Vlak voor aanvang van de Olympische Winterspelen van 2002 in Salt Lake City rekende tijdschrift Sports Illustrated uit dat het evenement ruim 625.000 euro per deelnemer zou kosten. IOC-lid Dick Pound reageerde onthutst op deze cijfers: “Ik snap niet waar ze dat geld aan hebben uitgegeven. Kom op zeg, het zijn de Winterspelen maar!”
Tijdens de afgelopen Olympische Winterspelen kwamen precies 2922 sporters in actie. De uitgaven hiervoor worden geschat op 10,6 miljard euro – omgerekend per deelnemer ruim 3,5 miljoen euro. De kosten per deelnemer zijn in slechts zestien jaar dus bijna verzesvoudigd!
Krom van de corruptie
De historische ontwikkeling van de kosten van alle Winterspelen sinds 1968 is goed te zien in onze grafiek. Nagano en Sotsji zijn opvallende uitschieters, maar die stonden allebei dan ook krom van de corruptie. In Sotsji werd bijna vijftien miljoen euro per deelnemer uitgegeven – een record in de geschiedenis van de Olympische Spelen.
Ook Nagano werd gekenmerkt door fraude en corruptie. Strafrechtelijk onderzoek was alleen onmogelijk, omdat de organisatie de administratie in brand had gestoken. Toenmalig IOC-voorzitter Juan Antonio Samaranch accepteerde ongeoorloofde kostbare geschenken en overtrad zo de regels van zijn eigen organisatie, zo erkende de gouverneur van Nagano in 1998.
Alleen deze twee corrupte Winterspelen hebben per deelnemer méér gekost dan Pyeongchang 2018. Anders gezegd: Pyeongchang 2018 is de duurste editie van de Olympische Winterspelen zónder grootschalige corruptieschandalen.
Slecht nieuws
Nou is het wel zo dat de Olympische Winterspelen altijd relatief duur zijn, omdat die worden georganiseerd in dunbevolkt en moeilijk toegankelijk gebied, ver verwijderd van de bewoonde wereld. Het aantal deelnemers is juist weer laag, ongeveer een kwart van de Zomerspelen. Hogere uitgaves dus voor minder sporters en daarom is het niet verrassend dat Pyeongchang drie keer zoveel per deelnemer heeft uitgegeven als Rio de Janeiro voor de Zomerspelen van 2016. Zelfs Beijing 2008 als duurste Zomerspelen ooit komt ónder het bedrag van Pyeongchang met een geschatte 2,75 miljoen euro per deelnemer.
Desondanks zijn deze cijfers vanuit Zuid-Korea erg slecht nieuws voor het Internationaal Olympisch Comité, dat steeds meer kritiek krijgt vanwege die exorbitante bedragen. Ondanks alle maatregelen slaagt het IOC er maar niet om hier grip op te krijgen. Het langdurige gemiddelde van kosten per deelnemer aan de Winterspelen loopt sinds Salt Lake City alleen maar op, ook als we het extreme geval van Sotsji even wegdenken. Dit sportevenement wordt alleen maar duurder, keer op keer.
Verzet
Steeds minder steden zijn daarom bereid om zich kandidaat te stellen voor de Olympische Spelen. Voor de Winterspelen van 2022 bijvoorbeeld bleven alleen Beijing en Alma-Ata in Kazachstan over. Tien andere steden hadden zich daarvoor al teruggetrokken, in veel gevallen onder druk van de plaatselijke bevolking.
Hetzelfde zien we gebeuren bij de kandidaatstelling voor de Winterspelen van 2026, waarvoor onder meer het Zwitserse Sion zich heeft gemeld. De plaatselijke bevolking vraagt inmiddels om een referendum, nota bene dezelfde stad die in 1963 als eerste ter wereld via zo’n volksraadpleging een olympische kandidatuur blokkeerde.
Met deze nieuwe cijfers wordt het alleen maar moeilijker voor het IOC. Meer dan drie miljoen euro per deelnemer in Pyeongchang… Kom op zeg, het zijn de Winterspelen maar.
