Het lijkt nog ver, maar de strijd om het PvdA-lijsttrekkerschap voor de Europese verkiezingen is ontbrandt. Vijf kandidaten hebben zich intussen gemeld. Voormalig politiek assistent Zita Schellekens, Euro-parlementslid Judith Merkies, lobbyist Robbert Baruch, medewerker van het Europees Parlement Bernard Naron en voormalig Kamerlid Paul Tang. De termijn voor kandidaatstelling is nu gesloten. De campagnes kunnen beginnen. We legden kandidaat-lijsttrekker Robbert Baruch vijf stellingen voor.
1. Het is voor mij een ’fluitje van een cent’ om EU-lijsttrekker van de PvdA te worden.
Dat is het nooit. Wie zich kandidaat wil stellen voor het lijsttrekkerschap van een partij heeft daarvoor overtuiging, bloed, zweet en tranen nodig. Het is iets waar iedereen zich goed op moet voorbereiden. Lang en eerlijk nadenken over de vraag: ‘zou ik dit kunnen?’ En ook: ‘wat breng ik mee?’ En die vragen vervolgens aan anderen in je directe omgeving stellen. Je gezin, je familie, je beste vrienden. Als die in alle eerlijkheid positief zijn, dan hak je de knoop door. Daarbij opereer ik vanuit de gedachte dat Europa socialer moet. Nu staat het veel te veel op afstand. Mensen hebben – vaak terecht- het idee dat Europa er niet voor of van hen is. Dat moet veranderen. Dat is mijn drive.
2. Tweede Kamer PvdA-fractieleider Diederik Samsom is mijn steun en toeverlaat.
Deze vraag vind ik niet relevant voor mijn kandidatuur in Europa; Samsom zit immers in de Tweede Kamer, niet in het Europarlement. Ik zal als Europarlementariër wel vaker in Den Haag zijn omdat ik vind dat nationale en Europese politici vaker informatie, meningen en ideeën moeten uitwisselen. Dat vergroot het onderlinge begrip. Dus ik hoop straks vaak een kopje koffie te drinken met Diederik Samsom – en ik hoop natuurlijk ook dat hij bij ons in Brussel langs komt.
3. De aanpak van de werkloosheid in Europa is voor mij belangrijker dan die in Nederland.
Dit is de denkfout die de afgelopen jaren al te veel is gemaakt: alsof er langs de Nederlandse grenzen een grote muur staat. Het is geen ‘of-of’- discussie maar een ‘en-en’-kwestie. In een open markteconomie als de Europese is een sociaal Europees economisch beleid enorm belangrijk voor zowel de Nederlandse als de Europese arbeidsmarkt. Een sterk Europa draagt bij aan een sterk Nederland, en een sterk Nederland aan een sterk Europa.
Ik heb een groot netwerk in Brussel en in Nederland, en ik zou wel gek zijn om dat niet te gebruiken. Maar met als doel: een sociaal Europa dat voor iedereen werkt. Als ik, middels de contacten die ik heb opgebouwd, iets kan bereiken voor de inwoners van Europa, dan laat ik dat niet. Er is veel kennis en ervaring in dat netwerk, en dat zal ik nodig hebben. Alleen zit ik er wel vanuit een andere rol dan nu. Het belangrijkste netwerk dat ik heb zijn overigens de leden van de PvdA. Ik wil elke week, face-to-face, via mail, telefoon en de sociale media weten wat zij vinden. Zij zijn mijn belangrijkste netwerk in de komende periode.
5. Als het mij niet lukt de Europese politiek bespreekbaar te maken, stap ik weer op als Europarlementariër
Ja. Wat mij betreft horen mensen die niet kunnen praten over hun politieke agenda niet thuis in de politiek. Europese wetten gelden hier, ze moeten dus ook hier besproken worden. Inwoners van Nederland, bedrijven, lokale en landelijke politici moeten meer betrokken worden bij de Europese politiek. Op straat, in de krant, bij partijgenoten, bij bedrijven en instellingen. Maar goed, het gaat me erom dat we resultaat boeken. Europa socialer maken, en het niet alleen bij praten laten. En als ik hier niet verbeteringen in kan aanbrengen, dan moet ik me afvragen of ik wel thuis hoor in de Europese politiek.
Tekst: Hans Izaak Kriek
