Uren naar de klok staren tot het tijd is om naar huis te gaan, geen plezier meer beleven aan het werk dat je doet, en steeds meer moeite hebben om überhaupt op het werk te verschijnen. Terwijl het tegenwoordig heel normaal is om te spreken over een burn-out, lijkt er op een bore-out nog een taboe te rusten. Wie durft er nou toe te geven dat hij zich eigenlijk enorm verveelt op zijn werk?
“Ik heb je een mail gestuurd.” Ik krijg een smsje over een bericht dat mijn inbox een paar minuten eerder al heeft bereikt. Hoezo? Heeft mijn broer een ongeluk gehad of wat?
Steeds meer mensen worstelen met overleven in de kantoortuin. Zonder koptelefoon met noise cancelling – de nieuwste rage op de vloer – komt er van werken helemaal niks terecht. Zo snel zijn we afgeleid door al het geroezemoes om ons heen, dat we niet willen horen, maar stiekem wel interessant vinden.
De advocaat van neuroloog Jansen Steur schermt ermee. En ook de De Mol-afperser heeft Fronto Temporale Dementie (FTD). Ik ken deze hersenziekte sinds een jaar: toen mijn vriend de diagnose kreeg. Alex lijkt in niets op beide mannen. Van mijn stoere en vrolijke lief is weinig meer over.
Er is veel eigentijds idealisme en daar is cultuurfilosoof Gabriël van den Brink (1950) blij mee. Mensen zijn enthousiast bezig met het streven naar het hogere, zegt hij.