Het paviljoen, ooit het stralende middelpunt van mondaine feesten en partijen, staat al jaren leeg en lijdt daar ontzettend onder. Planken voor de ramen, prikkeldraad op de rand van het terras, een niet mis te verstaan ‘verboden toegang’ op de trap onder aan de dijk, afbrokkelend beton in alle vier de buitenmuren. De Vlaamse fotograaf Stephan Vanfleteren moet het over het hoofd hebben gezien toen hij enkele jaren geleden door Friesland trok op zoek naar rafelrandjes en na zijn trektocht tot zijn grote teleurstelling bekende die niet te hebben kunnen vinden.
De eigenaar van het pand-met-de-torentjes en verschillende overheden liggen al een tijdje in de clinch over de hoognodige opknapbeurt, de kosten die daarmee gepaard gaan en de subsidies die daarbij moeten helpen, vooralsnog zonder tevredenstellende uitkomst. En dus kan de badgast gerust naast badpaviljoen Hindeloopen gaan zitten, in het gras of op het zand, en genieten van het eindeloze pierenbad dat het IJsselmeer op die hoogte is, maar een versnapering, een fris biertje of een ijsje zal hij in het paviljoen niet kunnen krijgen, ongeacht het trotse logo op de gevel aan de straatkant.
Of gloort er toch hoop? Ondanks het ‘gesloten’-bordje op de voordeur staat die op een kier en komt er iemand uit. Geen klant, zo weten de mensen in de buurt, want dicht blijft nog even dicht, de impasse is zomaar niet doorbroken. Vermoedelijk gebruikt een kennis of familielid van de eigenaar het gebouw als een ruim bemeten strandhokje waar hij zich omkleedt om te gaan surfen, zonnen of zwemmen.
Tekst: Moon Saris, (cultuur)journalist/fotograaf
