In 2020 begon publiciste Marianne Visser van Klaarwater aan een onderzoek naar leven en werk van haar oom, pater Bernard van Klaarwater. Vanaf 1923 werkte hij missionaris van het Heilig Hart in Papoea-Nieuw-Guinea. Talloze brieven schreef hij daarover aan zijn familie. Maar na mei 1939 bleef het stil. Bernard leek van de aardbodem verdwenen. In september 2023 verscheen de biografie: “Waarom zouden we bang zijn?”
Ergens tussen Australië en Hawaï, ligt een van de kleinste landen ter wereld: Nauru. Ooit een van de rijkste landen ter aarden, werd het al snel omgetoverd tot een onbewoonbaar maanlandschap door een vlugge ontginning van de volledige kalkfosfaatreserves in de bodem van het eiland. Eenmaal ontdaan van deze kostbare grondstoffen, kwam het land in een verschrikkelijke economische malaise terecht. Actueel staat Nauru wederom op het toneel van een belangrijke discussie: mogen bedrijven er beginnen met zeebodemmijnbouw?
Als schipbreukeling in de Indische Oceaan zette ze na acht uur zwemmen voet aan wal op een onbewoond, vulkanisch eiland. Drie jaar later blikt Els Visser (27) terug. “Ik dronk mijn urine op.”
Als schipbreukeling in de Indische Oceaan zette ze na acht uur zwemmen voet aan wal op een onbewoond, vulkanisch eiland. Twee jaar later blikt Els Visser (26) terug. ‘Ik dronk mijn urine op’
REIZEN // Oké, voor het woord ‘wadden’ in de kop kun je beter ‘mangrove’ invullen, maar verder gaat de vergelijking op: Boipeba is het Vlieland van Bahia. Met zijn rust, natuur en autoloosheid is er in Brazilië geen betere plek om uit te waaien.