Spermabanken hebben de laatste jaren een slechte pers: chaotische administraties en malafide artsen veroorzaakten het nodige leed bij donorkinderen en hun familie. En dat terwijl de meeste spermadonoren toch aardige en fatsoenlijke mensen zijn. Aldus Michiel Aten, emeritus predikant en oud-donor. In het voorjaar van 2023 startte hij een platform voor spermadonoren die openstaan voor contact met hun nakomelingen: Priamos.
Draagmoederschap en meer specifiek de Wet meerouderschap bleken eind augustus een veelbesproken onderwerp bij o.a. Nieuwsuur en in Trouw. In het maatschappelijk debat worden echter een paar punten gemist, en wel vanuit het perspectief van het gewenste kind zelf. Vandaar dat Stichting Donorkind ook die invalshoek wil belichten.
Al sinds 2015 is Stichting Donorkind, belangenbehartiger van mensen die verwekt zijn via gameetdonatie, in gesprek met het Ministerie van VWS. Het betreft noodzakelijke wijzigingen van de Wet Donorgegevens; die doet in haar huidige vorm de doelgroep namelijk allerminst recht. Acht jaar later lijkt de afronding eindelijk in zicht. Maar gaat het ook lukken om de broodnodige puntjes op de i te krijgen?
Momenteel mogen donorkinderen pas vanaf 16 jaar weten wie hun donorouder is. Op 1 februari adviseerden onderzoekers aan minister Kuipers van VWS om die leeftijdsgrens te laten vervallen. Toch wil hij dit advies nog niet betrekken in het Kamerdebat op 5 april. Daarmee is de aankomende wetswijziging meteen alweer achterhaald.
In 2018 werden praktijken van de overleden vruchtbaarheidsarts Jan Karbaat wereldkundig gemaakt. Er werd o.a. een documentaire bij de NPO uitgezonden met de veelzeggende titel “Het zaad van Karbaat”. De uitbater van een spermabank werkte met zogenaamde megadonoren, waarvan hij er zelf ook eentje bleek. De teller van kinderen waarvan vaststaat dat Karbaat de biologische vader is, staat momenteel rond de 70. Deze voormalig directeur van de Militair Geneeskundige Dienst en geneesheer-directeur van het Rotterdamse Zuiderzee Ziekenhuis stortte zich vanaf 1973 op kunstmatige inseminaties. In de jaren tachtig en negentig had hij de grootste kliniek op dat gebied in Nederland en leverde hij tevens nationaal en internationaal aan collega-spermabanken.
Ongeveer 2 jaar geleden werden zogeheten “wantoestanden” van de overleden gynaecoloog Jan Karbaat wereldkundig gemaakt. Er werd zelfs een documentaire (zeker de moeite van het kijken waard) bij de NPO uitgezonden met de veelzeggende titel “Het zaad van Karbaat”. Deze voormalig directeur van de Militair Geneeskundige Dienst en geneesheer-directeur van het Rotterdamse Zuiderzee Ziekenhuis, stortte zich vanaf 1973 op kunstmatige inseminaties. In de jaren tachtig en negentig was hij een vooraanstaand iemand in de wereld van de spermabanken in Nederland, waarvan hij één van de grootste had en daarnaast ook nog voor andere klinieken zaad aanleverde. Voorjaar 2018 werd duidelijk dat de arts daarvoor veelal zijn eigen voortplantingsmateriaal aanwendde. Het aantal Nederlandse donorkinderen waarvan vaststaat dat Jan Karbaat de biologische vader is, staat momenteel op 71.