Sommige schrijvers staan op de voorgrond, anderen schrijven hun romans in de luwte. Richard Osinga (51) behoort tot die laatste categorie. Met elk boek wint hij aan zeggingskracht. Munt is de nieuwe loot aan de stam van zijn steeds interessanter wordende oeuvre.
Geweld in de jeugdzorg werd decennia lang angstvallig uit het nieuws gehouden, om geen smet te leggen op jeugdzorg en kinderbescherming. En geweld in een fundamenteel christelijk gezin kwam natuurlijk al helemaal niet uit: reformatorisch stond ongeveer gelijk aan “keurig, zedelijk, netjes, burgerlijk, fatsoen”. Bovendien stond (en staat?) fysieke, emotionele en psychisch kindermishandeling lager in de orde van kindermishandeling: seksueel misbruik wordt over het algemeen als vele malen erger gezien en meer als iets om daders van op te sporen en te vervolgen.
Terwijl in Den Haag een debat over het eventueel gebruik van geweld door de milieubeweging wordt voorbereid, wachten elders in het land boeren met fakkels minister Kaag op. Ook pastoor Jan-Jan van Peperstraten (45) krijgt steeds vaker te maken met intimidatie en radicalisering. Wat is er aan de hand? “Mensen zijn door het dolle heen.”
Begin dit jaar is het schadefonds voor slachtoffers van mishandeling in jeugdzorg in werking getreden. De Commissie De Winter, die deze misstanden onderzocht, interviewde honderden slachtoffers over hun ervaringen met geweld in instellingen en pleeggezinnen. Jasper Heijting (59) is een van hen. Hij schreef er een boek over. Dit is zijn schokkende verhaal.
We leven in een tijd waarin kinderen transgender mogen zijn. Jongens zich vrouwelijk mogen gedragen, vrouwelijk kleden. Stoere mannelijke eigenschappen voor meisjes gezien wordt als echt helemaal goed. Het begrip genderneutraal burgert in. Bij de HEMA bestaan geen jongens of meisjeskleren meer. Je bent op de afdeling voor kinderen algemeen. Genderneutraal zou helpen om problemen met genderbeleving te voorkomen. Maar wat met die mensen die juist bewust tot een bestaand gender (willen gaan) behoren en daarin hopen zichzelf te ervaren?
Nooit kon ik met het meegemaakte geweld ergens terecht. De ene therapeute legde de schuld en verantwoording voor meegemaakt geweld bij jongens, de andere wilde geen woord horen over vrouwelijke daders. Wat is er mis in ons land? Gendergeweld tegen jongens en mannen is een maatschappelijk probleem, dat door media en justitie wordt gemeden. Het is noodzakelijk om ook geweld tegen jongens en mannen serieus te nemen, juist vanwege de grote gevolgen hiervan. Zowel voor het individu als voor de samenleving.