaliteitsinstituut (onderdeel van het Zorginstituut Nederland). Een van de gastsprekers is Prof. Dr. Petri J.C.M. Embregts, Bijzonder Hoogleraar | Academische Werkplaats Leven met een Verstandelijke Beperking, Tranzo | Tilburg University. Zij betoogt dat in de wereld van de GGZ het streven is om inbreng van patiënten en inbreng van zorgverleners (ervaring) gelijkwaardig te achten aan harde evidence. Kennis als halffabrikaat. Zoals iemand mooi verwoordde storypractice versus goodpractice. Deze drieslag is een van de voorwaarden om te komen in het officiële register.

Discussie
Is deze aanpak in de cure sector (drieslag) ook gebruikelijk? Is de aanpak waarbij de NFU gaat inkleuren (letterlijk) in de protocollen database wel van deze tijd? Enige samenhang valt in al deze bewegingen moeilijk te ontdekken.

Mijn gekozen waardering € -