Schot voor de boeg – de legendarische smokkelreis van de Lammie (hoofdstuk 3)

De legendarische smokkelactie met de Helderse kotter de 'Lammie' in 1973, wordt alom beschouwd als het startpunt van de georganiseerde (drugs)misdaad in ons land. Op basis van het originele dossier van de Lammie, en unieke gesprekken met een inmiddels overleden bemanningslid, tekende misdaadauteur Joost van der Wegen het verhaal van de Lammie op. Via Reporters Online leest u de komende weken exclusief de eerste 19 hoofdstukken van deze criminele avonturenroman.

3.

De Lammie was een klein formaat kotter die al een jaar in de binnenhaven lag te wachten op een nieuwe eigenaar. Het schip droeg het kenmerk HD 160. Het had de naam ‘Lammie’ gekregen, naar de voornaam van de dochter van de vorige eigenaar van het schip; Lamberta. Het schip was in de jaren twintig gebouwd en hoewel het niet helemaal aan de eisen van de moderne visserij voldeed, kon Dorus kon geen reden bedenken waarom de HD 160 niet wekelijks met haar visruim vol bot, schol of tong in Den Helder terug zou keren.

Maar varen met de Lammie kon Dorus niet alleen. Hij ging daarom op zoek naar een geschikt bemanningslid. Iemand die hij kon vertrouwen, maar die ook verstand had van varen en vissen. Na een paar weken kwam Andries Van Rijn in beeld, een vriend van hem uit de buurt, die ook wel ‘Piet’ werd genoemd. Andries was een rustige jongen die goed was met zijn handen. Hij had de laatste jaren als electromonteur op de Rijkswerf gewerkt, maar had bij Dorus laten vallen dat hij best bereid was om ‘op te stappen’ op de Lammie, als machinist en bemanningslid. Andries vertelde Dorus er genoeg van te hebben om voor een baas te staan ploeteren. Hij wilde het met Dorus op de HD 160 graag een jaar proberen, om daarna te bekijken of het mogelijk was om zelf een schip te kopen en visser te worden.

Uit zicht

In het voorjaar gingen Dorus en Piet voor het eerst uit vissen. Familie en vrienden stonden aan de kade om hen succes te wensen. Dorus herinnerde zich hoe zijn vrouw hem een minuut lang stevig omhelsde en hem bemoedigende woorden toesprak. Terwijl ze bijna uit het zicht waren verdwenen, bleef ze nog zwaaien.

Tijdens die eerste reis met de Lammie had hij zich bevrijd gevoelt, verlost bijna. Eindelijk was zijn droom om met een eigen schip de haven van Den Helder uit te kunnen varen uitgekomen. Het was mooi weer geweest die dag, waardoor alles prachtig werd belicht, een glimmend randje kreeg. Hij had de Razende Bol gepasseerd, om daarna op volle zee uit te komen. Achter zich zag hij de contouren van Den Helder vervagen. Hij was een minuutje achterop het dek in de zon gaan staan, met zijn kop in de wind, om van het moment te genieten. Aan zijn euforie was pas weer een einde gekomen toen een dikke meeuw op volle zee op zijn hoofd had gescheten.

Lege netten

Maar de afgelopen weken hadden zijn voormalige collega’s aan de viswerf hem met bezorgde blikken aangekeken. ‘We hebben je vorige week gemist. Of niet?’, vroeg een van hen. Hij had ze niet aan willen kijken, wel kort geknikt, zich schamend over het feit dat zijn netten in die week te leeg waren gebleven om een bezoekje aan de viswerf de moeite waard te laten zijn. De afgelopen week was het er niet op vooruit gegaan. Zelfs de goedbedoelde adviezen van een aantal vrienden en familieleden brachten geen schot in de zaak. Met als gevolg dat de onzekerheid aan hem begon te knagen. Want om de bank tevreden te kunnen blijven stellen, moest er wel maandelijks een vracht vis uit het ruim van de Lammie tevoorschijn komen. Nu verbruikte hij alleen maar kostbare stookolie.

 

 

Mijn gekozen waardering € -

Joost van der Wegen (1970) is (onderzoeks)-journalist op het gebied van criminaliteit, politie en justitie, inlichtingendiensten, slachtofferschap, en drugsbeleid. Hij publiceerde hierover onder meer in Metro, Panorama, Crimelink en Vrij Nederland. Voor Crimesite schreef hij het boek 'Onder spanning’, over politiewerk en PTSS. In 2018 werden zijn verzamelde misdaadreportages gebundeld in ‘Moordboek’ (Just Publishers).