Nee, het leven valt niet mee als je moeder je vader vermoordt die je zus vermoordde. Dan resteert alleen nog wraak, besluit de zoon. Het is het bekende verhaal van Orestes, die zijn moeder Klytaimnestra vermoordt, nadat zij haar man Agamemnon had afgeslacht. Die had weer om de goden gunstig te stemmen voor de Trojaanse oorlog zijn dochter Ifigenia geofferd. Van die dingen.
Marathon
In de oorspronkelijke versie van de Griekse tragedieschrijver Aischylos duurt dat Orestes-verhaal zo’n zes uur. Regisseur Gerardjan Rijnders lukt het in 1 uur en 3 kwartier. Verrassend voor een man die niet vies is van de nodige theatermarathons. En dan heeft hij er zelf nog een extra vierde bedrijf aan toegevoegd! Dat betekent in de praktijk, dat vooral de hoofdpersonen tekst hebben moeten inleveren.
Hannibal
In deze Oresteia bij het Noord Nederlands Toneel neemt het Koor de macht over. Een complete klas toneelschoolstudenten lacht, huilt, zingt en moordt dat het een lieve lust is. Daarbij veranderen ze van wraakgodinnen in oude mannetjes in Kinderen van de Nacht. Met hockeymaskers op doen ze aan Hannibal Lecter denken, later roept een groteske geboorte associaties op met orks in Lord of the Rings. En dan zingen ze ook nog als een soort Pussy Riot met bivakmuts op revolutionaire liedjes. Grappig genoeg songs die oproepen om de oude eerwraak te dumpen en te kiezen voor de democratie. Niet echt in de (anarchistische) geest van Pussy Riot, maar wel logisch na een voorstelling vol familiewraak.
De kijker hoeft zich geen minuut te vervelen bij Gerardjan Rijnders. Het toneel puilt uit met vreemde objecten en collega theatermaker Ko van den Bosch ziet als rechter Apollo toe dat alles netjes verloopt. In dat geweld dreigen de personages kopje onder te gaan. Bram van der Heijden is een puberale onzekere Orestes, die het niet lukt de avond te domineren. Sterker is moeder Klytaimnestra (Klyt), gespeeld door vaste kracht Malou Gorter. Ze heeft weinig te doen, maar met haar charisma redt Gorter zich uit elke situatie. Als oermoeder heeft ze een unieke band met het Koor, wat tot een onvergetelijke lugubere scène leidt.
Macaber
Oresteia is vooral een anarchistische avond vol verzet, waarbij Occupy Now, het Tahrirplein en een snufje democratie je doen vergeten dat je naar een Griekse tragedie zit te kijken. Meeslepend en mooi macaber.
Oresteia, www.nnt.nl, t/m 17 april
